ΡΩΤΗΣΕ ΚΑΝΕΙΣ ΤΟΝ ΛΥΚΟ;

Από τα παιδικά μας χρόνια έως σήμερα έχουμε ακούσει πολλά παραδείγματα κλασικών
παραμυθιών όπου στο τέλος το θύμα είναι σώο και αβλαβές αλλά ποτέ δεν ακούσαμε την
πλευρά του θύτη. Πώς μπορεί κανείς να βγάζει συμπεράσματα, αν δε γνωρίζει και τις δύο
πλευρές;

Στην Κοκκινοσκουφίτσα ,το πασίγνωστο παραμύθι των Αδελφών Γκριμ ,έχουμε δύο
κεντρικά πρόσωπα. Η Κοκκινοσκουφίτσα στον δρόμο για το σπίτι της γιαγιάς της πέρα από
το ξέφωτο συναντά τον
«κακό» λύκο. Στο τέλος της ιστορίας ,αν και υπάρχουν διάφορες
εκδοχές, ο λύκος καταλήγει
ανήμπορος με ένα σωρό
πέτρες στην κοιλιά του.
Καθώς οι Αδελφοί Γκριμ
έζησαν σε μία αρκετά
διαφορετική εποχή από τη
σημερινή δε μπορούσαν να
προβλέψουν πως χρόνια
αργότερα θα υπήρχαν
άνθρωποι να διαψεύσουν
ή ακόμη και να αναιρέσουν όλη την ιστορία που μόχθησαν για να κατασκευάσουν . Αν
όμως θέλουμε να λέμε και να κρίνουμε τα γεγονότα με αντικειμενικότητα, θα πρέπει να
δούμε και τις δύο εκδοχές της ιστορίας .Τι κι αν ο καημένος ο λύκος είχε να φάει μέρες;
Πώς γνωρίζουμε αν ήθελε όντως να φάει την Κοκκινοσκουφίτσα και τη γιαγιά της και όχι να
τις ψυχαγωγήσει με τη μικρή του παράσταση;

Σε ένα ακόμη πολύ γνωστό παραμύθι, «Η Χρυσομαλλούσα και οι τρεις αρκούδες», θα
πάρουμε τα γεγονότα με τη λογική. Παραβλέποντας πως ένα μικρό κοριτσάκι δεν έχει
καμία δουλειά μόνο του στο δάσος και ότι δεν υπάρχουν αρκούδες που μιλάνε. Ποιος θα
έπρεπε να φοβάται; Ένα κορίτσι που μπήκε μέσα στo άγνωστο σπίτι και σχεδόν το διέλυσε
ή οι ένοικοι που μπήκαν και είδαν έναν διαρρήκτη να κοιμάται αμέριμνος στο κρεβάτι τους;

Ιδέες για να ξεπεράσεις τη βαρεμάρα σου στην καραντίνα μακριά από οθόνες.

Όλη αυτή τη δύσκολη περίοδο που περνάμε εμείς, τα παιδιά, λόγω του covid
και λόγω της καραντίνας δεν έχουμε τι να κάνουμε. Οι ιδέες μας εξαντλούνται
και βαριόμαστε πολύ πιο εύκολα, γιατί είμαστε περιορισμένα μέσα σε 4
τοίχους.
Εδώ που τα λέμε αν κάποιος μας έδινε 1€ κάθε φορά που βαριόμασταν θα
ήμασταν πλούσιοι! Τα κακά νέα είναι ότι δεν υπάρχει κανείς που θα μας έδινε
1€. Τα καλά νέα είναι ότι η βαρεμάρα κάνει καλό! Μπορεί να μην το περίμενες
ότι θα διαβάσεις για τα θετικά της βαρεμάρας σε ένα post με τίτλο ιδέες για να ξεπεράσεις την βαρεμάρα σου στην καραντίνα μακριά από οθόνες.Όμως ισχύει γιατί η πλήξη κάνει καλό! Ενεργοποιεί τη φαντασία και τη δημιουργικότητά μας!
Ορίστε μερικές προτάσεις :
1)Φτιάξτε ζύμη και ψήστε κουλουράκια.
2)Φτιάξτε ένα παζλ.
3)Ανοίξτε το ραδιόφωνο, δυναμώστε το και χορέψτε.
4)Γεμίστε τη μπανιέρα με χρωματιστές «σαπουνοβομβες» και χαλαρώστε.
5)Ζωγραφίστε κάτι που σας εκφράζει.
6)Κάντε λίγη γυμναστική.
7)Διαβάστε ένα βιβλίο.
8)Κάντε κολάζ.
9)Φτιάξτε ένα βιβλίο με τις αγαπημένες σας αναμνήσεις.
10) Γράψτε σε ένα χαρτί την αγαπημένη σας στιγμή της κάθε μέρας  και
τοποθετήστε το μέσα σε ένα βάζο. Στο τέλος του μήνα ανοίγετε το βάζο και
ξαναδιαβάζετε τα χαρτάκια, έτσι ώστε στο τέλος να έχετε χαρούμενες
σκέψεις.

HAPPY | The Happy Movie

Ο Κύριος «Κ»

Ο Κύριος «Κ»

Η ιστορία μου ξεκινά περίπου από τα μέσα του περσινού χειμώνα σε ένα μακρινό χωριό της Κίνας, τη Γιουχάν.

. Καθημερινά πήγαινα στο σχολείο με την ξαδέρφη μου την Γρίπη. Οι συμμαθητές μου ήταν ο Πυρετός, ο Βήχας, το  Ρίγος ,η Μύξα ,η Σαλμονέλα και ο Στρεπτόκοκκος. Τη δασκάλα μου τη λέγανε Ανεμοβλογιά. Το μάθημά της ήταν τόσο   βαρετό..! Δεν σταματούσε να μας μιλά για τα αντισώματα, να προσέχουμε την επαφή μας με τους ανθρώπους και μπλα…μπλα…μπλα…. άλλα τόσα βαρετά….Με καλούσαν στο γραφείο και η διευθύντρια, η κυρία Ιλαρά, μου έλεγε συνεχώς να προσέχω, γιατί ήμουν ένας δυνατός ιός και άθελα μου μπορούσα να προκαλέσω πολλά προβλήματα. Μέσα μου ήξερα πως ήμουν δυνατός, μπορούσα να κυβερνήσω τον κόσμο και, γιατί όχι, όλο τον πλανήτη…….

Μια μέρα στο εργαστήρι της χημείας, ενώ οι υπόλοιποι έκαναν ένα πείραμα για βιταμίνες, εγώ δοκίμασα και έφτιαξα ένα μείγμα από μια συνταγή που μου είχαν δώσει οι φίλοι μου, ο Φόβος και ο Πανικός. Μόλις το ήπια, άρχισα να δυναμώνω κι άλλο, έγινα κατακόκκινος, πέταξα γουρλωτά ματιά σε όλο μου το σώμα που έμοιαζαν με κορώνα…. μεταλλάχτηκα!!! Από ιός έγινα πλέον ένας αδίστακτος Κορωνοιός…..

Ήμουν έτοιμος να αλλάξω τον κόσμο και να τον κάνω όπως ήθελα εγώ. Έκανα μια δοκιμή στην πόλη μου.. Πέταξα από ρουθούνι σε ρουθούνι, από στόμα σε στόμα, από χέρι σε χέρι, από σπίτι σε σπίτι. Οι άνθρωποι έπεφταν κάτω δέκα-δέκα, ξεροί. Πέταξα και σε άλλες πόλεις, σε άλλες χώρες, πέρασα από ωκεανούς, διέσχισα ηπείρους…. Σε ένα χρόνο κατάφερα να τους κλείσω όλους στα σπίτια τους, να μην αγκαλιάζονται, να μην κυκλοφορούν,  να μη δουλεύουν, να μην πηγαίνουν στο σχολείο,  να χαιρετιούνται με τους αγκώνες.. Τέτοια επιτυχία δεν την περίμενα…. !! Όλοι μιλούσαν για τον τρομερό Κορωνοιό που δε νικιέται. Γιατροί, επιστήμονες, και πολιτικοί τα βάλανε κάτω για να με σταματήσουν μα δεν κατάφερναν απολύτως τίποτα!

Ακόμα και σήμερα που σας τα διηγούμαι όλα αυτά θα συνέχιζα να κυβερνώ, αν τα παιδιά της Ελλάδας δεν είχαν τη φαεινή ιδέα να ανατρέξουν στα βιβλία του μακρινού παρελθόντος τους, αυτά του Ιπποκράτη, και δεν ανακάλυπταν το φάρμακο που αυτός ανακάλυψε πρώτος, <<το προλαμβάνειν και τη σωστή διατροφή>>, ικανό για την εξόντωσή μου. Χωρίς να το καταλάβω… το διέδωσαν παντού!! Έτσι σταμάτησαν σιγά-σιγά να αρρωσταίνουν και άρχισαν να βγαίνουν από τα σπίτια τους. Δε θα το πιστέψετε!! Με συνέλαβαν και αυτή τη στιγμή σας αφηγούμαι την ιστορία μου κλεισμένος μέσα σε ένα μεταλλικό κουτί που βρίσκεται σε έναν καταψύκτη, ούτε ξέρω πού, στους--80°C, παρέα με άλλα ξαδέρφια μου που τα συνέλαβαν παλιότερα!!!!!!!.