ψυχολογία

Κατά την εφηβεία αδιαμφισβήτητα το σώμα μας αλλάζει. Ειδικά στην εποχή μας, κατά
την οποία βομβαρδιζόμαστε από εικόνες που προβάλλουν τα πρότυπα ομορφιάς, συχνό
είναι το φαινόμενο πολλοί έφηβοι να αναπτύσσουν ανασφάλειες για την εμφάνισή τους
και διατροφικές διαταραχές, καθώς αυτό που βλέπουν στον καθρέφτη δεν συμβαδίζει με
τα ιδανικά κορμιά τα οποία συναντούν παντού στα κοινωνικά δίκτυα. Ως έφηβη λοιπόν,
έχοντας δει πολλές συνομήλικές μου να προσεγγίζουν το θέμα του φαγητού ως συνάρτηση
της εικόνας που έχουν για το σώμα τους αλλά και την αξία τους ακόμη, σας παρουσιάζω
φράσεις που ακούγονται συχνά και υποδηλώνουν μια ανθυγιεινή σχέση με αυτό, καθώς και
την άποψή μου για αυτές.

«Ασκούμαι για να κάψω όσα έφαγα»

Η άσκηση είναι ένα δώρο στο σώμα μας. Θα έπρεπε ο στόχος μας να μην είναι να
κάψουμε θερμίδες, αλλά να ευχαριστηθούμε την διαδικασία, να νιώσουμε όμορφα, να
εκτονωθούμε. Άλλωστε, κατά την άσκηση απελευθερώνεται ενδορφίνη, μια ορμόνη που
συμβάλλει στην ευεξία και την καλή μας διάθεση.

«Μετράω με ακρίβεια την παραμικρή θερμίδα του φαγητού που καταναλώνω»

Το ιδανικό θα ήταν να ακούμε το σώμα μας σχετικά με τις ποσότητες που θα
καταναλώσουμε και να επιλέγουμε στην καθημερινότητα μας τροφές που μας κάνουν
αντικειμενικά καλό αλλά και τροφές που μας ευχαριστούν και ικανοποιούν τις λιγούρες
μας. Δεν υπάρχει λόγος για πανικό και υστερία. Οι θερμίδες είναι μονάδα ενέργειας και το
φαγητό είναι το καύσιμο του οργανισμού μας, δεν πρέπει να το τρέμουμε.

«Αποκλείω συγκεκριμένα φαγητά από τη διατροφή μου με τον φόβο ότι θα με
παχύνουν»

Δεν θα πρέπει κανένα φαγητό να γίνεται μπαμπούλας. Άλλες τροφές είναι πιο πυκνές
θερμιδικά και άλλες όχι, άλλες πιο πλούσιες σε θρεπτικά συστατικά και άλλες όχι. Είναι
καλύτερο να απολαμβάνουμε όλες τις τροφές με μέτρο, παρά να αναπτύσσουμε αισθήματα
ενοχής.

  Συμπερασματικά, η σχέση με το φαγητό είναι αρκετά ιδιαίτερη για μεγάλο αριθμό
εφήβων. Τέτοιοι χαζοί «κανόνες» δημιουργούν ένα αίσθημα ενοχής και υποσκάπτουν την
αυτοεκτίμηση. Καλό θα είναι οι έφηβοι να καταναλώνουν από όλες τις τροφές με μέτρο,
προσέχοντας ταυτόχρονα την υγεία τους και χωρίς να υποβάλλουν τον εαυτό τους σε
τέτοια ταλαιπωρία με τις υπερβολές.

Αγαπητοί μαμά και μπαμπά,
Είμαι έφηβος. Δεν είμαι τέλειος και ούτε θα είμαι. Τα μαθήματα δυσκόλεψαν, τα
φροντιστήρια αυξήθηκαν, το άγχος μεγάλωσε και οι ώρες της μέρας δεν μου φτάνουν.
Ξυπνάω νωρίς το πρωί, πηγαίνω στο σχολείο, γυρίζω στο σπίτι και, πριν ακόμη πάει
απόγευμα, έχω ξεκινήσει να διαβάζω. Όταν πλέον έχω τελειώσει, έξω έχει πέσει η
νύχτα. Θέλω λίγο χρόνο για μένα. Κάθομαι να δω μία ταινία, ώστε να αφιερώσω λίγο
χρόνο και στον εαυτό μου. Όταν πέφτω στο κρεβάτι, θυμάμαι όλα αυτά που έχω να
κάνω για αύριο και δεν μπορώ να κοιμηθώ. Φοβάμαι... Φοβάμαι πως η μέρα που
ξημερώνει ίσως είναι χειρότερη και από τη σημερινή...

[Μπαμπάς]- τι κάνεις όλη μέρα στο δωμάτιό σου;
Η αλήθεια είναι πως ούτε και εγώ είμαι σίγουρος. Αν δεν έχω διάβασμα ή φροντιστήριο,
πιθανότατα να βλέπω μία ταινία ή ακούω μουσική. Πειραματίζομαι με ό,τι βρω μπροστά
μου και τις λίγες ώρες ξεκούρασης που μου απομένουν, νομίζω, πως έχω το δικαίωμα να
μη θέλω να συμμαζέψω το δωμάτιό μου. Θέλω να περάσω καλά έστω και μόνος μου,
αφού δεν μπορώ να βγω έξω. Θέλω να έχω τη ψευδαίσθηση πως ο χρόνος σταμάτησε και
εγώ δεν έχω να ανησυχώ για το αύριο.

[Μαμά]- νομίζω δεν επικοινωνούμε πλέον όπως παλιά!
Έχεις δίκιο. Πέρασαν τα χρόνια και εγώ άλλαξα. Δεν είμαι εκείνο το παιδάκι που θα σε
ρωτούσε για το κάθε τι και που θα προσπαθούσε να σε κάνει να γελάσεις με μία ζωγραφιά
που έφτιαξε στο σχολείο. Καλά -καλά πια δεν χαμογελάω εγώ. Όπως και εσύ, όταν έφυγες
από την ποδιά της γιαγιάς, έτσι και εγώ τώρα θέλω να δείχνω ανεξάρτητος. Θέλω να κάνω
πράγματα μόνος μου για να προετοιμάζομαι για τη ζωή που με περιμένει.