Διαλεγόμενοι εντός του κόσμου της πτώσης (το blog του Γ1 στα Θρησκευτικά)

Οι θηριωδίες και τα εγκλήματα των Νεότουρκων και των Κεμαλικών σε βάροςτων χιλιάδων Ελλήνων της Μ. Ασίας και του Πόντου, είχαν ήδη αρχίσει από το 1915, δεν άργησε όμως να φτάσουν και στην οικογένεια του αγίου Γέροντος Ιακώβου Τσαλίκη στο Λιβίσι.

Αρχές καλοκαιριού του 1921 έπιασαν τον παππού και νονό του Γέροντα, τον Γιώργη Κρεμμυδά, άνθρωπο πραγματικά του Θεού, τον θείο του, τον γιατρό Χατζηδουλή, καθώς και άλλους συγγενείς του. Ο παππούς του Γιώργης ήταν ντελικάτος και οι ζαπτιέδες τον είχαν βάλει στο μάτι, πέρναγαν από δίπλα του και στα καλά καθούμενα τον χτυπούσαν χωρίς έλεος. Αν κι ήταν καταπληγωμένος όποιον αιχμάλωτο έβλεπε απελπισμένο, τον πλεύριζε και τού ’δινε κουράγιο, μ’ ένα χαμόγελο, μιά κουβέντα, μέχρι στιχάκια έφτιαχνε και τους τα 'λεγε να ξεχνάνε τον πόνο τους. Όλοι οι κρατούμενοι τον αγαπούσαν. Λέγανε μάλιστα, πως ήταν τόσο καλός, τόσο ευλαβής και πιστός, που ο Θεός του' χε δώσει θαυμαστά χαρίσματα. Μιά φορά, εκεί που δούλευε στα τούρκικα χωριά χωρίς εκκλησία, την ημέρα της Πεντηκοστής που γονατίζουμε στον εσπερινό, καθώς έκανε την προσευχή του, είδε να γονατίζουνε και τα δένδρα. Όπως γονάτιζαν τα δένδρα στο όρος των Ελαιών όταν προσεύχονταν η Παναγία. Τους περπάταγαν από τις περιοχές των Μούγλων, Αιδινίου, Βουρδούρ, Σπάρτης, τους περάσανε κάτω από το Ικόνιο, μεσ' από το Ερεγλί και κοντά στη Νίγδη ξεψύχησε απ' τα βασανιστήρια των Τούρκων.
Συνεχίστε την ανάγνωση Ο ξεριζωμός του αγίου Ιακώβου Τσαλίκη από το Λιβίσι της Μικράς Ασίας

"…και γι’ αὐτό στη συνέχεια ποδοπατηθήκαμε ἐμεῖς οι ἴδιοι…" 

Ἀδελφοί μου, ἁμαρτήσαμε καὶ στὴ συνέχεια ἐξαγνιστήκαμε. Προσβάλαμε τὸν Παντοδύναμο Θεό μας, καὶ γι’ αὐτὸ τιμωρηθήκαμε. Σπιλώσαμε τὶς ψυχές μας καὶ ξεπλύναμε τὴν κάθε ἁμαρτία μας, μὲ τὸ αἷμα καὶ μὲ τὰ δάκρυά μας. Συνεχίστε την ανάγνωση Άγιος Νικόλαος Βελιμίροβιτς, Ποδοπατήσαμε κάθε τι που ήταν ιερό για τους πατέρες μας

Οι χριστιανικές εκκλησίες σήμερα -και όχι μόνο στην Ελλάδα- θυμίζουν κάπως το Κομουνιστικό Κόμμα. Ισχυρότεροι ακόλουθοι και των δύο είναι κατά πλειοψηφία οι ηλικιωμένοι, και κάποιοι νέοι που έχουν μεγαλώσει μαζί τους, η πλειονότητα όμως της νεολαίας αποστασιοποιείται, επειδή αισθάνεται ότι πρόκειται για μορφώματα του παρελθόντος που απλώς επιβιώνουν ως κατάλοιπα. Στην Ελλάδα, υπάρχει μια έντονα αντιχριστιανική διάθεση, αφού όλο και περισσότεροι άνθρωποι –ακόμα και Χριστιανοί- όχι μονάχα απομακρύνονται σταθερά από τη χριστιανική Εκκλησία, αλλά και τη στηλιτεύουν με κάθε αφορμή. Όπως είναι γνωστό, το παλιότερο τρίπτυχο «πατρίς- θρησκεία- οικογένεια» έχει προ πολλού στιγματιστεί, γι’ αυτό και τις τελευταίες τέσσερεις δεκαετίες η νεολαία το είχε απορρίψει και είχε στραφεί για καθοδήγηση στον πολιτικό χώρο της Αριστεράς. Επικρατούσε λοιπόν στη χώρα μας ένας διάσπαρτος «αριστερός» λόγος, ο οποίος υποσχόταν κολακευτικά στον ελληνικό λαό την ευμάρεια και την άνεση. Η σημερινή νεολαία έχει πάρει «διαζύγιο» από την παράδοση της Ελλάδας. Αγνοεί το παρελθόν και νιώθει πως δεν χρειάζεται να το μάθει. Όσο για τις αξίες, υποστηρίζει μια αφηρημένη «δημοκρατία», «ισότητα» και τη χορήγηση δικαιωμάτων, χωρίς να ξέρει τι σημαίνουν όλα αυτά στην πράξη, ενώ κρίνει ότι η θρησκεία είναι μια υπόθεση αυστηρά ατομική, κατάλληλη μόνο για τον εσωτερικό κόσμο του (φοβισμένου) ανθρώπου. Η πίστη, αν υπάρχει, πρέπει να μην εκφράζεται δημόσια, διότι μπορεί να θεωρηθεί κατάλοιπο αυταρχικών νοοτροπιών. Σήμερα, στη νεανική συνείδηση έχουν σχεδόν χρεοκοπήσει και τα δύο, τόσο η θρησκεία όσο και η Αριστερά. Η ελληνική νεολαία είναι κατά κάποιον τρόπο «μετέωρη». Αξίζει άραγε να έλθει στη ζωή μας ο γνήσιος χριστιανικός λόγος, ο οποίος θα παραμένει πάντα το «νέο κρασί» που τα κάθε είδους παλαιά «ασκιά» (Λκ. 5,36-39) είναι ανήμπορα να διατηρήσουν; Και αν, όπως πιστεύουμε, η απάντηση στο ερώτημα τούτο είναι καταφατική, τι είναι αυτό που εμποδίζει μια τέτοια «επιστροφή»; Κατά τη γνώμη μας, υπάρχουν δύο κύρια εμπόδια. Αμφότερα εμφιλοχωρούν εντός της Εκκλησίας, αν και όχι στα ίδια σημεία. Συνεχίστε την ανάγνωση Οι «θεούσοι» και οι «αγαπούληδες» στην Ελλαδική Ορθόδοξη Εκκλησία

H Hedvig Frederiksen θα πετάξει μετά από χρόνια. Διηγείται τι της έρχεται στον νου: φαντάζεται πως θα μπει σε μία μεγάλα σάλα στην Κοπεγχάγη, πως θα την κοιτούν οι Δανοί και θα περιμένουν νευρικοί. Θα πρέπει να σιωπήσουν και να την ακούσουν. Μετά από 50 χρόνια θα τους πει τι πραγματικά συνέβη τότε. Θα τους διηγηθεί τι συνέβη με μία 14χρονη κοπέλα, στον κόλπο της οποίας έβαλαν ένα μεγάλο σπιράλ από χαλκό. Θα τους περιγράψει πως αισθάνεται που εδώ και χρόνια δεν γνώριζε τι συμβαίνει με το σώμα της. Θα τους μιλήσει για τους πόνους. Για τους Δανούς γιατρούς που την κορόιδευαν και της έλεγαν ότι κοιμάται με πολλούς άνδρες. Θα μιλήσει για την ντροπή. Για το διαρκές άγχος της για την κόρη της. Θα τους μιλήσει για αυτό που ονομάζουν στην Γροιλανδία και μία στις δύο γυναίκες της γενιάς της: γενοκτονία. Περίπου στις μισές από τις γυναίκες της Γροιλανδίας που μπορούσαν να τεκνοποιήσουν, στο διάστημα από το 1966 μέχρι το 1970 τοποθετήθηκε στον κόλπο τους από Δανούς γιατρούς ένα σπιράλ. Συνεχίστε την ανάγνωση «Εvnijuitsorsuaq» ή αλλιώς «η γυναίκα που δεν μπορεί να κάνει παιδιά»

Συνεχίστε την ανάγνωση Ὁ Ἥλιος τῆς Ἐρήμου. Ὁ Μέγας Εὐθύμιος

Τι θα γινόταν αν η τεχνητή νοημοσύνη καταλάβαινε τις προθέσεις μας και προέβλεπε τις επιλογές μας; Αυτό δεν είναι επιστημονική φαντασία, αλλά μια εξέλιξη που βρίσκεται ήδη σε εξέλιξη. Και πραγματικά κινδυνεύουμε να αντικατασταθούμε και στις ηθικές μας επιλογές.

Αγαπητέ αναγνώστη, γνωρίζεις ότι η τεχνητή νοημοσύνη (AI) γνώριζε ήδη, πριν αποφασίσεις, ότι θα διάβαζες το Compass και πιθανώς αυτό το άρθρο σήμερα; Αυτή είναι η ουσία ενός υπαινικτικού άρθρου των ερευνητών του Cambridge Yaqub Chaudhary και Jonnie Penn, με τίτλο Beware of the economics of intention: harvesting and commodification of intent through large language models που δημοσιεύθηκε στις 30 Δεκεμβρίου 2024. Συνεχίστε την ανάγνωση Η Ηθική της Τεχνητής Νοημοσύνης. Μπορεί να προβλέπει τις προθέσεις μας;

Ο Μπουαλέμ Σανσάλ είναι Αλγερινός συγγραφέας. Γράφει στα γαλλικά. Εχει βραβευθεί με το μεγάλο βραβείο της Γαλλικής Ακαδημίας για τη Γαλλοφωνία το 2013 και το μεγάλο βραβείο μυθιστορήματος του ίδιου ιδρύματος για το βιβλίο του «2084, το τέλος του κόσμου» το 2015. Πρόκειται για μια μεταφορά του 1984 του Οργουελ στον Μεγάλο Αδελφό του ισλαμικού περιβάλλοντος. Στα ελληνικά κυκλοφορεί από τις εκδόσεις «Διάμετρος» σε μετάφραση Ανθής Ξενάκη.

Συνεχίστε την ανάγνωση Η Ηθική της Θρησκείας. Μπουαλέμ Σανσάλ: όμηρος του Ισλαμισμού