Ραψωδία Ω : Συνάντηση Πρίαμου με Αχιλλέα

Δίχως εκείνοι να τον πάρουν είδηση, βρέθηκε μέσα
ο μέγας Πρίαμος, κοντά του στάθηκε, του άγγιξε τα γόνατα,
ασπάστηκε τα χέρια του, τα φοβερά, αντρόφονα εκείνα χέρια,
που είχαν σκοτώσει τόσους γιους του.                       
«Θυμήσου τον πατέρα σου, θεοτικέ Αχιλλέα,
τα ίδια χρόνια έχουμε, περνώντας τώρα το κατώφλι των έρμων
γηρατειών. ....
................................................................................................Τον ένα,
και μοναδικό, της Τροίας και των Τρώων στυλοβάτη, τον σκότωσες
εσύ, πριν λίγες μέρες, ενώ αγωνίζονταν για την πατρίδα – λέω   
τον Έκτορα. Γι’ αυτόν με βλέπεις τώρα εδώ, στων Αχαιών τα πλοία, 
ικέτη σου, με λύτρα αμέτρητα, να τον λυτρώσεις.
Σεβάσου, Αχιλλέα, τους θεούς, συμπόνεσε κι εμένα,
βάλε στη θέση τη δική μου τον πατέρα σου, αξίζω τη συμπάθεια·
εγώ που βάσταξα όσα δεν βάσταξε άλλος θνητός στη γη,
τώρα το χέρι μου στο στόμα του φονιά των γιων μου απλώνω.» 

[...]
Οι δυο μαζί αναθυμούνται: τον Έκτορα ο ένας[=o Πρίαμος], άγριο μαχητή,
σπαραχτικά θρηνώντας, σερνάμενος στα πόδια του Αχιλλέα·       
ο Αχιλλέας έκλαιγε τη μια για τον πατέρα του, την άλλη
για τον Πάτροκλο – διπλός ο στεναγμός κι ο θρήνος συνηχούσαν.

Συγκρίνετε το ομηρικό κείμενο με την αντίστοιχη σκηνή της ταινίας "Τροία":