Ενημερώθηκε στις 25 Ιανουαρίου, 2024

Έκτορας και Ανδρομάχη.

Ραψωδία Ζ

Tischbein, Johann Heinrich (1751-1829)

Ακούστε όλο το απόσπασμα του βιβλίου (Ζ 369-502 σσ. 71 –76 ) σε μετάφραση Δ. Μαρωνίτη εδώ (λεπτά 30:24 έως 43:20). [ Προσοχή! να επιλέξετε το βίντεο με την απαγγελία της Ζ΄ ραψωδίας]

[...]άφησε πίσω του το αρχοντικό ο Έκτορας,
[...] ώσπου διαβαίνοντας την τειχισμένη πόλη, στις πύλες 430
έφτασε που λέγονται Σκαιές[...]
Κι εκεί την είδε να τρέχει προς το μέρος του,
πολύδωρη η Ανδρομάχη, [...]

Εκεί τον συναπάντησε στο πλάι η παραμάνα με το αθώο
παιδί στην αγκαλιά, νήπιο ακόμη, τον ακριβό τους Εκτορίδη, [400]
σαν άστρο λάμποντας. 440
Ο Έκτορας τον έλεγε Σκαμάνδριο, οι άλλοι όμως
Αστυάνακτα, γιατί ο πατέρας του ήταν εκείνος που κρατούσε
της Τροίας το κάστρο.
Βλέποντας ο πατέρας το παιδί, αμίλητος του χαμογέλασε,
οπότε η Ανδρομάχη βουρκωμένη πλησιάζει, δένει το χέρι της 445
στο χέρι του, κι είπε μιλώντας [...]

[...]

Έτσι μιλώντας ο γενναίος Έκτωρ το χέρι του άπλωσε 513
να πάρει το παιδί, μα το παιδί τραβήχτηκε στον κόλπο
της καλλίζωνής του παραμάνας, τσιρίζοντας, γιατί φοβήθηκε 515
την όψη του πατέρα του - το τρόμαξε ο χαλκός, η αλογίσια φούντα,
που φοβερή την είδε να σαλεύει στην κορυφή του κράνους.
Γέλασε τότε ο πατέρας του, γέλασε κι η σεμνή του μάνα, [470]
κι ευθύς από την κεφαλή του βγάζει την περικεφαλαία
ο γενναίος Έκτωρ - την απιθώνει καταγής, κι αυτή λαμποκοπούσε. 520
Ύστερα σήκωσε στα χέρια του τον γιο του, τον φίλησε, τον χόρεψε,
τέλος στον Δία ύψωσε και στους ολύμπιους θεούς ευχή[...]