Ιστορία Νεότερη και σύγχρονη

Ιωάννης Βελισσαρίου

Ο Ιωάννης Βελισσαρίου, γνωστός ως «Μαύρος Καβαλάρης», αγαπούσε βαθύτατα την Ελλάδα και επιθυμούσε από τα 16 του να γίνει εθελοντής στον ελληνικό στρατό. Στον Α' Βαλκανικό Πόλεμο, όντας πλέον ταγματάρχης, πολέμησε ως διοικητής του 3ου Τάγματος του 4ου Συντάγματος Πεζικού. Στη Μάχη του Σαρανταπόρου (9/10/1912) οι δικοί του άρτιοι χειρισμοί οδήγησαν το τάγμα του πίσ ω από τον τουρκικό στρατό προκαλώντας τη γενική υποχώρησή του. Μετά τη μετάθεσή του στο μέτωπο της Ηπείρου, έλαβε μέρος στην πολιορκία των Ιωαννίνων. Στις 7 Ιανουαρίου 1913 ο Βελισσαρίου με τις ελληνικές πεζικές δυνάμεις αντιμετώπισε επιτυχώς τους Οθωμανούς στο Μπιζάνι και, συνεπώς, πλησίασε τα Ιωάννινα. Δυστυχώς όμως, δέχθηκε τραυματισμό στο πόδι και, παρά τις υπεράνθρωπες προσπάθειές του να συνεχίσει, η πληγή του δε του το επέτρεψε. Στις 19/2/1913, μετά την ανάρρωσή του, καταλήφθηκε το χωρίο Άγιος Ιωάννης (μεταξύ Μπιζανίου και Ιωαννίνων) διακόπτοντας την επικοινωνία μεταξύ της Οθωμανικής διοίκησης και του στρατού της. Αφού ανακοινώθηκε η παράδοση της πόλης από τον Εσάτ Πασά, ο Διάδοχος Κωνσταντίνος ασπάσθηκε τον Βελισσαρίου και του είπε: «Βελισσαρίου, είσαι άξιος ραπίσματος, αλλά και φιλήματος. Εγώ αρκούμαι εις το φίλημα». Έκτοτε, ο Βελισσαρίου έγινε θρύλος. Αργότερα, πήρε μέρος και στον Β’ Βαλκανικό. Πολέμησε τους Βουλγάρους στη Μάχη του Κιλκίς-Λαχανά, όπου κατέλαβε ένα κρίσιμο λόφο για την έκβαση της μάχης. Επίσης, αγωνίστηκε στο ύψωμα 1378, λίγα χιλιόμετρα μακριά από τη Σόφια, σε ίσως τη πιο αιματηρή μάχη των Βαλκανικών Πολέμων. Στις 13/7/1912, ο Βελισαρίου τραυματίστηκε από βουλγαρική οβίδα. Μετά από λίγη ώρα, άφησε την τελευταία του πνοή με τη φράση «Στη Σόφια»! Όταν ο Βασιλιάς Κωνσταντίνος πληροφορήθηκε το θάνατό του λέγεται ότι είπε: «Ήταν επόμενο. Τέτοιοι ήρωες δε ζουν πολύ». Στο συλλυπητήριο τηλεγράφημα που συνέταξε και απέστειλε προς τη σύζυγό του έγραφε τα εξής: «Χαιρετίζω τον Ήρωα των Ηρώων».

Στρατής Μυριβήλης

Ο Στρατής Μυριβήλης γεννιέται ως Ευστράτιος Σταματόπουλος στις 30 Ιουνίου 1892 στην τουρκοκρατούμενη Λέσβο ως το πρωτότοκο από τα πέντε παιδιά μιας φτωχής οικογένειας. Ο Σταματόπουλος παίρνει μέρος και στους δύο Βαλκανικούς Πολέμους και τραυματίστηκε μάλιστα σοβαρά στη Μάχη του Κιλκίς το 1913. Επιστρέφει στην Αθήνα αλλά δεν θα παραμείνει εκεί, καθώς μαθαίνει για την απελευθέρωση της Λέσβου από τον τουρκικό ζυγό και τίποτα δεν μπορεί να τον κρατήσει μακριά από την ιδιαίτερη πατρίδα του, τη Συκαμιά. Πιάνει δουλειά ως δημοσιογράφος σε τοπική εφημερίδα και γίνεται τελικά αρχισυντάκτης στη «Σάλπιγξ» της Μυτιλήνης. Ο Στρατής Μυριβήλης δεν μπόρεσε να ελευθερωθεί ποτέ από τη συσσωρευμένη φρίκη των πολέμων, στους οποίους έλαβε μέρος.  Είναι ένας πεζογράφος ο οποίος απαθανάτισε τις φρικαλεότητες και τις κτηνωδίες, τις οποίες συναντάμε στα πεδία των μαχών. Τα έργα του αποτελούν ύψιστη απόδειξη του απάνθρωπου και βίαιου χαρακτήρα του πολέμου, στον οποίο από την αρχαιότητα έως και την σημερινή κοινωνία σημειώνονται θηριωδίες, καθώς όταν οι άνθρωποι βρίσκονται σε μία εμπόλεμη κατάσταση εξαχρειώνονται και παραμερίζουν τα ιδανικά   και του ηθικούς τους κώδικες. Κάποια από τα έργα αυτά είναι  «Η Παναγιά η γοργόνα», «Η ζωή εν τάφω» και «Η δασκάλα με τα χρυσά μάτια», τα οποία αποτελούν την λεγόμενη «Τριλογία του πολέμου» του μεγάλου συγγραφέα.

Σπύρος Σπυρομήλιος

Στη διάρκειά των βαλκανικών πολέμων, μεγάλη συμβολή είχε ο Σπύρος Σπυρομήλιος . ο Σπύρος γεννήθηκε στη Θήβα το 1864, κ απεβίωσε στις 19 Μαΐου 1930.Ήταν Έλληνας αξιωματικός κ βουλευτής.  Αρχικά για τους ελληνικούς αγώνες κατά τη διάρκεια των βαλκανικών πολέμων, τέθηκε επικεφαλής σώματος εθελοντών. Με τη βοήθεια του κατάφεραν κ απελευθέρωσαν την πόλη των Φιλιατών. Μέτα από εντολή ανώτερων, αποβιβάστηκε στη Χειμάρρα όπου με επιτυχία, ξαναγύρισε σε ελληνικά εδάφη. Χάρις την εξυπνάδα του κ τη διπλωματία του, κατάφερε κ έπεισε τους κατοίκους από τα δίπλα χωριά, να ενταχθούν στο κίνημα του. χρόνια αργότερα, όταν στρατιώτες από την Αλβανία, θέλησαν να επιτεθούν στη Χειμάρρα, εκείνος, με τους στρατιώτες του, αντιστάθηκαν κ κατάφεραν να του απομακρύνουν. Ακόμα ο Σπύρος επιθυμούσε να κατευθυνθεί προς  την Αυλώνα, όμως ο Βενιζέλος του το απαγόρευσε, διότι δεν ήθελε να υπάρχει σύγκρουση με την Ιταλία. Μετά το τέλος των βαλκανικών πολέμων, η Ελλάδα έπρεπε να αποχωρήσει από τη Βόρεια Ήπειρο. Αυτή η απόφαση, δυσαρέστησε τον Σπύρο, με αποτέλεσμα να φυλακιστεί καθώς δεν ήθελε να αποχωριστεί από τη Χειμάρρα. Όμως ο στρατηγός, δεν είχε τελειώσει τα σχέδια του. Έκανε τη Χειμάρρα αυτόνομη, κ ήταν εκείνος τη διοικούσε. Αλλά αυτή η κατάσταση δυσαρέστησε την Αλβανία, με αποτέλεσμα να υπάρξει σύγκρουση, ΄όπου νίκησε ο στρατός του Σπύρου.

Λάμπρος Κορομηλάς

Ο Λάμπρος Κορομηλάς γεννήθηκε στην Αθήνα το 1856 και πέθανε στη Νέα Υόρκη το 1923.Ο Λάμπρος Κορομηλάς έλαβε μέρος στη Κρητική επανάσταση του 1896 , καθώς και στον Ελληνοτουρκικό πόλεμο. Από το 1897 μέχρι το 1899 διετέλεσε γενικός γραμματέας του υπουργείου Οικονομικών. Τον αυτό χρόνο άρχισε εντατικά μαθήματα εκμάθησης της βουλγαρικής και τουρκικής γλώσσας, προκειμένου να αφιερωθεί στον Μακεδονικό Αγώνα. Τον Νοέμβριο του 1920 ο Λ. Κορομηλάς υπέβαλε υπόμνημα στον Βασιλιά Κωνστάντιο Α' , εκθέτοντας την ανησυχία του για την τροπή της μικρασιατικής εκστρατείας και τους λόγους που θα έπρεπε να αναβάλει την επιστροφή του στην Ελλάδα. Γενικά η δράση του έπαιξε αποφασιστικό ρόλο, τόσο στο Μακεδονικό Ζήτημα , όσο και στις κατ΄ έναντι δράσεις των Βουλγάρων ως πολιτική απάντηση της Ελλάδας, αλλά και αργότερα στους Βαλκανικούς πολέμους, που οριστικοποίησαν την απελευθέρωση της Μακεδονίας.

Αρχιστράτηγος Βασιλιάς Κωνσταντίνος

Ο Κωνσταντίνος Α΄ (2 Αυγούστου 1868 - 11 Ιανουαρίου 1923) ήταν βασιλέας της Ελλάδας από το 1913 έως το 1922.
Το όνομά του είναι συνδεδεμένο με κρίσιμες περιόδους της σύγχρονης ελληνικής ιστορίας όπως ο ατυχής Ελληνοτουρκικός Πόλεμος του 1897, οι Βαλκανικοί πόλεμοι, η αντιπαράθεσή του με τον Ελευθέριο Βενιζέλο καθώς και η παράδοση της Ανατολικής Μακεδονίας στους Βούλγαρους και ο επακόλουθος ναυτικός αποκλεισμός της Ελλάδας από την Αντάντ μετά τα Νοεμβριανά, επί Εθνικού Διχασμού, και τέλος η Μικρασιατική Καταστροφή.

Το 1912 τα χριστιανικά βαλκανικά κράτη κήρυξαν τον πόλεμο στην Οθωμανική Αυτοκρατορία (βλ. Βαλκανικοί πόλεμοι). Με ηγέτη τον τότε Διάδοχο Κωνσταντίνο, ο οποίος είχε χριστεί αρχιστράτηγος του στρατού από τον Βενιζέλο, ο Ελληνικός Στρατός νίκησε τους Τούρκους στις μάχες του Σαρανταπόρου και των Γιαννιτσών και απελευθέρωσε μία πλειάδα περιοχών. Για την περαιτέρω πορεία του στρατού υπήρξε διαμάχη μεταξύ Κωνσταντίνου και Βενιζέλου, καθώς ο μεν Κωνσταντίνος επιθυμούσε πορεία του στρατού προς Μοναστήρι, φοβούμενος ενδεχόμενη τουρκική κύκλωση εάν συνέχιζε προς Θεσσαλονίκη, ο δε Βενιζέλος επέμενε στην πορεία του στρατού προς Θεσσαλονίκη λόγω βουλγαρικής προέλασης προς αυτήν. Τελικώς, ο Κωνσταντίνος ακολούθησε την εντολή του Βενιζέλου και προέλασε προς Θεσσαλονίκη. Μετά την απελευθέρωση της Θεσσαλονίκης, ο Κωνσταντίνος μετέβη στο μέτωπο της Ηπείρου, όπου πολιόρκησε επιτυχώς το Μπιζάνι και απελευθέρωσε τόσο τα Ιωάννινα όσο και την υπόλοιπη Ήπειρο, συμπεριλαμβανομένης της Βορείου Ηπείρου (Χειμάρα, Άγιους Σαράντα, Αργυρόκαστρο, Κορυτσά).

Ανθή Σταμούλη Γ4

Μορφές των Βαλκανικών πολέμων

Να επιλέξετε ένα από τα παρακάτω πρόσωπα και να καταγράψετε τη συμβολή του στους Βαλκανικούς πολέμους σε ένα σύντομο σημείωμα. Επίσης να συμπεριλάβετε στο άρθρο σας και την αντίστοιχη φωτογραφία. Τέλος να αφήσετε ένα καλό σχόλιο-εντύπωση στην εργασία κάποιου συμμαθητή σας. Να γράψει ο καθένας για διαφορετικό πρόσωπο. Καλή επιτυχία! (Το μικρό σας κείμενο να είναι προσεγμένο και χωρίς υπερσυνδέσμους)

1.  Αρχιστράτηγος βασιλιάς Κωνσταντίνος
2. Ελευθέριος Βενιζέλος
3.  Ιωάννης Βελισσαρίου
4. Νικόλαος Βότσης
5. Παύλος Κουντουριώτης
6. Σπύρος Ματσούκας
7. Κων. Σαπουντζάκης
8. Σπύρος Σπυρομίλιος
9. Κων. Καλάρης
10. Λορέντζος Μαβίλης
11.  Στρατής Μυριβήλης
12. Παναγιώτης Δαγκλής
13. Βίκτωρ Δούσμανης
14. Κων. Μανωλίδης
15. Λάμπρος Κορομηλάς
16. Καμπέρος(αεροπόρος)