«Η αφοσίωση της Μορφούλας»

Το διήγημα αναφέρεται σε ένα νησιωτικό χωριό που κυριαρχούσε η φτώχεια σε όλους τους κατοίκους . Επικεντώνεται στην γριά Λασκαρού η οποία ζούσε με την γάτα της την Μορφούλα σε ένα μισογκρεμισμένο σπίτι χωρίς τα βασικά αγαθά. Ζούσε μέσα στη φτώχεια με αποτέλεσμα η Μορφούλα να φέρνει τροφή στο σπίτι ώστε να συντηρεί την Λασκαρού και αυτήν. Η Μορφούλα πάντα πιστή στην Λασκαρού πήγαινε στο λιμάνι για ψάρια, νομίζοντας όλοι οι γείτονες ότι τα κλέβει, αλλά μετά από παρακολούθηση της γάτας κατάλαβαν ότι τα ‘ψαρεύει’ μόνη της. Παρόλο που η Λασκαρού ήταν μαλωμένη και απομακρυσμένη με τους άλλους γείτονες, την βοηθούσαν στο θέμα της επιβίωσης , δίνοντας κρυφά φαγητό στην γάτα της  ώστε να το πάει στην γριά Λασκαρού.  Παρόλη την βοήθεια των άλλων γυναικών του χωριού προς την Λασκαρού αποδείχθηκε ότι δεν ήταν αρκετή για να την κρατήσει στην ζωή. Η πείνα τελικά νίκησε την Λασκαρού. Το κοινωνικό πρόβλημα είναι η φτώχεια και το έθιμο, το ότι παρόλο που υπήρχε φτώχεια η γριά Λασκαρού τηρεί το έθιμο της Σαρακοστής , δηλαδή 40 μέρες νηστεία πριν τα Χριστούγεννα. Μεγαλύτερη εντύπωση μου έκανε η αφοσίωση της γάτας για την Λασκαρού και το αντίστροφο και τα  συναισθήματα μου ήταν περισσότερο λύπη για τον θάνατο της Λασκαρού.

ΑΠΌΣΠΑΣΜΑ ΑΠΌ ΤΟ ΔΙΉΓΗΜΑ

Μορφούλα χαρακτηρίζεται ως ‘αδερφή ψυχή’ της γριάς Λασκαρού , η καλοσύνη των ανθρώπων και η συμπόνια της γριάς Λασκαρου προς την Μορφούλα.