Τέλος Σχολικής χρονίας

 

Η παιδαγωγική μέθοδος του Φρενέ | Ο δάσκαλος που άφηνε τα παιδιά να ονειρεύονται \ Πρόταση Ταινίας!

Ο δάσκαλος που άφηνε τα παιδιά να ονειρεύονται» (2006) του Daniel Losset. Το σενάριο της ταινίας στηρίζεται στη ζωή του μεγάλου γάλλου παιδαγωγού και μεταρρυθμιστή της παιδείας Σελεστέν Φρενέ (Celestin Freinet 1896-1966). Η παιδαγωγική μέθοδος του Φρενέ στοχεύει στη δημιουργία ενός άλλου σχολείου όπου κάθε παιδί αντιμετωπίζεται σαν μια ξεχωριστή προσωπικότητα, μπορεί να εκφράζεται ελεύθερα, όπου η παιδεία δεν είναι αποκομμένη από την κοινωνική πραγματικότητα κι ο ρόλος του εκπαιδευτικού συνίσταται κυρίως στο να βοηθήσει τα παιδιά να βρουν μόνα τους το δρόμο της γνώσης. Ο Σελεστέν Φρενέ, πρώτος αυτός, επεδίωξε να εισάγει τις νέες τεχνολογίες της εποχής στην εκπαίδευση: τυπογραφία, ραδιόφωνο, κινηματογράφο. Είναι πιο γνωστός ως ο πρώτος που έβαλε το τυπογραφείο στην τάξη και καθιέρωσε την διασχολική αλληλογραφία. Λιγότερο γνωστό είναι ότι πρώτος αυτός έβαλε τον κινηματογράφο στο σχολείο το 1926! Ήταν φυσικό οι πρωτοποριακές του μέθοδοι να μην είναι αρεστές στο κατεστημένο, γι αυτό κυνηγήθηκε ανελέητα. Πάλεψε μέσα από αντίξοες συνθήκες και στο τέλος υποχρεώθηκε να εγκαταλείψει τη δημόσια εκπαίδευση για να συνεχίσει πιο ελεύθερος το παιδαγωγικό του έργο.
Αλλά πια δεν ήταν μόνος.

Στη βάση των ιδεών του δημιουργήθηκε ένα μεγάλο διεθνές παιδαγωγικό κίνημα που είναι ακόμα ζωντανό.

Πηγή: https://e-wall.net/41191/i-paidagogiki-methodos-tou-frene-o-daskalos-pou-afine-ta-paidia-na-oneirevontai-protasi-tainias/

Εκπαίδευση και οικονομία

Εκπαίδευση και οικονομία
Ανάμεσα στην εκπαίδευση και στην οικονομία υπάρχει μια διαδικασία συνεχών προσαρμογών και έντονης αλληλεξάρτησης: αλλαγές στη λειτουργία της οικονομίας, όπως π.χ. η βιομηχανική επανάσταση, θέτουν σε κίνηση δυνάμεις που μεταβάλλουν ριζικά το χαρακτήρα της εκπαίδευσης. Και αντιστρόφως: νέες τεχνολογίες που προέρχονται από το εκπαιδευτικό σύστημα και την εξέλιξή του επενεργούν καταλυτικά στις οικονομικές σχέσεις.

Χωρίς προηγμένη παιδεία δεν υπάρχει προηγμένη οικονομία, αλλά χωρίς
προηγμένη οικονομία δεν υπάρχει προηγμένη παιδεία .
Καμιά οικονομική και τεχνολογική πρόοδος δεν συντελείται χωρίς τον ανθρώπινο παράγοντα. Από οικονομική άποψη, η εκπαίδευση θεωρείται ότι: α) αποτελεί προϋπόθεση για την οικονομική και κοινωνική ανάπτυξη, β) επιτρέπει
τη μείωση των εισοδηματικών ανισοτήτων και γ) αποτελεί ουσιαστικό μέσο για
την αντιμετώπιση της ανεργίας και ιδιαίτερα της διαρθρωτικής ανεργίας.
Στις Αρχές Οικονομικής του A. Marshall αναφέρεται ότι «... Ο άνθρωπος ο ίδιος διαμορφώνεται κατά ένα μεγάλο μέρος από το περιβάλλον του, διαδικασία
κατά την οποία η φύση παίζει σημαντικό ρόλο: κι έτσι από κάθε άποψη ο άνθρωπος είναι το επίκεντρο του προβλήματος της παραγωγής, καθώς επίσης και της κατανάλωσης. ...» . Οι άνθρωποι είναι οι ενεργητικοί συντελεστές που συσσωρεύουν κεφάλαιο, εκμεταλλεύονται τους φυσικούς πόρους, συγκροτούν κοινωνικές, οικονομικές και πολιτικές οργανώσεις, και προάγουν την ανάπτυξη του έθνους (Harbison, 1973: 3). Σε σχετική έρευνα του ΟΟΣΑ αποδείχτηκε ότι το 70% της οικονομικής ανάπτυξης που παρατηρήθηκε κατά τη διάρκεια
του προηγούμενου αιώνα οφειλόταν όχι τόσο στην τεχνολογία όσο στην ποιοτική
βελτίωση του ανθρώπινου δυναμικού μέσω της παιδείας.

Ημερίδα

«Οικονομική Επιστήμη και Δευτεροβάθμια Εκπαίδευση»: Ημερίδα για εκπαιδευτικούς και φοιτητές

Η εκπαίδευση και η κατάρτιση μπορούν επίσης να συμβάλουν στην πρόληψη της φτώχειας και του κοινωνικού αποκλεισμού, στη διαφύλαξη των ανθρωπίνων και κοινωνικών αξιών και στην καταπολέμηση των διακρίσεων κάθε μορφής. Αντιδρώντας στις τρομοκρατικές επιθέσεις που σημειώθηκαν στο Παρίσι και τη Δανία, οι υπουργοί της ΕΕ συμφώνησαν ότι είναι αναγκαίο:

  • να υπάρξει μέριμνα ώστε τα παιδιά και οι νέοι να αποκτούν κοινωνικές και διαπολιτισμικές δεξιότητες
  • να ενισχυθεί η κριτική σκέψη και η εξοικείωση με τα ψηφιακά μέσα
  • να ενισχυθεί η εκπαίδευση των μειονεκτούντων παιδιών
  • να προαχθεί ο διαπολιτισμικός διάλογος