[Η ιστορία εξελίσσεται κατά τη διάρκεια τριών ετών (1933-36) στην φαινομενικά ήρεμη πολιτεία του Mέικομπ της Αλαμπάμα. Σε μια εποχή που κυριαρχεί ο παραλογισμός της στάσης των ενηλίκων απέναντι στις φυλετικές και κοινωνικές διακρίσεις στον Αμερικανικό Νότο. Αφηγήτρια της ιστορίας η Σκάουτ Φιντς, ένα εξάχρονο κορίτσι το οποίο ζει με τον μεγαλύτερο αδερφό της, Τζέρεμι- Τζεμ, τον δικηγόρο και χήρο πατέρα της Άττικους και την Καλπούρνια την νέγρα οικονόμο τους. Ο Τζέμ και η Σκάουτ συναντούν κάθε καλοκαίρι το Ντίλ, ένα αγόρι το οποίο επισκέπτεται τον Μέικμπομ για να μείνει με τη θεία του κατά την περίοδο των διακοπών. Τα τρία παιδιά πλάθουν ιστορίες, μπλέκουν σε περιπέτειες και προσπαθούν να κατανοήσουν τον κόσμο, τους ανθρώπους τις αδικίες και τις δυσκολίες της ζωής, την προκατάληψη, την βία και την υποκρισία μέσα από την αθωότητα, την ειλικρίνεια, την ομορφιά, την αφέλεια, την περιέργεια και φυσικά το μοναδικό αίσθημα δικαιοσύνης που τα χαρακτηρίζει. Συνοδοιπόρος, δάσκαλος, προστάτης, υπερασπιστής των αξιών της ζωής σε αυτό το ταξίδι ενηλικίωσης ο Άττικους.
«Ήθελα να δεις γιε μου τι είναι πραγματικό κουράγιο, που δεν είναι να κρατάς ένα όπλο και να κάνεις τον άντρα. Κουράγιο είναι να ξέρεις να ξεκινάς έναν αγώνα καταδικασμένο από την αρχή, κι ωστόσο να τον ξεκινάς και να τον φτάνεις ως το τέλος, ό, τι και αν συμβεί. Πολύ σπάνια νικάς, όμως μερικές φορές γίνεται και αυτό…»
Τη ναρκωμένη αυτή συνείδηση της πόλης θα ταράξει η απόφαση και το σθένος του Άττικους να αγωνιστεί για τη την απόδοση της δικαιοσύνης. Μιας δικαιοσύνης που υπήρχε μόνο στην δική του ουτοπική πραγματικότητα. Μιας δικαιοσύνης που δεν μπόρεσε να λάμψει γιατί πολύ απλά δεν ήταν κοινωνικά αποδεκτή. «Σκοτώστε όσες κίσσες θέλετε, αν μπορείτε να τις πετύχετε, αλλά να θυμάστε ότι είναι αμαρτία να σκοτώνεις κοτσύφια. […] Τα κοτσύφια δε μας βλάπτουν σε τίποτα, κελαηδάνε μονάχα για να τ’ ακούμε εμείς και να χαιρόμαστε. Δε χαλάνε τους κήπους μας, δεν τρώνε τα σπαρτά μας, μόνο ομορφαίνουν τη ζωή μας με το τραγούδι τους χωρίς να ζητούν τίποτε. Γι’ αυτό είναι αμαρτία να σκοτώνεις τα κοτσύφια». Αυτή είναι η συμβουλή του Άττικους στα παιδιά του, καθώς ο ίδιος αποφασίζει να υπερασπιστεί ένα πραγματικό «κοτσύφι», ένα νεαρό νέγρο που κατηγορείται για το βιασμό μιας λευκής γυναίκας. [πηγή: www.elniplex.com]
Ένα από τα πιο αγαπημένα μυθιστορήματα που γράφτηκαν ποτέ, το "Όταν σκοτώνουν τα κοτσύφια" συγκαταλέγεται ανάμεσα στα αξιολογότερα κλασικά έργα της σύγχρονης λογοτεχνίας. Έχει κερδίσει πολλές διακρίσεις, μεταξύ των οποίων και το Βραβείο Πούλιτζερ, μεταφράστηκε σε πάνω από σαράντα γλώσσες και μεταφέρθηκε με μεγάλη επιτυχία στον κινηματογράφο, το 1962, από τον Ρόμπερτ Μάλιγκαν, σε μια "κλασική" ταινία με πρωταγωνιστή τον Γκρέγκορι Πεκ. [πηγή: βιβλιοnet]
Ακολουθούν σύνδεσμοι με ΧΡΕΩΣΗ ΔΕΔΟΜΕΝΩΝ:
