Ελληνικά

Μια διαμάχη δίχως τέλος

Μια διαμάχη δίχως τέλος

 

 Ισραήλ και Παλαιστίνη. Δύο λαοί, ένα κομμάτι γης, μια αρχαία διαμάχη. Οι «αναζωπυρώσεις» συχνές, οι αιματοχυσίες και ο θάνατος αμάχων θλιβερή πραγματικότητα και η αδυναμία εύρεσης μιας διπλωματικής λύσης, μετά από τόσες δεκαετίες, σχεδόν εξοργιστική για την κοινή γνώμη. Ζητήματα όπως η αναγνώριση και η εθνική ασφάλεια του Ισραήλ, το καθεστώς της Ιερουσαλήμ και των κατεχομένων εδαφών, οι Παλαιστίνιοι πρόσφυγες, οι οικισμοί των Ισραηλινών και η κατανομή των φυσικών πόρων παραμένουν ακόμα άλυτα. 

Η αρχή της διαμάχης

 Για να βρούμε την ρίζα του προβλήματος θα πρέπει να ξεκινήσουμε από την διάλυση της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας μετά τον Α’ Παγκόσμιο Πόλεμο και το πέρασμα της περιοχής που είναι σήμερα η Παλαιστίνη υπό την Βρετανική επιρροή. Αυτό συνέβη με ένα σύστημα Διεθνούς Εποπτείας το 1922, το οποίο λέγεται Εντολή. Πρόκειται για εντολές οι οποίες δόθηκαν από την Κοινωνία των Εθνών και έτσι η Παλαιστίνη δόθηκε υπό την εντολή των Βρετανών

 Οι Βρετανοί προκειμένου να βρουν συμμάχους εναντίων των Οθωμανών κατά την διάρκεια του Α’ Παγκοσμίου Πολέμου είχαν δώσει υποσχέσεις για κράτος στην περιοχή και προς τους Εβραίους και προς τους Παλαιστίνιους. Βέβαια, εκείνη την εποχή, οι Παλαιστίνιοι Άραβες στην Παλαιστίνη ήταν πάνω από 85 τοις εκατό του πληθυσμού. Με σταδιακή όμως, εγκατάσταση Εβραίων καθ’ όλη τη διάρκεια του Μεσοπολέμου από το 1922 μέχρι το 1940, η πληθυσμιακή σύνθεση άλλαξε. Αυτό οδήγησε σε μεγάλες συγκρούσεις και μετά ήρθε το Ολοκαύτωμα στην Ευρώπη από τους Ναζί, το οποίο δημιούργησε ακόμα πιο μεγάλες διεθνείς πιέσεις στην Βρετανία για να δημιουργήσει ένα κράτος Εβραίων στην περιοχή της Παλαιστίνης. Στην απόφαση αυτοί οι Άραβες αντέδρασαν έντονα, καθώς θεώρησαν ότι δεν μπορεί να γίνει ένα τέτοιο κράτος σε μια περιοχή όπου είχαν πλειοψηφία. Έτσι το 1947, τα Ηνωμένα Έθνη και μετά από μεγάλη διπλωματική μάχη, αποφάσισαν ότι θα πρέπει να δημιουργηθούν δύο κράτη στην Παλαιστίνη: ένα Ισραηλινό και ένα Παλαιστινιακό.

  Οι Άραβες δεν δέχονται αυτή την απόφαση και έχουμε τον πρώτο Αραβοΐσραηλινό πόλεμο το 1948. Το Ισραήλ νικά και αποτέλεσμα είναι να καταλάβει μια σειρά από εδάφη Παλαιστινίων. Από αυτή την πρώτη ‘κατάληψη’ εδαφών, φεύγουν περί το ένα εκατομμύριο Παλαιστίνιοι πρόσφυγες, οι οποίοι κατευθύνθηκαν προς την δυτική όχθη του Ιορδάνη, στην Γάζα, στην Συρία και τον Λίβανο.

 Θα ακολουθήσουν άλλοι δύο αραβοϊσραηλινοί πόλεμοι το 1967 και το 1973. Στον πρώτο πόλεμο, γνωστό και ως «Πόλεμο των έξι ημερών», το Ισραήλ θα καταλάβει την δυτική όχθη του Ιορδάνη και ένας μεγάλος πληθυσμός Παλαιστινίων θα βρεθεί υπό κατοχή.

 Μετά από διάφορες περιπέτειες και πολέμους, φτάνουμε στο 1987 όταν και γίνεται η πρώτη μεγάλη εξέγερση των Παλαιστινίων, η Ιντιφάντα, η οποία αναγκάζει το Ισραήλ να έρθει σε αδιέξοδο, καθώς κατ’ ουσία χρησιμοποίησε τον στρατό, δημιουργώντας γενική κατακραυγή. Από την άλλη μεριά, η Παλαιστίνη λόγω του ότι είχε ταχθεί με τη λάθος πλευρά στον πρώτο πόλεμο του Κόλπου το 1991, αναγκάστηκε να κάνει βήματα συμβιβασμού. Έτσι έγινε η πρώτη συμφωνία ειρήνης, η Συμφωνία του Όσλο

Η συμφωνία αυτή παραδίδει κάποια εδάφη σε παλαιστινιακή διοίκηση, όμως αφήνει τα τέσσερα βασικά προβλήματα του παλαιστινιακού ζητήματος άλυτα: το εδαφικό, το ζήτημα της Ιερουσαλήμ, το ζήτημα των υδάτων και το ζήτημα των προσφύγων. Η μη διευθέτηση των ζητημάτων αυτών, οδηγεί σε νέες συγκρούσεις και στην δεύτερη μεγάλη εξέγερση, την Ιντιφάντα του 2000, η οποία καταπνίχθηκε από τον ισραηλινό στρατό. Έκτοτε υπήρξαν συγκρούσεις μεταξύ της παλαιστινιακής παραστρατιωτικής οργάνωσης Χαμάς και της πολιτικό-στρατιωτικής οργάνωσης του Γιασέρ Αραφάτ Φατάχ με αποτέλεσμα οι Παλαιστίνιοι να χωριστούν.

Ισραήλ και Παλαιστίνη: Μια διαμάχη δίχως τέλος | offlinepost

 

Όαση ειρήνης💜

 

 Το γεγονός ότι αυτοί οι δύο λαοί βρίσκονται σε μακροχρόνια σύρραξη δεν εμπόδισε τη δημιουργία ενός «ιδιαίτερου» σχολείου το 1980. Το σχολείο αυτό βρίσκεται σε ένα χωριό του Ισραήλ το οποίο ιδρύθηκε από τον Μπρούνο Χουσάρ και στο οποίο εξήντα οικογένειες αραβικές και εβραϊκές ορίζουν μόνες τους τη ζωή τους.
Το όνομά του "Όαση της Ειρήνης" ή αλλιώς: Neve Shalom στα εβραϊκά ή Wahat al-Salam στα αραβικά.

 Στην όαση της Ειρήνης απασχολούνται, εκτός από τους δασκάλους, και αρκετοί εθελοντές από πολλά μέρη του κόσμου.

 Κάθε χρόνο γράφονται περισσότερα από 300 παιδιά (από 3 μηνών μέχρι 12 ετών!).
Εκεί τα παιδιά μαθαίνουν δύο γλώσσες, δύο θρησκείες ενώ διδάσκονται οι ιστορίες και των δύο λαών. Το σχολείο διαθέτει ξενοδοχείο, αίθουσα συνεδριάσεων και εστιατόρια, χώρο προσευχής και για τις δύο θρησκείες υπό την επονομασία «Οίκος της σιωπής», και Κέντρο Τεχνών και Πολιτισμού όπου φιλοξενούνται και οι δύο κουλτούρες.

 Οι μαθητές, παράλληλα με τα μαθήματα, ασχολούνται με την μουσική, την ζωγραφική, το θέατρο και συμμετέχουν σε διάφορα παιχνίδια και εργαστήρια που έχουν σκοπό να τους διδάξουν την απέχθεια προς τον πόλεμο και την αγάπη προς την ειρήνη.

 Το πειραματικό χωριό διοργανώνει διαρκώς σειρές σεμιναρίων και συζητήσεων για την αναγκαιότητα αρμονικής συμβίωσης των δύο λαών και συχνά αντιπροσωπείες από όλες τις μεριές του Ισραήλ, των αυτόνομων περιοχών, αλλά και από άλλες χώρες το επισκέπτονται για να δουν από κοντά το πείραμα, που διαλύει κάθε έννοια εθνικής μισαλλοδοξίας και μίσους.

 Έτσι, λοιπόν, σε μια περιοχή που φλέγεται από τον φανατισμό και την μισαλλοδοξία, μια σπουδαία προσπάθεια δασκάλων και εθελοντών από όλο τον κόσμο μαθαίνει στα παιδιά να συνυπάρχουν σεβόμενοι ο ένας την διαφορετικότητα του άλλου και να ζουν αρμονικά χωρίς προστριβές και εντάσεις.

Εγκύκλιος Παιδεία: ΟΑΣΗ ΕΙΡΗΝΗΣ        Όαση της Ειρήνης"

                                                                                                                                                                                                                          Σοφία Σαραμανίδη  

Αφήστε μια απάντηση