| Με έμπνευση από το μάθημα της ιστορίας και τους νεολιθικούς οικισμούς του ελλαδικού χώρου για τους οποίους διαβάζουμε στο σχολικό βιβλίο, η τάξη του Γ2 αποφάσισε να δοκιμάσει και στον υλικό κόσμο μια νεολιθική εμπειρία σε μικρογραφία. Αποφασίσαμε να δημιουργήσουμε ένα διόραμα του τειχισμένου – κυρίως - μέρους ενός οικισμού σαν το Διμήνι της Μαγνησίας.
Πάνω σε ένα χοντρό φύλλο φελιζόλ και σε ένα ακόμα, πιο υπερυψωμένο, χτίσαμε με αληθινές μικρές πέτρες ένα διπλό τείχος – τις πέτρες τις είχαμε μαζέψει στο περιθώριο της μικρής μας «δοκιμαστικής ανασκαφής» στο πάρκο της γειτονιάς, αλλά αυτό είναι μια άλλη ιστορία. Στο ύψωμα και το εσωτερικό του τείχους χτίσαμε ένα σπίτι με στέγη από κλαδιά, δηλαδή χαρούπια από την αγαπημένη μας χαρουπιά έξω από την τάξη. Για το έδαφος κολλήσαμε παντού αληθινό χώμα – που περίσσεψε από το σπορείο-θερμοκήπιο της τάξης μας, το οποίο είναι επίσης μια άλλη ιστορία. Τα φυτά είναι κομματάκια από πράσινα σφουγγάρια και τα μικροκεραμικά φτιαγμένα από μαθητές και μαθήτριες… όπως και τόσα άλλα που είχαν ανακαλύψει οι άνθρωποι εκείνη την εποχή, μαζί τους κι εμείς: εστία φωτιάς, ξύλινα δόρατα, λίθινα εργαλεία, σφοντύλια, εργαλεία επεξεργασίας δέρματος, και τα πρώτα κτερίσματα μιας ταφής! Όσο για τα ζώα, τα πιο εντυπωσιακά είναι ίσως οι κουβαρίστρες άσπρης κλωστής που με εξαιρετική τεχνική ένας μαθητής και οι γονείς του μετέτρεψαν σε εξημερωμένα προβατάκια. Το πιο σημαντικό είναι το αγκάλιασμα από τα παιδιά που σκέφτηκαν, έμαθαν, κατασκεύασαν, έχτισαν, και… συνεισέφεραν τα playmobil τους και διάφορα αξεσουάρ τους, τα έντυσαν με δέρματα ζώων – εν προκειμένω: καφέ μονωτική ταινία – και έπαιξαν συμβολικά-ανθρωπολογικά στο δημιούργημά τους. (Από παιδαγωγική σκοπιά έμπνευσή αποτελεί η προσέγγιση των Playworlds και οι ιδέες της Gunilla Lindqvist για τη συλλογική συμμετοχή σε έναν φανταστικό κόσμο, όπου η πραγματικότητα – εν προκειμένω, η… νεολιθική πραγματικότητα - και η φαντασία συνδέονται διαλεκτικά).
|
     |