Ξεκινήσαμε να επεξεργαζόμαστε και το συναίσθημα εκείνο που ονομάζουμε λύπη, στεναχώρια, θλίψη. Πώς ξεκίνησε όλο αυτό;
Την πρώτη μέρα τους διηγήθηκα μια μικρή ιστορία και ζωγράφισα στον πίνακα κάποιες σκηνές. Συνοπτικά, η ιστορία αφορά δύο φίλους που χωρίστηκαν γιατί η μία έφυγε μακριά "στα ξένα". Στην πραγματικότητα η ιστορία αυτή έρχεται από το τραγούδι "Μη μου παραπονιέσαι" (παλιό τραγούδι του 1955, μια πιο σύγχρονη εκτέλεση μπορείτε να ακούσετε εδώ: (Μάρθα Φριντζήλα, Μη μου παραπονιέσαι-Ελιά 8/8/11 - YouTube). Μετά τη διήγηση της ιστορίας μάθαμε να τραγουδάμε σαν χορωδία το συγκεκριμένο τραγούδι. Τα παιδιά δεν δυσκολεύτηκαν καθώς είχαμε ξαναδουλέψει με αυτόν τον τρόπο στο παρελθόν.
Κοινωνική μάθηση: Τα οφέλη του να μαθαίνουν τα παιδιά να τραγουδούν σε χορωδία είναι πάρα πολλά όπως για παράδειγμα το ότι προσπαθώντας να συντονιστούν με τους υπόλοιπους/ες γίνεται πιο έντονη η αίσθηση της ομάδας και της κοινής προσπάθειας να καταφέρουμε κάτι όλοι μαζί. Επιπλέον, τα παιδιά ασκούνται στον αυτοέλεγχο περιμένοντας τη σειρά τους για να τραγουδήσουν.
Μαθησιακά οφέλη: Μέσα από την ανασχόληση με το τραγούδι εκτός από την εκμάθηση νέου λεξιλογίου και εκφράσεων, τα παιδιά ασκούνται πολύ φυσικά σε έννοιες του χρόνου όπως η χρονική διάρκεια, το μοτίβο (ρεφραίν-κουπλέ), ο μουσικός ρυθμός κ.α, τα οποία συνδέονται άμεσα με τα μαθηματικά και ασκούν τη μαθηματική σκέψη (σύμφωνα και με το ΔΕΠΠΣ-Αναλυτικό Πρόγραμμα Σπουδών του νηπιαγωγείου αλλά και το Πιλοτικό Πρόγραμμα Σπουδών του 2011).
Με αφορμή τη λέξη "κρυφοκλαίς" που ακούγεται στο τραγούδι βρήκα την ευκαιρία να κάνω μια μικρή αναφορά για τις σύνθετες λέξεις που αποτελούνται από 2 διαφορετικές λέξεις και τα δύο νοήματα γίνονται ένα (κλαίω κρυφά). Συζητήσαμε λίγο περισσότερο για το σημείο εκείνο στο τραγούδι που λέει "δεν θέλω τα ματάκια σου να βλέπω δακρυσμένα, κι αν πρέπει να δακρύσουνε θα κλάψω εγώ για σένα" καταλαβαίνοντας πως αυτός που τραγουδάει νοιάζεται τόσο πολύ για την φίλη του που για να μην κλάψει προσφέρεται να κλάψει εκείνος στη θέση της. Τέλος, είπαμε ότι για να τραγουδήσουμε το συγκεκριμένο τραγούδι πρέπει να βάλουμε τρυφερότητα και γλύκα στη φωνή μας. Για να το εξηγήσω τους είπα να φανταστούν ότι βάζουν μέλι στο στόμα τους. Εδώ είχε πολύ πλάκα που ένας πιτσιρίκος πετάχτηκε και είπε "εσύ είσαι το μέλι" και μερικοί ακόμη άρχισαν να φωνάζουν "εσύ είσαι το μέλι μας". Κάτι τέτοιες στιγμές είναι που νιώθω ότι έχω το πιο όμορφο επάγγελμα στον κόσμο. 🙂
Προχωρήσαμε λοιπόν στην εκμάθηση του τραγουδιού και το ηχογραφήσαμε κιόλας για να ακούσουμε τη φωνή μας και τα λάθη μας. Την επόμενη μέρα το ηχογραφήσαμε πάλι και αυτήν τη φορά ήμουν εγώ που μπέρδεψα τα λόγια μου και γελάσαμε πολύ με αυτό. Προσπάθησα να διορθώσω το λάθος μου μέσω του υπολογιστή στο σπίτι και σας παρουσιάζω την ηχογράφησή μας με μεγάλη χαρά!