Την άλλη μέρα διαβάσαμε το παραμύθι "Μια λυπημένη ζέβρα" (Εκδ. Σαββάλας). 
Η ιστορία της ζέβρας μοιάζει με την ιστορία του τραγουδιού "μη μου παραπονιέσαι" που μάθαμε ήδη κι αυτό γιατί η αγαπημένη φίλη της ζέβρας, η καμηλοπάρδαλη, μετακομίζει μακριά. Οι φίλοι και οι φίλες της ζέβρας προσπαθούν να τη βοηθήσουν να νιώσει καλύτερα με διάφορους τρόπους (παίζουν μαζί της, της λένε αστεία κλπ).
Πριν ξεκινήσουμε να διαβάζουμε το παραμύθι κάναμε διάφορες υποθέσεις ("Γιατί λέτε πως είναι λυπημένη η ζέβρα;") αλλά και κατά τη διάρκεια της ανάγνωσης προτείναμε τρόπους για να νιώσει η ζέβρα καλύτερα. Στη συνέχεια το κάθε παιδί ζωγράφισε ελεύθερα σε ένα φυλλάδιο πώς θα βοηθούσε την ζέβρα που νιώθει λύπη. Τα παιδιά πρότειναν διάφορους τρόπους όπως πχ. να της χαρίσουμε ένα δώρο, να της διαβάσουμε ένα βιβλίο, να φέρουμε πίσω την καμηλοπάρδαλη, να της πούμε κι εμείς αστεία κλπ.
Δίνοντας στα παιδιά τη δυνατότητα να συζητήσουν για τη λύπη αλλά και τρόπους με τους οποίους μπορούμε να νιώσουμε καλύτερα ή να βοηθήσουμε κάποιον που νιώθει άσχημα, ανακαλύπτουμε μαζί στρατηγικές διαχείρισης των συναισθημάτων εκτός από την ευκαιρία που δίνεται για εξέλιξη/εμπλουτισμό του προφορικού λόγου.
(ΔΕΠΠΣ-Πρόγραμμα Σπουδών- "Παιδί και Γλώσσα, ακρόαση και ομιλία", "Παιδί, Δημιουργία και έκφραση").
Στη συνέχεια ακούσαμε το τραγούδι "καραμέλα" ή όπως συνηθίζω να το λέω "όταν κλαίει μια καραμέλα". Οι στίχοι του τραγουδιού αποκαλύπτουν ότι τα δάκρυα της καραμέλας είναι δάκρυα χαράς κι όχι λύπης. Μιλήσαμε για τις φορές λοιπόν που μπορεί να κλάψουμε από χαρά και συγκίνηση. Ξεκίνησε η κουβέντα με δικό μου μοίρασμα μιας φοράς που έκλαψα από χαρά και συγκεκριμένα όταν γεννήθηκε η αδερφή μου! Νιώθω πως είναι πολύ σημαντικό να μοιράζεται και η δασκάλα προσωπικές ιστορίες και βιώματα με τους μαθητές/τριες της γιατί έτσι ενισχύεται η σύνδεση μαζί της και χτίζεται μια πιο προσωπική σχέση με τα παιδιά. Παρατήρησα πως πρόσεχαν ιδιαίτερα την ιστορία μου τα παιδιά που έχουν αδέρφια ή πρόκειται σύντομα να αποκτήσουν. Για τους παραπάνω λόγους επιλέγω συχνά να τους αναφέρω κάτι προσωπικό και δεν παραλείπω να μοιράζομαι και τα δικά μου συναισθήματα κατά τη διάρκεια της ημέρας (πχ. τις φορές που νιώθω κεφάτη, θυμωμένη, χαρούμενη ή κουρασμένη).