Σε αντίθεση με χθες, σήμερα ήταν μια πολύ ιδιαίτερη μέρα για εμένα. Το πρωί ξύπνησα νωρίς, και πήγα στην εκκλησία. Γυρίσαμε στο σπίτι, και με την οικογένειά μου, αφού πρώτα φάγαμε πρωινό, ετοιμαστήκαμε να πάμε για πατάτες. Δηλαδή θα πηγαίναμε στο χωράφι του θείου μου να μαζέψουμε πατάτες. Δεν είχαμε ξαναπάει ποτέ.Η αλήθεια είναι ότι πέρασα πολύ ωράια! Απο το σπίτι, πήραμε ένα μεγάλο παγούρι με νερό της βρύση και κάτι σαπουνάκια με μορφή χαρτιού, για να πλένουμε τα χέρια μας στο χωράφι. Πήραμε επίσης τρία μεγάλα μπουκάλια με πόσιμο νερό σε περίπτωση που κάποιος διψούσε, και άλλα πράγματα που έφτιαξε η μαμά μου για να φάμε. Ο θείος μου με ένα αγροτικό όχημα, καθάριζε το χωράφι από τα χόρτα. Εμείς, έπρεπε να βάλουμε όλα αυτά τα χόρτα στην άκρη και να μαζέψουμε τις πατάτες από κάτω μέσα σε καφάσια.Επίσης μια δυσκολία ήταν να ξεχρίζουμε τους σπόρους από τις πατάτες. Οι σπόροι, είχαν ένα πιο ροζουλί χρώμα, ενώ οι πατάτες ήταν άσπρες, αλλά το σχήμα τους ήταν ίδιο και ήταν δύσκολο να τα ξεχωρίσεις μέσα στο χώμα.Χωρίς να το καταλάβουμε, πέρασαν τρεις ώρες και είχαμε ήδη τελειώσει. οπότε καθίσαμε σε μια γωνιά να φάμε. Η θεία μου είχε φτιάξει μπιφτέκια και μη μαμά μου hot dog, πίτσα και για γλυκό γαλατόπιτα. Αφού λοιπόν φάγαμε και συζητήσαμε, ο καθένας έφυγε για το σπίτι του. Δυστηχώς η ώρα ήταν αργα πλέον για να πάμε στο καρναβάλι, αλλά πιστεύω πως άξιζε περισσότερα η εμπειρία αυτη που έζησα σήμερα.