Κολύμβηση

  Η Κολύμβηση είναι άθλημα κίνησης μέσα στο νερό. Ως οργανωμένο άθλημα, η κολύμβηση είναι επινόηση των νεότερων χρόνων. Ως μέσο ψυχαγωγίας συναντάται μεταξύ των πρώτων δραστηριοτήτων που δοκίμασε ο άνθρωπος επάνω στη γη. Οι αρχαίοι Έλληνες του έδιναν πολλή προσοχή και θεωρούσαν άσχημο πράγμα το να μην μπορεί κάποιος να κολυμπά. Στους Ολυμπιακούς Αγώνες του 1896 συμπεριλήφθηκε ως ιδιαίτερο άθλημα και η κολύμβηση από τότε έγινε ένα από τα πιο αγαπητά αγωνίσματα.

Οι τρόποι με τους οποίους μπορεί κανείς να κολυμπήσει είναι πολλοί:

• Το κρόουλ ή το ελεύθερο κολύμπι. Το σώμα βρίσκεται σ' επίπεδη σχεδόν θέση με το νερό, μπρούμυτα δηλ., με το πρόσωπο προς το νερό και τα χέρια κινούνται ελεύθερα κάνοντας κυκλικές κινήσεις, η μισή καμπύλη του κύκλου γίνεται μέσα από το νερό κι η άλλη μισή πάνω απ' την επιφάνειά του, στον αέρα.
• Πρόσθιο πεταλούδας. Ο κολυμβητής κινείται έτσι που δίνει την εντύπωση της πεταλούδας, όπως αναπηδά πάνω στο νερό (μη επίσημο είδος κολύμβησης).
• Η πεταλούδα ή δελφίνι (butterfly) είναι το νεότερο από τα τέσσερα είδη κολύμβησης. Στην αρχή ονομάστηκε πεταλούδα επειδή τα χέρια κατά την κίνηση τους μοιάζουν με την κίνηση της πεταλούδας. Δελφίνι ονομάστηκε λόγω της κίνησης των ποδιών που μοιάζει με την κίνηση του δελφινιού. Το 1953 η F.I.N.A αναγνώρισε την Πεταλούδα επίσημα ως τέταρτο στιλ κολύμβησης. Το 1956 στους Ολυμπιακούς της Μελβούρνης η Πεταλούδα διεξάγεται για πρώτη φορά σαν τέταρτο είδος.
• Το ναυτικό ή το πλάγιο. Δεν θεωρείται επίσημο είδος κολύμβησης. Ο κολυμβητής κινείται πλάγια μέσα στο νερό, πότε από τη μια πλευρά, πότε απ' την άλλη.
• Το ύπτιο κολύμπι, όταν ο κολυμβητής βρίσκεται ανάσκελα μέσα στο νερό, με την πλάτη του δηλ. στην επιφάνεια του νερού.
• Κατάδυση. Θεωρείται είδος της τεχνικής κολύμβησης. Για να κολυμπήσει κάποιος μ' αυτόν τον τρόπο, πρέπει να έχει μάθει να ελέγχει πολύ καλά την αναπνοή του, επειδή χρειάζεται να παραμείνει για ορισμένο διάστημα κάτω από το νερό. Πρέπει να διατηρεί τα μάτια ανοιχτά, για ν' αποφύγει πιθανά χτυπήματα. Επίσημα (Ολυμπιακά) αγωνίσματα της κολύμβησης (με τη σειρά της μεικτής): πεταλούδα, ύπτιο, πρόσθιο και ελεύθερο.
• μονοπέδιλη κολύμβηση (finswimming). Είδος τεχνικής κολύμβησης. Για να κολυμπήσει κάποιος χρειάζεται ένα είδος πέδιλου, που ονομάζεται μονοπέδιλο. Και τα δύο πόδια βρίσκονται μέσα σε αυτό το μονοπέδιλο και ο αθλητής χρησιμοποιεί το σώμα του για να κινηθεί, όπως ακριβώς οι γοργόνες.

 

Η κολύμβηση για ενήλικες και παιδιά αποτελεί όχι μόνο μια ευχάριστη αθλητική δραστηριότητα αλλά και έναν ολοκληρωμένο τρόπο άσκησης που επηρεάζει θετικά την υγεία όλων μας. Τα οφέλη της κολύμβησης ξεκινούν από τη σωματική υγεία και συγκεκριμένα την ενδυνάμωση του σώματος, την καύση του λίπους, τη βελτίωση της καρδιακής λειτουργίας και μας οδηγούν στη βελτίωση της ψυχικής μας υγείας μέσω της ευεξίας, της καλύτερης ποιότητας του ύπνου και μια σειρά από άλλα θετικά αποτελέσματα.

1.Γυμνάζει ολόκληρο το σώμα

Η κολύμβηση μπορεί να είναι απλώς μια από τις πιο αποτελεσματικές μεθόδους άσκησης καθώς χρησιμοποιεί όλους τους μύες του σώματος, είτε κάνετε χαλαρό ύπτιο είτε σκληροπυρηνική πεταλούδα. Η κολύμβηση απαιτεί δέσμευση του πυρήνα, χρησιμοποιεί τα χέρια και επιστρατεύει τα πόδια για να βοηθήσει στην προώθηση του σώματος μέσα από το νερό. Οι γλουτοί σας κάνουν επίσης έντονη προπόνηση, όπως και οι μύες της πλάτης σας.

2.Υγεία της καρδιάς

Η τακτική άσκηση προσφέρει ορισμένα καλά καθιερωμένα οφέλη για την υγεία της καρδιάς, όπως η βοήθεια στη μείωση της αρτηριακής πίεσης, η αύξηση της «καλής» χοληστερόλης HDL και η μείωση της φλεγμονής στο σώμα. Μια μελέτη που έγινε σε μια ομάδα υπερτασικών ενηλίκων διαπίστωσε ότι ένα πρόγραμμα αερόβιας άσκησης στο νερό 10 εβδομάδων είχε ως αποτέλεσμα μειώσεις της συστολικής αρτηριακής πίεσης. Αν και υπάρχουν οφέλη με πιο χαλαρό ρυθμό, η έρευνα δείχνει ότι ένα πρόγραμμα κολύμβησης υψηλής έντασης προάγει σημαντικές μειώσεις στη συστολική αρτηριακή πίεση και τον καρδιακό ρυθμό ηρεμίας.

3.Βελτιώνει την ικανότητα των πνευμόνων

Οι πνεύμονες είναι ένα άλλο σημαντικό όργανο που βρίσκεται στο επίκεντρο κατά τη διάρκεια της άσκησης. Οι πνεύμονές σας φέρνουν οξυγόνο στο σώμα για να παρέχουν ενέργεια και επίσης να απομακρύνουν το διοξείδιο του άνθρακα ως απόβλητο προϊόν, αλλά η καρδιά αντλεί αυτό το οξυγόνο στους μύες που κάνουν την πραγματική άσκηση. Καθώς προχωράτε στην προπόνηση, το σώμα σας χρησιμοποιεί περισσότερο οξυγόνο και ο καρδιακός σας ρυθμός αυξάνεται ως απόκριση σε αυτό. Οι πνεύμονές σας πρέπει να δουλέψουν σκληρότερα για να αναπνεύσουν κατά τη διάρκεια της προπόνησης και βελτιώνονται ακόμη και στην κάλυψη αυτής της αυξημένης ζήτησης καθώς ασκείστε συνεχώς. Έρευνα, που έγινε σε κολυμβητές διαπίστωσε ότι είχαν στατιστικά ανώτερη χωρητικότητα των πνευμόνων ακόμα και σε σύγκριση με ποδοσφαιριστές.

4.Τονώνει και ενδυναμώνει τους μύες

Έχει αποδειχθεί ότι η κολύμβηση είναι μια συνολική προπόνηση του σώματος, ωστόσο, το ύπτιο, για παράδειγμα, βασίζεται στη βαριά εμπλοκή από τους ποδίσκους, τους μηρούς και τους γλουτούς. Η πεταλούδα στοχεύει ιδιαίτερα τους τρικέφαλους, τους δικέφαλους και τους ώμους, ενώ ειδικά το πρόσθιο προσλαμβάνει πολύ χαμηλότερη δύναμη σώματος. Αλλά όλα τα είδη έχουν διαφορετικά οφέλη και μπορούν να οδηγήσουν σε απίστευτη μυϊκή τόνωση και ενδυνάμωση. Επιπλέον, το νερό δημιουργεί 12 έως 14 φορές μεγαλύτερη αντίσταση από τον αέρα, κάτι που μπορεί να συμβάλει περαιτέρω στη βελτίωση της αντοχής.

5.Υποστηρίζει τη διαχείριση βάρους

Η κολύμβηση, σε συνδυασμό με μια ισορροπημένη διατροφή, μπορεί να υποστηρίξει ένα υγιές βάρος. Με μέτριο ρυθμό, το κολύμπι καίει περίπου 275 θερμίδες την ώρα. Αλλά η αύξηση της έντασης μπορεί να κάψει πάνω από 500 θερμίδες για το ίδιο χρονικό διάστημα. Το να παραμείνετε συνεπείς με τη δραστηριότητα είναι το κλειδί για να δείτε μακροπρόθεσμα αποτελέσματα και διατήρηση βάρους. Προχωρήστε αργά μέχρι τα 150 λεπτά αερόβιας δραστηριότητας μέτριας έντασης, 75 λεπτά αερόβιας δραστηριότητας έντονης έντασης ή ένα συνδυασμό των δύο κάθε εβδομάδα.

6.Μειώνει το σωματικό λίπος

Εκτός από την υποστήριξη ενός υγιούς βάρους και την καύση θερμίδων, η κολύμβηση μπορεί επίσης να ωφελήσει τη συνολική σύνθεση του σώματος. Σε μια μικρή μελέτη με γυναίκες μέσης ηλικίας, μια ομάδα κολύμπησε συνολικά τρεις ώρες την εβδομάδα για 12 εβδομάδες και είδε σημαντική μείωση στο σωματικό λίπος. Έρευνα που έγινε σε γυναίκες που δεν ασκούνταν διαπίστωσε ότι όσες κολυμπούσαν τρεις φορές την εβδομάδα είδαν μεγαλύτερες μειώσεις στις μετρήσεις βάρους, μέσης και ισχίου σε σύγκριση με αυτές που περπατούσαν τρεις φορές την εβδομάδα.

7.Βελτιώνει την ψυχική υγεία

Η άσκηση σε εξωτερικούς χώρους γενικά σχετίζεται με πολλά θετικά οφέλη για την υγεία, ενώ το κολύμπι στη θάλασσα είναι ακριβώς αυτό που χρειάζεται το σώμα και ο εγκέφαλός σας. Έρευνα που έγινε στην υπαίθρια κολύμβηση με περισσότερους από 700 συμμετέχοντες διαπίστωσε ότι το κολύμπι σε εξωτερικούς χώρους συσχετίστηκε με αντιληπτή μείωση των συμπτωμάτων κακής ψυχικής υγείας. Αλλά το κολύμπι οπουδήποτε, ανεξάρτητα από εσωτερικές ή εξωτερικές τοποθεσίες, μπορεί να είναι μια πολύ χαλαρωτική, καταπραϋντική και διαλογιστική εμπειρία για να βοηθήσει στη μείωση του άγχους επίσης.

8.Προωθεί τον ποιοτικό ύπνο

Η άσκηση, όπως το κολύμπι, μπορεί να μειώσει τον κίνδυνο χρόνιων παθήσεων, να μειώσει τα συναισθήματα άγχους, να προωθήσει ένα υγιές βάρος και ακόμη και να σας βοηθήσει να νιώσετε πιο ξεκούραστοι. Η αερόβια άσκηση γενικά προάγει τον ύπνο και την ποιότητα του ύπνου, και συγκεκριμένα η μέτρια ένταση μπορεί να οδηγήσει σε πιο αργό ή βαθύ ύπνο όπου ο εγκέφαλος και το σώμα σας είναι σε θέση να επαναφορτιστούν και να αναζωογονηθούν.

 

Η κολύμβηση έχει γίνει γνωστή μεταξύ των ανθρώπων από τους προϊστορικούς χρόνους, η αρχαιότερη καταγραφή της κολύμβησης χρονολογείται από το Stone Age, περίπου 7.000 χρόνια πριν. Η ανταγωνιστική κολύμβηση ξεκίνησε στην Ευρώπη γύρω στα 1800 και ήταν μέρος των πρώτων Θερινών Ολυμπιακών Αγώνων το 1896 στην Αθήνα. Οι πρώτοι κολυμβητικοί σύλλογοι ιδρύθηκαν στην Αγγλία το 1837 αγώνισμα που υιοθέτησαν περισσότερο οι αθλητές το 1837 ήταν το πρόσθιο. Το 1908 τέθηκαν οι κανονισμοί από την Διεθνή Ομοσπονδία Κολύμβησης.

Στους Ολυμπιακούς Αγώνες του 1896, στην Αθήνα, η κολύμβηση μπήκε κανονικά στο πρόγραμμα των Αγώνων, με το ελεύθερο και το πρόσθιο και τη συμμετοχή μόνο ανδρών. Το άθλημα διεξήχθη στην ανοικτή θάλασσα, στον όρμο της Ζέας στον Πειραιά, και το παρακολούθησαν 40.000 θεατές. Το πρόγραμμα των αγώνων περιλάμβανε τα αγωνίσματα των 100μ., 500μ. και των 1200μ. Πρώτος χρυσός Ολυμπιονίκης ήταν ο Ούγγρος, Άλφρεντ Χάγιος στα 100μ. και στα 1.200μ. ελεύθερο.

Το 1900 προστέθηκε το ύπτιο με το αγώνισμα των 200μ., ενώ το 1904 συμπεριλήφθηκε στο πρόγραμμα και το αγώνισμα των 100μ. Τριάντα έξι χρόνια αργότερα, το 1940, δημιουργήθηκε το στιλ της πεταλούδας, το οποίο εισήχθη στο Ολυμπιακό πρόγραμμα το 1956. Το 1968 στο Μεξικό προστέθηκαν στο πρόγραμμα και τα αγωνίσματα της μικτής ατομικής.

Οι γυναίκες συμμετείχαν για πρώτη φορά επίσημα στους Ολυμπιακούς Αγώνες της Στοκχόλμης το 1912. Είχαν τα ίδια αγωνίσματα με τους άνδρες, με μοναδική εξαίρεση το αγώνισμα αντοχής, που οι άνδρες κάλυπταν 1500μ. ενώ οι γυναίκες 800μ.

Αθλητής που το όνομά του είναι γραμμένο με χρυσά γράμματα στην ιστορία της Κολύμβησης, εκτός από τον Άλφρεντ Χάγιος, είναι ο Αμερικάνος Τζόνι Βαϊσμίλερ. Το 1924 στο Παρίσι αναδείχθηκε ο πρώτος κολυμβητής στην ιστορία του αθλήματος που κατέβηκε το 1 λεπτό στο αγώνισμα των 100μ. ελεύθερο, ρεκόρ το οποίο καταρρίφθηκε μετά από 17 χρόνια. Στο Παρίσι κατέκτησε επίσης το χρυσό μετάλλιο στα 400μ. ελεύθερο και στα 4Χ200μ. ελεύθερο.

Στους Ολυμπιακούς Αγώνες του 1972, στο Μόναχο, έλαμψε το άστρο του Μαρκ Σπιτς. Ο Αμερικανός αθλητής κατέκτησε εφτά χρυσά μετάλλια, τα οποία συνοδευόταν και από παγκόσμια ρεκόρ. Αναδείχθηκε πρώτος στα 100μ. και στα 200μ. ελεύθερο, στα 100μ. και στα 200μ. πεταλούδα, και επίσης στα τρία ομαδικά αγωνίσματα (4Χ100μ., 4Χ200μ. ελεύθερο και 4Χ100μ. μικτή). Στη Σεούλ το 1988 ήταν γυναίκα αυτή που κατέκτησε 6 μετάλλια. Πρόκειται για τη Γερμανίδα Κρίστιν Ότο. Η πρώτη γυναίκα που «έσπασε» το φράγμα του ενός λεπτού ήταν η Αυστραλή Ντον Φρέιζερ, στους Ολυμπιακούς Αγώνες του 1960 στη Ρώμη. Εκτός από τα δύο χρυσά μετάλλια στα 100μ. ελεύθερο, κατέκτησε επίσης το χρυσό μετάλλιο στα 4Χ100μ. ελεύθερο με νέο παγκόσμιο ρεκόρ. Τέσσερα χρόνια αργότερα, το 1964 στο Τόκιο, κατακτώντας πάλι το χρυσό μετάλλιο στα 100μ. ελεύθερο, γίνεται η πρώτη κολυμβήτρια που κερδίζει χρυσό για δεύτερη συνεχόμενη φορά. Επιπλέον οι Ντιουκ Καχαναμόκου, Κορνίλια Έντερ, Μίκαελ Γκρος, Μέρι Μίγκερ, Κριστίνα Εγκερσέγκι, Ματ Μπιόντι, Σέιν Γκουλντ, Βλαντιμίρ Σαλνίκοφ, θεωρούνται ανάμεσα σε αυτούς τους αθλητές που έγραψαν ιστορία, ενώ στα νεότερα χρόνια έλαμψαν τα αστέρα των Ίαν Θόρπ, Αλεξάντερ Ποπόφ, Γκραντ Χάκετ, Πίτερ Φαν ντεν Χούγκενμπαντ κ.α.

 Η ιστορία της κολύμβησης στην Ελλάδα

Έναν χρόνο πριν τους πρώτους σύγχρονους Ολυμπιακούς Αγώνες, το 1896, ο Ιωάννης Χρυσάφης διοργάνωσε τους Τήνιους Αγώνες. Στο πρόγραμμά τους συμπεριλαμβανόταν για πρώτη φορά η Κολύμβηση ως αγωνιστικό άθλημα. Το 1896 πολλοί Έλληνες συμμετείχαν στην Κολύμβηση. Ο Γιάννης Μαλοκίνης από τις Σπέτσες, που υπηρετούσε στο πλήρωμα του θωρηκτού «Ύδρα», κατέκτησε το μοναδικό χρυσό μετάλλιο στα 100μ. ελεύθερο για ναύτες. Ασημένιο μετάλλιο πήραν ο Γιάννης Ανδρέου στα 1.200μ. ελεύθερο, ο Αντώνης Πεπάνος στα 500μ. ελεύθερο και ο Στάθης Χωραφάς στα 100μ. ελεύθερο, ο οποίος πήρε χάλκινο μετάλλιο στα 1.200μ. και στα 500μ. ελεύθερο. Η Ελληνική Κολυμβητική Ομοσπονδία (ΕΚΟΦ) ιδρύθηκε το 1927. Σήμερα ονομάζεται Κολυμβητική Ομοσπονδία Ελλάδας (ΚΟΕ). Το 1927 έγιναν οι πρώτοι Πανελλήνιοι Αγώνες. Το 1940 αποτελεί ορόσημο για την ιστορία της Κολύμβησης στην Ελλάδα, καθώς εγκαινιάστηκε το κολυμβητήριο του Ζαππείου. Το 1959 λειτούργησε το πρώτο κλειστό κολυμβητήριο στη Σχολή Ναυτικών Δοκίμων στον Πειραιά.

    Κανονισμοί:

•    Στην Κολύμβηση πρώτος αναδεικνύεται σε όλα τα επιμέρους αγωνίσματα ο αθλητής ή η  ομάδα που τερματίζει στον καλύτερο χρόνο. Οι αγώνες διεξάγονται σε πισίνα μήκους 50μ.

 

•  Στο ελεύθερο (50μ., 100μ., 200μ., 400μ., 800μ. γυναικών, 1500μ. ανδρών) οι αθλητές έχουν την δυνατότητα να υιοθετήσουν όποιο στυλ θεωρούν καλύτερο. Ένας κολυμβητής μπορεί να αποκλειστεί εάν στη διάρκεια του αγώνα ακουμπήσει τη γειτονική διαδρομή ή παρεμποδίσει τον αθλητή που κολυμπά δεξιά ή αριστερά του.

 

•  Στο ύπτιο (100μ., 200μ.) χρησιμοποιούνται οι ίδιες εναλλασσόμενες κινήσεις των χεριών και των ποδιών. Στην εκκίνηση οι αθλητές παίρνουν θέση μέσα στην πισίνα με το πρόσωπο στραμμένο προς το τοίχωμά της. Κρατούνται με τα δύο χέρια από τις ειδικές χειρολαβές εκκίνησης. Ένας κολυμβητής αποκλείεται στην περίπτωση που κατά την εκκίνηση του αγώνα ή σε γύρισμα κολυμπήσει υποβρύχια για απόσταση μεγαλύτερη των 15μ.

 

• Στο πρόσθιο (100μ., 200μ.) απαιτείται τέλειος συντονισμός στις κινήσεις των χεριών και των ποδιών. Αντίθετα από το Ελεύθερο και το Ύπτιο, οι κινήσεις των αθλητών σε χέρια και πόδια πρέπει να γίνονται ταυτόχρονα. Στην περίπτωση που ο αθλητής χάσει το συγχρονισμό του υπάρχει η περίπτωση να θεωρηθεί από τους κριτές ότι κολυμπά με Ελεύθερο στυλ και να αποκλειστεί. Επίσης ο αθλητής μπορεί να αποκλειστεί στην περίπτωση που σε κάποιο γύρισμα αγγίξει το τοίχωμα της πισίνας με το ένα χέρι.
• Στην πεταλούδα (100μ., 200μ.) τα πόδια του αθλητή κινούνται ταυτόχρονα, ενώ χρησιμοποιεί ολόκληρο το σώμα για να κινηθεί. Ο αθλητής μπορεί να αποκλειστεί στην περίπτωση που σε κάποιο γύρισμα αγγίξει το τοίχωμα της πισίνας με το ένα χέρι, ή στην περίπτωση που τα χέρια του ή τα πόδια του κινούνται με τρόπο που δεν συμβαδίζει με τους κανονισμούς.
•  Στη μικτή ατομική (200μ., 400μ.) οι αθλητές κολυμπούν σε ίσες αποστάσεις και με τα τέσσερα στυλ. Η σειρά που ακολουθούν είναι πεταλούδα, ύπτιο, πρόσθιο και ελεύθερο.
• Στα 4Χ100μ. και 4Χ200μ. ελεύθερο, τέσσερις κολυμβητές από κάθε ομάδα κολυμπούν διαδοχικά ίση απόσταση. Οι αλλαγές θεωρούνται έγκυρες όταν τα πόδια του αθλητή που αρχίζει την κούρσα του αφήσουν το βατήρα τουλάχιστον 3/100 του δευτερολέπτου αφότου ο προηγούμενος κολυμβητής έχει αγγίξει με τα δάκτυλα το τοίχωμα της πισίνας. Στην περίπτωση που ο επόμενος κολυμβητής κάνει την εκκίνηση του πιο γρήγορα, τότε η ομάδα ακυρώνεται.
• Στα 4Χ100μ. μικτή ομαδική, κάθε αθλητής κολυμπά και ένα διαφορετικό στυλ. Η σειρά είναι ύπτιο, πρόσθιο, πεταλούδα και ελεύθερο.
• Σε όλα τα αγωνίσματα, ένας αθλητής ακυρώνεται αν φύγει από τον βατήρα εκκίνησης (ή από το τοίχωμα της πισίνας στο ύπτιο) πριν δοθεί το σήμα εκκίνησης. Δεν υπάρχει ανάκληση εκκίνησης.
• Στις αποστάσεις μέχρι και τα 200μ. διεξάγεται προκριματικός, απ΄όπου οι 16 καλύτεροι χρόνοι παίρνουν το εισιτήριο για τους ημιτελικούς. Από κει, οι οκτώ καλύτεροι προκρίνονται στον τελικό. Στις αποστάσεις από 400μ. και πάνω, καθώς και στα ομαδικά αγωνίσματα, οι οκτώ ταχύτεροι των προκριματικών περνούν απευθείας στον τελικό.
• Σε περίπτωση που δύο αθλητές σημειώσουν ακριβώς την ίδια επίδοση στα προκριματικά ή στα ημιτελικά και ισοβαθμούν σε θέση που κρίνει πρόκριση, δίνουν αγώνα μπαράζ. Σε περίπτωση ταυτόχρονης άφιξης στον τελικό, οι αθλητές λαμβάνουν την ίδια θέση στην τελική κατάταξη.
• Στα 10χλμ. σε ανοιχτή θάλασσα, οι αθλητές κολυμπούν όλοι μαζί, χωρίς καθορισμένες διαδρομές και με όποιο στιλ επιθυμούν. Οι στροφές υποδεικνύονται από σημαδούρες και η παράτυπη στροφή συνεπάγεται ακύρωση. Επιτρέπεται η σωματική επαφή μεταξύ των αθλητών, αλλά όχι το τράβηγμα ενός από άλλον. Κατά μήκος της διαδρομής υπάρχουν κριτές που μπορεί να προειδοποιήσουν ή να ακυρώσουν έναν αθλητή.