Πώς γράφεται η λέξη μητέρα;

"Πώς γράφεται η μητέρα"
(Μια ιστορία της Αγγελικής Βαρελλά από το βιβλίο της Γλώσσας Β Δημοτικού, που μπορεί να γίνει αφορμή για να μάθουμε να γράφουμε τη λέξη μητέρα)

Μόλις έμεναν οι δυο τους μόνοι, κάθονταν στον καναπέ δίπλα δίπλα, πατέρας και κόρη, και τα έλεγαν ψιθυριστά:
- Ψουψουψού, ο ένας.
- Ψουψουψού, η άλλη.
Να πάρει η ευχή! Γιόρταζε η μητέρα, κι έψαχναν να βρουν ένα δώρο, μα τι δώρο. Κάτι που να μην το είχε σκεφτεί κανένας άλλος πριν από αυτούς.
«Αυτό είναι μεγαλείο», έτσι έλεγε ο μπαμπάς.
- Το κακό είναι που είσαι μικρή και δεν ξέρεις να γράφεις, της είπε. - Να μάθω, προθυμοποιήθηκε η Φιλιώ.
- Αλήθεια το λες;
- Αλήθεια…
- Φέρε λοιπόν χαρτιά ν’ αρχίσουμε. Θα σε μάθω να γράφεις τη λέξη ΜΗΤΕΡΑ
- Και θα χαρεί μ’ αυτό;
- Ουουου!
- Και θα ευχαριστηθεί πολύ;
- Ουουου!
- Αυτά του «ουουου» του μπαμπά της την ενθουσίασαν κι άρχισαν οι πρόβες. Πρώτα έπρεπε να μάθει να γράφει το Μι. Της έπιανε το χέρι ο πατέρας και της το πήγαινε περίπατο πάνω στο χαρτί, ζιγκ-ζαγκ. Ούτε σκάλα να ήταν το Μι. Πόσες φορές ανεβοκατέβηκε αυτή τη σκάλα η Φιλιώ ούτε το θυμάται. Μα έκανε υπομονή. Αφού από Μι αρχίζει η λέξη μητέρα, έπρεπε οπωσδήποτε να μάθει να το γράφει. Και να οι κόλλες, και να τα γράμματα. Κόλλες ατελείωτες με Η με Τ, με Ρ, με Ε, με Α. Στα κρυφά. Να μην την πάρει μυρωδιά η μάνα της. Να είναι πραγματική έκπληξη.
Στο τέλος, μια λέξη που έμοιαζε πολύ στη λέξη μητέρα ζωγραφίστηκε πάνω σ’ ένα κομμάτι χαρτί και η Φιλιώ τη στόλισε με λουλούδια, αστεράκια και ήλιους. Όταν ήρθε η μέρα της γιορτής της μαμάς, στήθηκαν μπροστά της και οι δύο, και η παράσταση ... άρχισε. Γιατί δεν ήταν μόνο η κάρτα που της έδωσαν, ήταν και το θέατρο που της έπαιξαν. Βέεεβαια! Η μάνα άνοιξε την κάρτα και διάβασε: ΜΗΤΕΡΑ.
- Η Φιλιώ μου το έγραψε αυτό; Αν είναι δυνατόν, είπε και γούρλωσε τα μάτια της.
Πριν προλάβει να πει κάτι άλλο, ο πατέρας άρχισε να ρωτάει τη Φιλιώ:
- Για να γράψουμε τη λέξη μητέρα, από πού πήραμε το Μι, Φιλιώ μου;
- Από το Μέλι, απάντησε το πιτσιρίκι.
- Και ποιος μας έδωσε το Ήτα του;
- Ο Ηλιος!
- Και ποιος μας δάνεισε το Ταφ;
-Το Τραγούδι.
- Και από πού αρπάξαμε το Έψιλον;
- Από το Ευχαριστώ!
- Και ποιος μας χάρισε το Ρο;
- Το Ρόδο!
- Κι από πού πήραμε το Άλφα;
- Από την Αγάπη.
- Και μ’ όλα αυτά τα γράμματα τι γράψαμε, Φιλιώ μου;
- Δε γράψαμε! Εγώ το έγραψα! διαμαρτυρήθηκε η Φιλιώ.
- Ωραία. Τι έγραψες, λοιπόν, μ’ αυτά τα γράμματα, Φιλιώ μου;
- Έγραψα τη λέξη ΜΗΤΕΡΑ, αλλά ίδρωσα μέχρι να το γράψω.
- Τελειώσαμε! Αυλαία! φώναξε ο μπαμπάς και χειροκρότησε την κόρη του.
Και μετά; Μετά τι έγινε; Πού να ξέρω; Όταν πέσει η αυλαία, δεν ξέρεις τι γίνεται από πίσω της. Φαντάζομαι, όμως, αγκαλιές και φιλιά. Τι άλλο;

Αφού ακούσατε την παραπάνω ιστορία, βάλτε μπρος τη φαντασία σας και σκεφτείτε από ποιες λέξεις θα πάρετε εσείς τα γράμματα για να γράψετε τη λέξη μητέρα; Προσπαθήστε, αν μπορείτε, οι λέξεις αυτές να θυμίζουν τη μαμά σας. Έπειτα πάρτε μια κόλλα χαρτί και γράψτε τη λέξη:

Μ Η Τ Ε Ρ Α

Δίπλα από κάθε γράμμα ζωγραφίστε τη λέξη από την οποία πήρατε τα γράμματα.  Όποιος θέλει μπορεί να τις γράψει κιόλας (με τη βοήθεια των γονιών σας). Σας δείχνω τη δική μου:

Περιμένω να δω τις δικές σας... τις ωραίες ιδέες που σκεφτήκατε για τη μανούλα σας. Παρακαλώ πολύ να τις στείλετε μέχρι την Παρασκευή.