Εστιατόριον Το ριάλιτι

Ψηλές, κοντές, ξανθιές, μελαχρινές με αδυσώπητα ντεκολτέ παρελαύνουν στους τηλεοπτικούς μας δέκτες επιδιώκοντας να αποκτήσουν τον τίτλο της ιδανικής, υποψήφιας νύφης. Από την άλλη πλευρά, άνθρωποι αποδέχονται τον υποσιτισμό, που τους μεταβάλλει σε ύαινες, παρότι η φύση επροίκησε τα δίποδα όντα με λογική και ευφυΐα. Συνθήκες εγκλεισμού αποδέχονται φιλόδοξοι μάγειρες και ανερχόμενα μοντέλα, παροπλισμένοι καλλιτέχνες και ξεχασμένα δημόσια πρόσωπα.

Άλλοτε το αντίτιμο και άλλοτε η φήμη κινητοποιούν ανθρώπους να εκτεθούν δημοσίως στην ανελέητη και αδυσώπητη τηλεοπτική αρένα. Το φιλοθεάμον κοινό γευματίζει παρεξηγήσεις και κοκορομαχίες, ύβρεις και μεγαλοστομίες, αερολογίες, πολυλογίες, πομφόλυγες και φληναφήματα. Και μετά το γλωσσικό ορεκτικό, έρχεται το ηθικό κυρίως πιάτο. Ζητήματα δικαιοσύνης επείγουν δικαστικής προσέγγισης. Μάρτυρες τα μονταρισμένα πλάνα. Ποιος ο κλέφτης; Ποιος ο ψεύτης; Για επιδόρπιο το κατάστημα προσφέρει ρομάντσο και ενίοτε κάποιον γλουτό. Η κριτική του πελάτη συντηρεί το εστιατορικό μενού. Η συνταγή αντιγράφεται, τα εστιατόρια αυξάνονται και οι πελάτες τρώνε ευχαριστημένοι.

Παραδίπλα, σε ένα άλλο εστιατόριο, προσφέρουν τροφή πλούσια σε πρωτεΐνες και υδατάνθρακες, με πολλές βιταμίνες. Πελάτης ουδείς. Ιστορικά ντοκιμαντέρ, κοινοβουλευτικές συνεδριάσεις, πολιτισμικές και επιστημονικές δράσεις προκαλούν ανία. Ο πελάτης-θεατής δεν είναι εξοικειωμένος με αυτό το μενού. Το οικείο σαγηνεύει, το ανοίκειο απωθεί.

Τις πταίει; Ο θεατής ή ο παραγωγός;

                                               Μαρία Στρατινάκη

16.11.2021