Μπορεί τη σήμερον ημέρα όλα να έχουν προχωρήσει προς τον εκμοντερνισμό τους και την κατάργηση των ταμπού, αυτό δε σημαίνει,όμως, πως πρόκειται για μια παγιωμένη κατάσταση που κυριαρχεί παντού.
Υπάρχουν γωνιές του κόσμου μας που στήνουν τις γυναίκες ..στη γωνία, πότε με παντελώς παραλόγους ή και γελοίους κανονισμούς και άλλοτε με νόμους που καταπατούν τα ανθρώπινα δικαιώματά τους. Δεν είναι μόνο το νομοθετικό σύστημα,όμως, που φαντάζει απάνθρωπο σε ορισμένες περιπτώσεις, αλλά η ίδια η κουλτούρα χωρών που δεν υπολογίζουν τη γυναίκα ως αυτόνομο ον άξιο σεβασμού.
Μια φρικτή πραγματικότητα που βιώνεται ως ζωντανός εφιάλτης
Όταν κάποιος ψάχνει, βρίσκει. Αυτό ισχύει και στην περίπτωση που θέλουμε να μάθουμε υπό ποιες συνθήκες ζουν καθημερινά, χωρίς βοήθεια, χωρίς σωτηρία γυναίκες – μάρτυρες. Διαβάζοντας το βιβλίο του Γιώργου Παμπούκη “Ιστορίες Ντροπής” (Εκδόσεις Πατάκη), αναρωτήθηκα πολλές φορές με την αντοχή αυτών των ανθρώπων αλλά και με την απανθρωπιά ενός συστήματος που σε κάποιες χώρες εξακολουθεί να επιβιώνει. Συγκεκριμένα:
-
Σε 79 χώρες δεν υπάρχουν νόμοι ικανοί να προστατεύσουν τις γυναίκες από περιστατικά οικογενειακής βίας.
-
Σε 127 χώρες δεν υφίσταται προστατευτικό νομικό πλαίσιο γύρω από τη σεξουαλική παρενόχληση
-
Μόνο σε 16 χώρες υπάρχουν νόμοι που διαφυλάσσουν τις γυναίκες από σεξουαλικές επιθέσεις
-
Οι αυτόχθονες Ινδιάνες που ζουν στον Καναδά κινδυνεύουν 5 φορές περισσότερο να χάσουν τη ζωή τους από άνδρες Καναδούς, είτε λόγω ρατσισμού είτε λόγω βίαιων ενστίκτων γενικότερα
-
Στην επαρχιακή Τουρκία σπανίως οι αρχές κινητοποιούνται εναντίον ανδρών σε περιστατικά καταγγελίας ενδοοικογενειακής βίας, ακόμα και όταν μετά τις καταγγελίες σημειώνονται θάνατοι των ίδιων των γυναικών
-
Στη Νικαράγουα, σύμφωνα με Έρευνα της Επιτροπής της Διεθνούς Αμνηστίας (Τεύχος Α’ τριμήου 2011), κατά τη δεκαετία 1998 – 2008 δηλώθηκαν περισσότερα από 14.000 κρούσματα σεξουαλικής βίας εις βάρος των γυναικών, με πάνω από τα 2/3 των θυμάτων να αφορούν κορίτσια ηλικίας κάτω των 17 χρονών
-
Στην Ινδική επαρχία, στις χώρες Ιράκ, Υεμένη, Ιράν, Σαουδική Αραβία και σε χώρες της Αφρικής, μια γυναίκα μπορεί για μικρή αφορμή να καεί ζωντανή, να ξυλοκοπηθεί, να λιθοβοληθεί μέχρι θανάτου.
14 Παράνομοι «νόμοι – Κουλτούρες της φρίκης
Διαβάστε μερικούς νόμους κατά των γυναικών που εικονοποιούν μια φρικτή πραγματικότητα για το «ασθενές φύλο»:
-
Ιορδανία: Επιβάλλεται σε όλες τις ανύπαντρες γυναίκες να βρίσκονται κάτω από τον έλεγχο ενός αρσενικού κηδεμόνα, μέχρι την ηλικία των 40 ετών.
-
Χεράτ – Αφγανιστάν: Οι άντρες ανταλλάσσουν τις νεαρές γυναίκες με πρόβατα ή όπιο. Επίσης τις αναγκάζουν να παντρεύονται ηλικιωμένους.
-
Σαουδική Αραβία: Απαγορεύεται το δικαίωμα οδήγησης στις γυναίκες.
-
Ιράν: Απαγορεύεται η πορνεία, με τιμωρία 100 χτυπήματα με μαστίγιο, σύμφωνα με το Νόμο του Houdoud.
-
Αφγανιστάν: Όσες γυναίκες ή κορίτσια, προσπαθούν να δραπετεύσουν από την κόλαση που ζούνε και να το σκάσουν από το σπίτι, συλλαμβάνονται, φυλακίζονται και διώκονται. Η πιο συνηθισμένη κατηγορία που ακούγεται εναντίον τους; «Είχαν την πρόθεση να κάνουν σεξ εκτός γάμου».
-
Ιράν: Απαγορεύεται η δημόσια εμφάνιση χωρίς την καθιερωμένη ισλαμική μαντίλα – οι γυναίκες που παραβιάζουν αυτόν το νόμο, καταδικάζονται σε 74 χτυπήματα με μαστίγιο.
-
Υεμένη:Η κατάθεση μιας γυναίκας – μάρτυρα δε λαμβάνεται σοβαρά υπ’ όψιν και θα πρέπει να συνοδεύεται από κατάθεση ανδρός – στο δικαστήριο μια γυναίκα δε λογαριάζεται ως ολόκληρο άτομο, και έτσι η κατάθεσή της έχει μισή ισχύ. Επίσης, καμία γυναίκα δεν έχει το δικαίωμα να καταθέσει ως μάρτυρας σε περιπτώσεις σοδομισμού, μοιχείας κτλ.
-
Εκουαδόρ: Καμιά γυναίκα δεν επιτρέπεται να κάνει έκτρωση, εκτός και αν αποδειχτεί πως είναι ψυχικά άρρωστη.
-
Σαουδική Αραβία και κρατίδιο του Βατικανού: Απαγορεύεται η συμμετοχή των γυναικών στις εκλογές. Στη Σαουδική Αραβία, το 2005 διεξήχθησαν εκλογές για πρώτη φορά μετά από 60 χρόνια, χωρίς να δοθεί δικαίωμα ψήφου στις γυναίκες. Στο δε Βατικανό, απαγορεύεται σε μια γυναίκα να γίνει Καρδινάλιος.
-
Καμερούν: Απαγορεύεται στις γυναίκες να επιλέξουν από μόνες τους την εργασία ή το αντικείμενο των σπουδών τους. Υπεύθυνος για αυτές τις αποφάσεις είναι ο σύζυγός τους.
-
Αιθιοπία – Κένυα – Γκάνα – Νιγηρία: Επιτρέπεται η συνουσία ανάμεσα σε ένα συζυγικό ζευγάρι χωρίς τη συγκατάθεση της γυναίκας. Με λίγα λόγια επιτρέπεται ο βιασμός εις βάρος των γυναικών.
-
Υεμένη: Απαγορεύεται στις γυναίκες να βγουν από το σπίτι τους αν πρώτα δεν έχουν πάρει την άδεια του συζύγου τους, εκτός και αν υπάρχει ζήτημα ζωής και θανάτου, όπως να επισκεφτούν τους ετοιμοθάνατους γονείς τους.
-
Αϊτή: Εάν ο σύζυγος πιάσει επ’ αυτοφώρω τη γυναίκα του να τον απατά, μπορεί η δολοφονία της να δικαιολογηθεί. Αν η σύζυγος όμως πιάσει τον άντρα της να την απατά, εκείνος τη γλυτώνει με την εξόφληση ενός προστίμου.
-
Σαουδική Αραβία και Μαρόκο: Οι βιασμένες γυναίκες δεν αποτελούν τα θύματα εδώ. Θα χρεωθούν επιπλέον κατηγορίες που βγήκαν ασυνόδευτες από το σπίτι τους και που έμειναν μόνες με κάποιον άγνωστο άνδρα.
τέλειο άρθρο…………είναι υπέροχο να γράφεις για αυτό το θέμα