HIP HOP
Το χιπ χοπ είναι υποκουλτούρα και καλλιτεχνικό ρεύμα που σχηματίστηκε στα τέλη της δεκαετίας του 1970 από τους Αφροαμερικανούς και Πουερτορικανούς του νότιου Μπρονξ της Νέας Υόρκης. Έγινε ευρύτερα γνωστό στα τέλη της δεκαετίας του 1980, ενώ στη δεκαετία του 2000 έγινε το πιο δημοφιλές είδος μουσικής στον κόσμο.
Ο DJ Afrika Bambaataa της Zulu Nation, που θεωρείται ως ένας από τους τρεις Ιδρυτές Πατέρες της χιπ χοπ κινήματος, υπογράμμισε τους ακρογωνιαίους λίθους της χιπ χοπ κουλτούρας, επινοώντας τους εξής όρους: το λεκτικό ρυθμικό ύφος MCing ή emceeing, το DJing, δηλαδή την αναπαραγωγη και εν μέρη αλλαγή τραγουδιών και ήχων με record players δηλαδή πικάπ και DJ mixers το b-boying/breaking και η τέχνη γκράφιτι, την οποία χαρακτήρισε ως "γραφή με αερόλυμα". Άλλα στοιχεία της χιπ χοπ υποκουλτούρας και τέχνης είναι, μεταξύ άλλων, η χιπ χοπ κουλτούρα και ιστορικές γνώσεις του κινήματος , το beatboxing ένα είδος κρουστικών ήχων, ο χορός του δρόμου, η αφροαμερικανική αργκό, και το είδος χιπ χοπ μόδας και στυλ.Ο όρος "χιπ χοπ" χρησιμοποιήθηκε για πρώτη φορά, γραπτά, από τον Στίβεν Χέιγκερ στην εφημερίδα The Village Voice.
Κυρίως από την αρχή της νέας δεκαετίας και μετά, χάρη στην εξέλιξη των τεχνολογικών μέσων και στην αυξημένη δημοτικότητα που έλαβε η ραπ κατά την προηγούμενη δεκαετία, το Ελληνικό χιπ χοπ έχει αναβαθμιστεί, αλλά και έχει παραλλαχτεί. Παράλληλα, μεγάλο μέρος του πληθυσμού και κυρίως του εφηβικού και προεφηβικού, έχει εγκαταλείψει την ελληνική μουσική άλλων ειδών και έχει αφοσιωθεί στο άκουσμα της χιπ χοπ, καθώς πολλοί καλλιτέχνες εκφράζουν τα συναισθήματα τους από την καθημερινή τους ζτι που συγκινεί τον εκάτοστε δέκτη.
Χαρακτηριστικό αυτής της γενιάς είναι η κυριαρχία ενός ηλικιακά νεότερου κοινού, η οποία έχει επηρεάσει σχεδόν όλους τους καλλιτέχνες λιγότερο ή περισσότερο ωθώντας κάποιους όπως π.χ. τον 12ο Πίθηκο να αναλάβουν τον ρόλο του "δασκάλου" του δρόμου, διδάσκοντας στο κοινό μέσα από τα κομμάτια τους αξίες, ηθική, ιδανικά κλπ. Φυσικά δεν βλέπουν όλοι θετικά την εξάπλωση του Hip-Hop στο εφηβικό κοινό και έχει κάνει πολλούς χιπ-χοπάδες παλιάς σχολής να θεωρήσουν ότι το κίνημα έχει χάσει τη παλιά του μαγεία. Αυτή η γενιά καταπιάνεται πάντως και με νεόφερτα και πιο "μουντά" θέματα της σύγχρονης ελληνικής πραγματικότητας, όπως η οικονομική κρίση και η φτώχεια και οι κακουχίες που αυτή φέρνει στον απλό λαό.