Το 1444, ο Μουράτ ο Β' κατακτά το κάστρο της Βόνιτσας. Ένα χρόνο μετά την άλωση, οι Ενετοί πολιορκούν το κάστρο χωρίς επιτυχία. Από την άλωση της Κωνσταντινούπολης, πέρασαν 41 χρόνια και η Βόνιτσα δεν είχε ακούσει λειτουργεία και καμπάνες της εκκλησίας.
Το έτος 1493 όμως, καθολικοί στρατοί έφτιαξαν στην Ρώμη το δικό τους κόμμα, την Καθολική Ένωση. Οι στρατοί της ενώσεως ήταν Ενετοί, Γενουάτες, Γερμανοί και Σέρβοι. Τα καράβια τους ξεκίνησαν από το Μιλάνο τον Δεκέμβριο του 1493 και την Πρωτοχρονιά του 1494 έφτασαν σε ένα μικρό νησάκι, τον κέφαλο, απέναντι από την Βόνιτσα. Οι Οθωμανοί τους κατάλαβαν, όμως τους έδωσαν την άδεια να μείνουν στο νησί, χωρίς να ξέρουν τι ετοίμαζαν. Ο Επαμεινώνδας Φραγκίσκος, άρχοντας της Κωνσταντινούπολης, αν και γέροντας, ήταν σοφός και συγκεκριμένα αρχηγός του σερβικού στρατού. Ο Σελίμ Πασάς, ο διοικητής των Οθωμανών της Βόνιτσας.
Τον επόμενο μήνα, ένα καράβι με σημαίες του Βυζαντίου έφτασε στην ακτή του Κέφαλου. Όλοι οι βασιλιάδες εκτός από τον Φραγκίσκο τους απέρριψαν, επειδή ήταν ορθόδοξοι και οι μισοί ήταν κάτοικοι της Βόνιτσας και της Κωνσταντινούπολης. Ο αρχηγός τους ήταν χριστιανός ορθόδοξος από την Αίγυπτο, και μίλαγε λατινικά, ελληνικά, αιγυπτιακά και ιταλικά. Μετά από διαφωνίες, οι Έλληνες και ο Αιγύπτιος αρχηγός τους δέχτηκαν να μπουν στην Ένωση. Οι Ενετοί, λάτρες της εξουσίας, εγκατέλειψαν το νησί, πέρασαν πίσω από την Λευκάδα.
Πολιόρκησαν το κάστρο, όμως υποχώρησαν και στρατοπέδευσαν στο υδραγωγείο της Βόνιτσας, που έκτισαν οι Ενετοί πρόγονοί τους πριν πολλά χρόνια. Η ένωση τους ακολούθησε και έτσι έγιναν εφιάλτης απέναντι στους Τούρκους. Το τείχος ήταν οριζόντια και το υδραγωγείο κάθετα. Στην γωνία που εστίασαν τα δύο από τα τρία κανόνια, πολεμούσαν οι Γενουάτες και οι Ιταλοί. Στην πύλη ήταν οι Ενετοί στην άμυνα και οι Γερμανοί στα κανόνια και τους τοξότες. Οι Έλληνες και οι Σέρβοι, οι θανάσιμοι εχθροί των Οθωμανών, ήταν πίσω από τα χωράφια, τις ελιές και το υδραγωγείο με όλο το ιππικό. Τα άλογα και οι ιππότες τους έμοιαζαν με σιδερένια αγάλματα και τρόμαζαν οι Τούρκοι. Το τρίτο κανόνι, από το χωράφι με τις ελιές καταστράφηκε από ανατίναξη, ενώ τα άλλα δύο έκλεψαν μέσα από τις στάχτες οι Ιταλοί. Οι Γενουάτες ανέλαβαν την εκτέλεση των αιχμάλωτων.
Τότε, το ιππικό ολόκληρο βγήκε από τις κρυψώνες και έτρεξαν τρία χιλιόμετρα μέχρι το κάστρο. Μετά από το ξαφνικό ξέσπασμα της καταιγίδας, κατέφυγαν στο στρατόπεδό τους, που δεν ήταν μακριά. Ο Αιγύπτιος ζήτησε από τους 5 καθολικούς της ένωσης να κάνουν την τακτική των Τούρκων στην Νικόπολη του Δούναβη: να επιτεθεί η Ένωση πρώτη, να εξαντλήσει τους Τούρκους και τελευταίοι οι Σέρβοι και οι Ορθόδοξοι. Οι εγωιστές αρχηγοί, πίστευαν ότι είναι οι πιο βαριά εξοπλισμένοι, όμως ο Σέρβος γέροντας τους έδιωξε από τα τείχη. Πρώτο χτύπημα ήταν οι Γερμανοί. όλοι σφάχτηκαν και κάτω από 10 Τούρκοι σκοτώθηκαν. Δεύτεροι οι Ιταλοί. Πέτυχαν τον σκοπό τους και η μάχη της νύχτας τέλειωσε πριν τα χαράματα. Οι 30 επιζώντες σκοτώθηκαν σε παγίδα με μπαρούτι, σε έναν διάδρομο που τους παρέσυραν οι Τούρκοι. Οι Ενετοί, πολέμησαν γενναία, και για πρώτη φορά, εκείνο το ξημέρωμα χάθηκαν πάνω από 570 τούρκοι. Οι Γενουάτες, οι πιο βρωμιάρηδες και εγωιστές, ξεκίνησαν μια έφοδο δίχως επιτυχία, και για να σταματήσει η επιτυχία των Ενετών, εκείνοι όρμησαν πάνω στους Ενετούς, προδίδοντας τον όρκο και την Ένωση. Οι Σέρβοι επιτέθηκαν και έφτασαν έξω από την πύλη, πάνω στον λόφο. Το ηθικό τους όμως έπεσε, διότι ο αρχηγός τους, ο γέροντας Επαμεινώνδας Φραγκίσκος δηλητηριάστηκε από μια οχιά που άφησαν ανεξέλεγκτη οι Τούρκοι. Ο Αιγύπτιος αρχηγός των Ελλήνων, Σαμουήλ, διέταξε να πάει πρώτα το πεζικό. Νικήσαν την μάχη, αλλά σκοτώθηκαν πολλοί Έλληνες, και οι Τούρκοι εξαντλήθηκαν. Μετά από δυο μέρες, οι Τούρκοι έκαναν έφοδο και έκαψαν τα στρατόπεδα. Το Μάρτιο του 1494, έναν μήνα μετά, οι Έλληνες ξαναεπιτέθηκαν με περισσότερα εφόδια, βαρύτερο εξοπλισμό, ιππικό, κανόνια και άντρες. Η πολιορκία κράτησε τρεις μέρες από στεριά και θάλασσα. Ο Σελίμ Πασάς, παρέδωσε το κάστρο. Οι Έλληνες και οι Αιγύπτιοι χριστιανοί μπήκαν νικητές στο κάστρο, και απελευθέρωσαν όλον τον Νομό Αιτωλοακαρνανίας(Ρούμελης τότε). Ο πολιτισμός της Βόνιτσας αναπτύχθηκε, έγινε πρωτεύουσα της ελεύθερης Ελλάδος και τα σύνορά τους έφταναν έξω από τα Γιάννενα της Ηπείρου. Ο σουλτάνος ήταν εκνευρισμένος.
Οι Τούρκοι έκαναν συνέδριο το 1500 στην Κωνσταντινούπολη για την αντιμετώπιση της Ελλάδας. Τα σύνορά της πέρασαν μέχρι την Αλβανία, τα Σκόπια και το 1505 έφτασαν μέχρι τον Δούναβη ποταμό. Μετά από προδοσία, οι Τούρκοι μπήκαν στον Πλατανιά την Κυριακή 14 Ιουνίου 1507, πριν την λειτουργεία το πρωί. Ο Αιγύπτιος αρχηγός Σαμουήλ, μαζί με 40 άντρες, επιτέθηκαν στους 20 ληστές μουσουλμάνους. Δυστυχώς, ο Σαμουήλ έπεσε στην μάχη, και οι άντρες γύρισαν μόνο 17 από τους 40 ντροπιασμένοι στο κάστρο. Τελικά, αντί για λειτουργεία έγινε κηδεία. Από τότε, το κράτος κατέρρευσε και η Οθωμανική Αυτοκρατορία εξαπλώθηκε. Ο Πλατανιάς, έβγαζε περισσότερα Πλατάνια, παρά τις φωτιές, ένας ποταμός όμως, ξεκινούσε να εξαφανίζεται.