Μπεναρές ή Βαρανάσι Η ιερή πόλη της Ινδίας

Το Βαρανάσι ,  γνωστό και ως Μπενάρες είναι μία πόλη δύο εκατομμυρίων κατοίκων, κτισμένη στη δυτική όχθη του ποταμού Γάγγη, στο ινδικό κρατίδιο Ούταρ Πραντές. Η πόλη, θεωρείται ιερή από τους Ινδουιστές, τους Βουδιστές, και τους Τζαϊνιστές, ενώ πρόκειται για μία από της παλαιότερες συνεχόμενα κατοικημένες πόλεις στην Ιστορία.

Για τους Ινδουιστές το Varanasi είναι μία από τις πιο ιερές πόλεις του κόσμου. Είναι το μέρος όπου σπάει ο κύκλος της αναγέννησης και η ψυχή απελευθερώνεται. Όσοι αναζητούν το moksha, ή την απελευθέρωση, επισκέπτονται την πόλη της Ινδίας εδώ και αιώνες με μόνο σκοπό να πεθάνουν. Οι ινδουιστικές γραφές αναφέρουν πως όποιος πεθαίνει στο Varanasi και αποτεφρώνεται στις όχθες του ποταμού Γάγγη, καταφέρνει να σπάσει τον αέναο κύκλο της αναγέννησης. .Οι νεκρικές φωτιές καίνε αδιάκοπα στα σκαλοπάτια που οδηγούν στον ιερό ποταμό, που θεωρείται ότι ξεπλένει τις αμαρτίες ακόμη και των πλέον αμαρτωλών. Την ώρα που τουρίστες και προσκυνητές «γνωρίζουν» τον Γάγγη, ιερείς και οι οικογένειες αποθανόντων αποχαιρετούν τους αγαπημένους τους, τραγουδώντας για την απελευθέρωση της ψυχής τους ενώ πυκνοί καπνοί πλημμυρίζουν την ατμόσφαιρα. Υπάρχουν περιπτώσεις που άτομα έχουν ζήσει στο Varanasi έως και 40 χρόνια μέχρι να πεθάνουν. Ο θάνατος δεν προκαλεί φόβο, το αντίθετο, γιορτάζεται. Οι άνθρωποι που ζουν σε αυτή την πόλη, ζουν καθημερινά δίπλα του.

Στην εύφορη περιοχή της Δυτικής όχθης του Γάγγη που βρίσκεται η πόλη, καλλιεργούνται ζαχαροκάλαμα και δημητριακά ενώ η πόλη είναι διεθνώς γνωστή για τα μεταξένια υφάσματα και υφαντά, που στολίζονται με λεπτά νήματα από χρυσό και ασήμι, αλλά και για το ξύλινα χειροτεχνήματα, το επεξεργασμένο ελεφαντόδοντο και τα βραχιόλια από φυσικό γυαλί. Κάθε μέρα, όλο το χρόνο στο Βαρανάσι συρρέουν ανυπολόγιστα πλήθη από όλη την απέραντη Ινδία,  κάθε φύλου και κάθε ηλικίας, κάθε κάστας.

Το Μάχα Σιβαράτρι, οι γιορτές των γάμων του θεού Σίβα με την Παρβάτι γίνονται κάθε χρόνο το μήνα Τσαιτρ (Φεβρουάριο –Μάρτη) στο Μπενάρες (Βαρανάσι). Αυτή η γιορτή της γονιμότητας ειναι το γεγονός της χρονιάς στην ιερή πόλη του Σίβα, του Καταστροφέα. Χιλιάδες ασκητές απο όλη την Ινδία και μεταξύ τους οι γυμνοί νάγκας καθώς κι εκατοντάδες χιλιάδες λαού μαζεύονται για να προσκυνήσουν το μυθικό φωτεινό φαλλό του θεού στο Χρυσό Ναό προσφέροντας νερό από το Γάγγη και λουλούδια.. Μουσικές, χοροί, μεθύσι με μπάνγκ, παρελάσεις αρμάτων πού αναπαριστούν το γαμπρό θεό και τη συνοδεία του συμπληρώνουν το ιερό ξεφάντωμα της μεγάλης σκοτεινής νύχτας του Σίβα.

Οι κανίβαλοι «μοναχοί»

Υπάρχουν διάφορες υποκατηγορίες sadhus. Οι πιο ακραίοι ονομάζονται Αγκόρι. Πιστεύουν ότι ο θεός Σίβα βρίσκεται μέσα στον καθένα. «Έδρα» των μοναχών Αγκόρι είναι το Βαρανάσι. Αλείφουν τα πρόσωπά τους με ανθρώπινες στάχτες, προσεύχονται πάνω από πτώματα, τρέφονται με ωμή ανθρώπινη σάρκα και φτιάχνουν κοσμήματα από τα οστά τους. Χρησιμοποιούν τα κρανία των νεκρών για μπολ, μέσα στα οποία τρέφονται και πίνουν νερό. Πίνουν άφθονο κρασί και τα ούρα τους. Κάνουν τελετουργικά, στα οποία θυσιάζουν ζώα. Καπνίζουν κάνναβη γιατί όπως λένε τους βοηθά να συνδεθούν με τον θεό Σίβα και άλλους θεούς του Ινδουισμού. Πιστεύουν ότι η ένωσή τους με τους νεκρούς είναι ο τρόπος να ξεφύγουν από τον κόσμο των ψευδαισθήσεων και να ενωθούν με το θείο. Εξοικειώνονται με οτιδήποτε προκαλεί αποτροπιασμό και φόβο στους απλούς ανθρώπους. Θεωρούν ότι έτσι, καταστρέφουν τον παλιό τους εαυτό και μπορούν να καθαρίσουν τη ψυχή τους.