Με φράσεις όπως "Πυρ, γυνή και θάλασσα" ή "Ουδέν εστι θηρίον γυναικός αμαχώτερον" καταλαβαίνουμε πως ο ρόλος της γυναίκας στην Αρχαία Ελλάδα δεν ήταν και τόσο σημαντικός. Βασικά, δεν είχε ρόλο, ήταν απλά ένας κομπάρσος, ένα αντικείμενο όπου μπορούσες να το αγοράσεις με χρήματα και να το πετάξεις σαν να είναι φτιαγμένο μόνο από ύλη, χωρίς ψυχή. Σε αυτό το άρθρο θα μιλήσουμε για την ζωή της γυναίκας στην αρχαία Αθήνα, καθώς και για τους νόμους που υπήρχαν και σχετίζονταν με αυτή. Θα ασχοληθούμε αποκλειστικά με την Αθήνα, χωρίς να μπλέξουμε άλλες περιοχές.
Σε ό,τι αφορά την γυναίκα στην Αρχαία Αθήνα, η πρώτη κύρια δυσκολία που αντιμετώπιζε ένα νεογέννητο κορίτσι ήταν να του επιτραπεί να ζήσει. Εξαρτάτο άμεσα από την απόφαση του πατέρα η έκθεση του νεογνού σε μια ερημική περιοχή, καθώς η γέννηση ενός θηλυκού μέλους θεωρείτο ανώφελο επιπρόσθετο έξοδο για τον οίκο, εφόσον μάλιστα σε ένα κατεξοχήν πατριαρχικό σύστημα κληρονομιάς δεν είχε τη δυνατότητα να διατηρήσει το οικογενειακό όνομα και συνεπώς τα οικογενειακά περιουσιακά στοιχεία.
Από νομικής άποψης το σύστημα στην κλασική Αθήνα ήταν έτσι διαμορφωμένο ώστε η γυναίκα να είναι απαραίτητη μόνο για την εξασφάλιση της κληρονομιάς. Η γυναίκα δια βίου δεν είχε καμία εξουσία, ούτε καν στην ίδια της την ύπαρξη. Ο γάμος της δεν απαιτούσε τη συγκατάθεσή της και τα μόνα της αποκτήματα ήταν τα ενδύματα και τα κοσμήματά της. Πρακτικά περνούσε από την προστασία του ενός κυρίου -του πατέρα- στον άλλο -το σύζυγο- και αν ο πατέρας της πέθαινε χωρίς αρσενικό απόγονο, τότε ως επίκληρος έπρεπε να χωρίσει και να παντρευτεί τον αδελφό του πατέρα της, προκειμένου να εξασφαλιστεί η αρρενογραμμική διαδοχή.
Η γυναίκα κατά την κλασική αρχαιότητα θεωρείτο βιολογικά και ψυχολογικά πλάσμα που δεν είχε την ικανότητα να ελέγξει τον εαυτό της και να αντισταθεί σε εξωτερικά ερεθίσματα, ανάμεσα στα οποία περιλαμβάνονται και τα συναισθήματα. Στον Ιππόλυτο του Ευριπίδη, για παράδειγμα, η γυναίκα παρουσιάζεται λιγότερο ανθεκτική στις επιδράσεις της Αφροδίτης. Όμως, την πληρέστερη συζήτηση για τη γυναικεία φύση την παρουσίασε ο Αριστοτέλης, ο οποίος πίστευε ότι στη γυναικεία ψυχή είναι «παρούσα η λειτουργία της σκέψης αλλά αδρανής». Στα Νικομάχεια Ήθη μάλιστα πρότεινε ότι εξαιτίας της ηθικής της αδυναμίας έπρεπε να παντρεύεται σε νεαρή ηλικία και να κλείνεται στο σπίτι.
Αυτό το άρθρο γράφτηκε από την Μαρία Θεοδόση και την Μέμα Αντωνάτου. Μπες στα Blog μας και άφησε ένα σχόλιο! Επισκέψου και το άλλο μας blog όπου το άρθρο θα ανέβει και εκεί.
Το Blog της Μέμας: https://blogs.e-me.edu.gr/a714999/
Feminism Blog: https://blogs.e-me.edu.gr/hive-My-blog/
Πηγή: https://el.wikipedia.org/wiki/Γυναίκες_στην_αρχαία_Ελλάδα