Ήταν ο πιο παγερός χειμώνας των τελευταίων ετών. Έξω έριχνε πολύ χιόνι και το είχε στρώσει σχεδόν ένα μέτρο. Τα παιδιά ήταν κλεισμένα μέσα στα σπίτια τους και ζωγράφιζαν στα παράθυρα με τον αχνό που έβγαζε η ανάσα τους.
Μία κοπέλα που τριγυρνούσε στο χιόνι πηγαίνοντας να κάνει ψώνια σκόνταψε και έπεσε. Εκείνη τη στιγμή χωρίς να το καταλάβει, καθώς τα χέρια της είχαν παγώσει, το δαχτυλίδι με το γαλάζιο πετράδι που της είχε δώσει η προγιαγιά της σαν οικογενειακό κειμήλιο, έφυγε από το χέρι της.
Αφού έψαξε μόνη της για πολλή ώρα και δεν κατάφερε να το βρει. Σκέφτηκε να κάνει έναν διαγωνισμό και όποιος έβρισκε το δαχτυλίδι θα τον παντρευόταν. Ο πατέρας της συμφώνησε και έτσι δέκα παλικάρια μαζεύτηκαν για να ψάξουν το πολύτιμο δαχτυλίδι. Μετά από πολλές ώρες μεγάλης προσπάθειας οι περισσότεροι τα παράτησαν. Οι τέσσερις που συνέχισαν να ψάχνουν είχαν σχεδόν παγώσει αφού οι νιφάδες του χιονιού έπεφταν στα μαλλιά τους και τους είχαν κάνει να μοιάζουν με χιονάνθρωποι.
Όταν όλοι είχαν απογοητευτεί ένα από τα παλικάρια ο Αντόνιο Τουρτούρι ξακουστός για την αντοχή του στο κρύο φώναξε: «κοίτα το βρήκα». Όλοι γύρισαν και τον κοίταξαν με γουρλωμένα μάτια. Η όμορφη Aφροξυλάνθη, που τα μαλλιά της ήταν σαν αφρός από το χιόνι, έτρεξε, τον αγκάλιασε και του έδωσε ένα φιλί.
Μόλις τα χιόνια έλιωσαν τα δύο παιδιά παντρεύτηκαν. Έγινε ένα μεγάλο γλέντι και πέρασαν όλοι ζωή και κότα.
Ιστορίες σαν παραμύθια που έγραψα για το σχολείο. Βρείτε τις όλες στο Bedtime Chronicles.