Ο ακοντισμός είναι ένα εξαιρετικά τεχνικό άθλημα που απαιτεί τον τέλειο συντονισμό πολλαπλών αρθρώσεων σε διαφορετικά επίπεδα κίνησης.

Η απόσταση που ρίχνεται ένα ακόντιο επηρεάζεται από παράγοντες όπως η ταχύτητα, η διεύθυνση του ανέμου και η αεροδυναμική του ακοντίου. Αλλά οι δύο πιο σημαντικοί παράγοντες είναι η ταχύτητα απελευθέρωσης του ακοντίου και η γωνία απελευθέρωσης του.

Τρία βήματα για μια γρήγορη απελευθέρωση

1. Τρέξιμο και crossover βήματα: μια ρίψη περιλαμβάνει έξι έως δέκα βήματα, ακολουθούμενα από δύο ή τρία βήματα crossover πριν ο αθλητής απελευθερώσει το ακόντιο.

Τα πρώτα βήματα χρησιμοποιούνται για την απόκτηση ταχύτητας και ρυθμού. Ο αθλητής γυρνάει έπειτα σε crossover πλαϊνά βήματα. Αυτά του επιτρέπουν να συνεχίσει να αυξάνει την ταχύτητα ενώ προετοιμάζεται για καλή θέση απελευθέρωσης.

Η μέση μέγιστη ταχύτητα εκτέλεσης ενός ελίτ αθλητή κυμαίνεται από 5-6 m/s (20 km/h), οι οποίοι απελευθερώνουν τελικά το ακόντιο στα 28-30 m/s (100 km/h). το μεγαλύτερο μέρος της ταχύτητας επιτυγχάνεται από  «ολόκληρο το σώμα» στα δύο τελευταία βημάτα.

Το δεύτερο crossover βήμα, γνωστό ως βήμα παρόρμησης, είναι ελαφρώς μεγαλύτερο για να επιτρέψει στον ρίπτη να προσγειωθεί με το βάρος του πάνω στο πίσω πόδι του. Έτσι ο αθλητής βρίσκεται στη σωστή θέση για να ξεκινήσει την κίνηση ρίψης.

2. Μεταφορά: Το τελικό βήμα, γνωστό ως βήμα παράδοσης, επιτρέπει στον αθλητής να μεταφέρει την ορμή που δημιουργήθηκε προς τα πάνω στο ακόντιο. Αυτό επιτυγχάνεται σε μια κίνηση που μετεφέρει το κέντρο βάρους από το σώμα στο ακόντιο. Πρόκειται για μια μετατόπιση ενέργειας που μοιάζει με μαστίγιο από το ισχίο μέχρι τον ώμο στον αγκώνα και στο ακόντιο.

Η παράδοση ξεκινά καθώς ο αθλητής προσγειώνεται στο πίσω πόδι του με ευθυτενές χέρι και το άκρη του ακοντίου ευθυγραμμίσμένη με τα μάτια του.

Η πρώτη κίνηση είναι να ξεκινήσει η περιστροφή του δεξιού γόνατος και του δεξιού ισχίου ενώ διατηρείται η θέση του κορμού.

Το μπροστινό πόδι σταθερο με σκοπό το «κλείδωμα» και την ελαχιστοποίηση της κάμψης του γόνατος, έτσι ώστε η δεξιά πλευρά του αθλητή να κινείται γρήγορα γύρω από το αριστερό.

Μια δύναμη έξι έως οκτώ φορές το σωματικό βάρος του αθλητή μεταφέρεται. Ένα λυγισμένο ή «μαλακό» γόνατο θα έχει ως αποτέλεσμα την απώλεια της μεταφοράς ενέργειας, οπότε είναι σημαντικό οι αθλητές να βελτιώσουν τη δύναμη των ποδιών και των αστραγάλων τους για να μπορούν να χειριστούν αυτές τις μεγάλες δυνάμεις.

3. Παράδοση και αποκατάσταση: μόλις μπροστινό πόδι ακουμπήσει στο εδαφος, αρχίζει η κίνηση του άνω μέρους του σώματος. Καθώς το ισχίο – φθάνει στο τέλος της εμβέλειας της κίνησης του και επιβραδύνεται, αναλαμβάνει η επόμενη άρθρωση – ο ώμος, έπειτα ο αγκώνας και τελικά το ακόντιο όπου επιταχύνεται.

Το τελικό αποτέλεσμα είναι υψηλή ταχύτητα απελευθέρωσης του ακοντιου.

Το ακόντιο ρίχνεται πάνω από τον ώμο με μια κάμψη στην πλευρά του ρίπτη.

Γωνία απελευθέρωσης

Η δεύτερη σημαντική παράμετρος είναι η γωνία με την οποία ρίχνεται το ακόντιο. Η καλύτερη γωνία απελευθέρωσης είναι μεταξύ 32º και 36º, αλλά αυτό είναι δύσκολο να επιτευχθεί.

Η διαδρομή πτήσης και η απόσταση που θα φτάσει το ακόντιο εξαρτώνται από τη γωνία προσβολής, η οποία είναι η διαφορά μεταξύ:

γωνία στάσης (angle of attitude): ο προσανατολισμός του ακοντίου σε σχέση με το έδαφος
γωνία ταχύτητας (ngle of velocity vector): η διαδρομή του κέντρου της μάζας του ακοντίου (όχι η άκρη).

Η ιδανική γωνία είναι μηδέν.

Αν η γωνία στάσης είναι μεγαλύτερη από τη γωνία ταχύτητας, το ακόντιο δεν θα ταξιδέψει με αεροδυναμική. Η επιφάνεια του θα το επιβραδύνει και θα μειώσει την απόσταση ρίψης.

Μια συνηθισμένη συμβουλή από τους προπονητές είναι να «ρίχνουν μέσα από την μύτη» για να βοηθήσουν τους αθλητές να ελέγξουν τη γωνία απελευθέρωσης.

Συχνά, ο καλύτερος ρίπτης είναι αυτός που είναι σε θέση να ελέγχει τη γωνία απελευθέρωσης σε σχέση με τον άνεμο.