Αρχικά, η ταινία αναφέρεται σε έναν ταπεινό καλοκάγαθο βοσκό, που αν και δεν είναι κοντά στην εκκλησία και στις τελετουργίες της, πιστεύει τόσο βαθιά, που επιλέγει πολύ εύκολα να ακολουθήσει τον δύσκολο, άγνωστο, μοναχικό δρόμο, προκειμένου να γνωρίσει τον Παράδεισο. Μόνο μια έκφραση από το κυριακάτικο κήρυγμα του παππά τον οδήγησαν «στον ίσιο δρόμο». Η πίστη του, η επιμονή του και η αγάπη για τον Θεό, του δίνουν δύναμη να ξεπεράσει κάθε εμπόδιο που εμφανίζεται στον «ίσιο δρόμο» που επέλεξε.

Όλοι τον θεωρούν αφελή και ανίκανο να κατανοήσει τον αλληγορικό λόγο του παππά. Τελικά φαίνεται ότι ο τρόπος που πιστεύει και αγαπάει, τον κάνει τόσο ξεχωριστό, που ο Χριστός επιλέγει να τον συναντήσει και να δειπνήσει μαζί του.

Η ιστορία του θυμίζει σε σημαντικές στιγμές τη ζωή του Χριστού. Περπατάει πάνω στο ποτάμι, εμφανίζεται ο ληστής που τον χλευάζει, τον κακοποιεί και στο τέλος τον μαχαιρώνει ,ενώ ο βοσκός του λέει ότι δεν έχει τίποτα, παρά μόνο μια μικρή εικονίτσα. Ο ληστής είναι δύσπιστος και απαντάει στην ερώτηση του βοσκού: ‘’Γιατί Τον σταύρωσαν;». Ταυτόχρονα όμως ο χαρακτήρας του ληστή είναι αυτός που δείχνει βαθιά μετάνοια. Στο σημείο αυτό δίνεται έμφαση στη συγχώρεση του Χριστού στον ληστή που έχει μετανοήσει αληθινά και τον οδηγεί στον Παράδεισο

Ο πρωταγωνιστής (Σαββιδάκης Κώστας)που υποδύεται τον βοσκό, αποδίδει τον ρόλο του εξαιρετικά. Καταφέρνει τον αφελή βοσκό να τον προστατέψει από την εικόνα του «χαζούλη». Υπάρχουν στιγμές που συγκινεί τον θεατή με την αλήθεια που εκφράζει. Ο ηθοποιός που υποδύεται τον Χριστό (Τεό Θεοδωρίδης) δείχνει σεβασμό στον ρόλο του Χριστού χωρίς να φτάνει σε υπερβολές

Τα χιονισμένα τοπία και οι σκηνές στη φύση βοηθάνε τον στόχο του σκηνοθέτη να μεταφέρει τον θεατή σε εσωτερική σκέψη, σε ήρεμα τοπία.