το ποδοσφαιρο εστι ΟΜΑΔΗΚΟΤΗΤΑ

Όταν ήμουν πιτσιρικάς, αρχές της δεκαετίας του 70, κάθε Κυριακή μεσημέρι συνήθιζα να παίρνω το τρανζιστοράκι μου, και να ακούω τους αγώνες της ημέρας. Σας βεβαιώ ότι έχω ακούσει πολλές φορές τις φράσεις ‘εισήλθε εντός της μεγάλης περιοχής’, ‘εισέρχονται εντός του γηπέδου’, ‘προσέκρουσε στην δοκό’, και άλλα διάφορα. Μάλιστα κάποιος σχολιαστής της εποχής είχε φτάσει στο σημείο να χρησιμοποιεί τη φράση ‘λακτίζει την σφαίρα’ αντί να πει ‘κλοτσάει τη μπάλα’, ή απλά ‘σουτάρει’ (αυτό το τελευταίο δεν το έχω ακούσει με τ’ αυτιά μου αλλά μου το έχουν μεταφέρει άλλοι μεγαλύτεροι από μένα). Η αθλητική δημοσιογραφία έχει μακρά παράδοση καθαρευουσιανισμού και βλέπετε ακόμα και σήμερα παλιούς ανθρώπους του ποδοσφαίρου (π.χ. ο Αλκέτας Παναγούλιας) να χρησιμοποιούν ακόμα στερεότυπες λέξεις και εκφράσεις της καθαρεύουσας (‘ποδοσφαιρισταί’, ‘διαιτηταί’ ‘η ομάδα του Άρεως, του Ηρακλέους’ κλπ.).

ΓΕΩΡΓΙΟΣ-ΜΟΝΕΜΒΑΣΙΑ ΑΛΕΞΑΝΔΡΙΟΣ- ΣΠΟΥΡΓΙΤΕΟΣ

Εκτός από τη δοκό, υπήρχαν και η σφαίρα, ο κεντρώος (ούτε καν κεντρικός) οπισθοφύλαξ (σέντερ μπακ, εκφέρεται και σέντρε μπακ), το γωνιαίο λάκτισμα (κόρνερ), το επανορθωτικό λάκτισμα (πέναλτυ, στη λαϊκή εκφορά μπενάλτι, πληθυντικός τα μπενάλτια : «Αν βγούνε ισόπαλοι, θα βαρέσουνε μπενάλτια!»), το σημείο επανορθωτικού λακτίσματος (σημείο του πέναλτυ, λαϊκιστί «βούλα») και η πλάγια επαναφορά [της σφαίρας] (αράουτ). Το φάουλ λεγόταν ελεύθερο λάκτισμα, το δε φρήκικ έμμεσο λάκτισμα (σύντμηση των άμεσο ελεύθερο λάκτισμα και έμμεσο ελεύθερο λάκτισμα αντίστοιχα). Η μεγάλη περιοχή λεγόταν επανορθωτική περιοχή, η δε μικρή περιοχή, περιοχή τέρματος. Τη μεγαλύτερη πλάκα πάντως θα είχε ο πανηγυρισμός της εξέδρας με το δισύλλαβο «τέρμααα!», αντί του εκρηκτικού μονοσύλλαβου «γκοοολ!»