Η συνέχια
Ήταν, ένας εξωγήινος. Δεν κάνω πλάκα, ήταν. Ήταν πολύ περίεργος. Πολύ μικρός, λογικά η ηλικία του έφταιγε. Και από πίσω του ήταν άλλη εκατό! Δεν φοβήθηκα αλλά χάρηκα. Είχαμε ενυσχίσεις για να σώσουμε το διάστημα. Τα διαστημόπλοια ήταν παντού. Και οι μάχες υσχυρές. Δεν θέλαμε το διάστημα να κατασταφεί. Το σχέδιο ήταν, να βρούμε σχέδιο. Είμασταν στην αποκάλυψη.
4/5/2031(Έναν χρόνο μετά)
Έναν χρόνο γινόταν αυτό
Η Λεμονιά
Όλο αυτόν τον καιρό με τις βόμβες, με τις πυρκαγιές, με τις σφαίρες, όλα αυτά είχανε καταστρέψει το διάστημα. Και εμείς πολεμούσαμε όλοι την ώρα. Έπρεπε να διορθώσουμε αυτό το ανθρώπινο λάθος. Μα, πώς; Έπρεπε να πιάσουμε όπλο και να πηγαίναμε, να πολεμήσουμε, όμως να πηγαίναμε κρυφά. Να το σχέδιο! Η Λεμονιά θα τους απασχολούσε, θα με κάλυπτε. Μου έδωσε όπλο και άρχισα! Θα πήγαινα να τα κάνω... σαλάτα! Η Λεμονιά θα πολεμούσε με τους εξωγήινους! Και θα έπρεπε να το κάνω με τρόπο. Θα έμπαινα στο διαστημόπλοιο κρυφά, θα έκοβα καλώδια και ίσως να υπήρχε μάχη. Η περιπέτεια αρχίζει!
Συνεχίζετε...