Εξ αποστάσεως εκπαίδευση: μια νέα εκπαιδευτική εμπειρία.

Οι νέες συνθήκες απαιτούν νέες λύσεις. Ίσως αυτό θα έπρεπε να είναι το μότο της νέας εμπειρίας που ξεκίνησε πριν ένα χρόνο για την εκπαίδευση στην Ελλάδα, υπό το κράτος της πανδημίας λόγω της νόσου covid-19.
Η ηγεσία του Υπουργείου και οι εκπαιδευτικοί βρέθηκαν απροετοίμαστοι και αναγκάστηκαν να βουτήξουν κατευθείαν στα βαθιά προκειμένου να διασώσουν την τιμή των όπλων τους και να μη χαθεί η σχολική χρονιά. Και τα κατάφεραν.
Και αυτή η έκτακτη λύση απέδειξε ότι διαθέτει μια δυναμική που υπερβαίνει τον περιστασιακό της χαρακτήρα. Με δυο λόγια αποδείχθηκε εκ των πραγμάτων ότι ήρθε για να μείνει.
Παράλληλε διαφάνηκε ότι άνοιξε ένα καινούργιο πεδίο απόκτησης προσόντων για τους εκπαιδευτικούς: μια πιστοποιημένη επιμόρφωση πάνω στα εργαλεία και τις μεθόδους προσέγγισης της εξ αποστάσεως σύγχρονης και ασύγχρονης διδασκαλίας. Φυσικά αυτά φαντάζουν αδιανόητα για τους περισσότερους από εκείνους των οποίων η επαγγελματική πορεία ξεκίνησε τον προηγούμενο αιώνα. Και αυτοί συγκροτούν ένα μέτωπο που δείχνει να αντιστέκεται στο καινούργιο. Το χαρακτηρίζουν απρόσωπο, αντιπαιδαγωγικό, κυρίως. Όμως μάλλoν έτσι καλύπτουν την απροθυμία τους να μάθουν κάτι εντελώς πρωτόγνωρο. Πράγμα αντίθετο στον ίδιο τον ορισμό του δασκάλου: να βρίσκει καινούργια πράγματα και να διαδίδει τις ωφέλειες που προκύπτουν από αυτά.

Καλούμαστε να ανταποκριθούμε στα νέα δεδομένα όχι μόνο της εκπαίδευσης αλλά ολόκληρης της κοινωνίας, η οποία οφείλει να προσαρμοστεί προκειμένου να επιβιώσει. Δεν είναι πάντα ευχάριστη μια τέτοια διαδικασία και ούτε εύκολη. Είναι, όμως, αναγκαία και αναπόφευκτη. Προσωπικά ως τέτοια την αντιμετωπίζω. Και σκέφτομαι όσο πιο γρήγορα προσαρμοστώ, όσο ταχύτερα μάθω τη διαδικασία, τόσο καλύτερα θα ασχοληθώ με το περιεχόμενο. Και αυτό είναι το ζητούμενο και η ουσία: να επιστρέψουμε καλύτερα εξοπλισμένοι στην εκπαιδευτική και παιδαγωγική διαδικασία.