Γιατί λατρεύω την Ιλιάδα

Η Ιλιάδα αποτελεί ένα αγαπημένο για μένα βιβλίο. Μου αρέσει περισσότερο από την Οδύσσεια  και να γιατί. Οι ήρωες της Ιλιάδας είναι μακριά μας και ταυτόχρονα κοντά μας. Ο θυμός του Αχιλλέα, ο εγωισμός του Αγαμέμνονα, ο σύζυγος Έκτορας, ο πατέρας Έκτορας, ο φίλος Πάτροκλος, ο πατέρας Πρίαμος, η παρασύζυγος Ελένη, η δραματική φιγούρα της Ανδρομάχης, οι μάνες Θέτιδα και Εκάβη θα μπορούσαν να βρίσκονται στον κόσμος μας. Βρίσκονται στον κόσμο μας. Αν κοιτάξουμε γύρω μας, θα συνειδητοποιήσουμε πως ο ιλιαδικός κόσμος υπάρχει ακόμα, γιατί η Τροία δεν ήταν μία. Όπου συμβαίνει πόλεμος, όπου υπάρχουν άμαχοι, όπου το κέρδος υψώνεται πάνω από την ανθρωπιά, εκεί συναντούμε πάλι τον Έκτορα, τον Αστυάνακτα, την Ανδρομάχη, την Εκάβη, τον Πάτροκλο και τον Αχιλλέα. Παράλληλα, η Ιλιάδα είναι ένα βαθιά αντιπολεμικό κείμενο παρόλο που κέντρο του είναι ο πόλεμος. Ίσως γιατί το άλλο μεγάλο θέμα της είναι ο νεκρικός νόστος. Η συνειδητοποίηση πως η επιστροφή των ηρώων κατά τη διάρκεια του πολέμου συνδέεται με τον θάνατο αναδεικνύει την ανθρώπινη τραγικότητα.