Author: ΠΑΓΚΑΛΟΣ ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ

Κατασκευάστηκε από σχέδια του Άλμπερτ Σίκεντανζ και του Φούλοπ Χέρζογκ σε εκλεκτικό-νεοκλασικό στιλ, μεταξύ 1900 και 1906. Η συλλογή του μουσείου αποτελείται από διεθνή τέχνη (εκτός από ουγγρική), συμπεριλαμβανομένων όλων των περιόδων ευρωπαϊκής τέχνης, και περιλαμβάνει περισσότερα από 100.000 τεμάχια. Η συλλογή αποτελείται από παλαιότερες προσθήκες, όπως αυτές του Κάστρου Βούδας, των κτημάτων Εστερχάζι και Ζίτσι, καθώς και δωρεές από μεμονωμένους συλλέκτες. Η συλλογή του Μουσείου αποτελείται χωρίζεται σε έξι τμήματα: αιγυπτιακό, αρχαίο, γκαλερί παλαιάς γλυπτικής, γκαλερί παλαιάς ζωγραφικής,Μοντέρνα συλλογή και γραφική συλλογή. Το ίδρυμα γιόρτασε την εκατονταετηρίδα του το 2006.

Αρχαία αιγυπτιακή τέχνη

Το μουσείο κατέχει τη δεύτερη μεγαλύτερη συλλογή αιγυπτιακής τέχνης στην κεντρική Ευρώπη. Περιλαμβάνει μια σειρά αντικειμένων που αγόρασε ο Ούγγρος Αιγυπτιολόγος, Έντουαρντ Μάλερ, στη δεκαετία του 1930. Οι μετέπειτα ανασκαφές στην Αίγυπτο επέκτειναν τη συλλογή. Μερικά από τα πιο ενδιαφέροντα κομμάτια είναι μια ζωγραφισμένη σαρκοφάγος.

Κλασικές αρχαιότητες

Ο πυρήνας της συλλογής αποτελείται από κομμάτια που αποκτήθηκαν από τον Πολ Αρντ, έναν αρχαιολόγο από το Μόναχο. Η έκθεση περιλαμβάνει κυρίως έργα από την Αρχαία Ελλάδα και τη Ρώμη. Το σημαντικότερο από αυτά είναι ένα ελληνικό μαρμάρινο άγαλμα του 3ου αιώνα, που ονομάζεται Χορεύτρια της Βουδαπέστης. Η κυπριακή και μυκηναϊκή συλλογή είναι επίσης αξιοσημείωτη, καθώς και τα κεραμικά και χάλκινα έργα.

Παλαιά έργα ζωγραφικής

Τα 3.000 έργα της συλλογής προσφέρουν μια σχεδόν αδιάκοπη έρευνα για την ανάπτυξη της ευρωπαϊκής ζωγραφικής από τον 13ο έως τα τέλη του 18ου αιώνα. Ο πυρήνας της συλλογής αποτελείται από 700 έργα ζωγραφικής που αποκτήθηκαν από το κτήμα Εστερχάζι. Η συλλογή χωρίζεται σε ιταλική, γερμανική, ολλανδική, φλαμανδική, γαλλική, αγγλική και ισπανική. Τα σπουδαιότερα έργα της συλλογής περιλαμβάνουν τη Στέψη της Θεοτόκου του Μάσο ντι Μπάνκο, τον Άγιο Θωμά Ακινάτη του Στέφανο ντι Τζοβάνι, τον Άγιο Στέφανο τον Μάρτυρα του Ντομένικο Γκιρλαντάιο, την Πιάτσα ντέλα Σινιορία του Μπερνάρντο Μπελότο, τον πίνακα της Αικατερίνης Κορνάρο του Τζεντίλε Μπελλίνι, το πορτρέτο ενός νεαρού άνδρα του Τζορτζόνε, την Παναγία Εστερχάζι του Ραφαήλ και πολλά άλλα.

ΠΙΣΤΕΥΩ ΑΞΙΖΕΙ ΝΑ ΠΑΤΕ ΣΤΗΝ ΒΟΥΔΑΠΕΣΤΗ ΓΙΑΤΙ ΕΙΝΑΙ ΜΙΑ ΠΑΝΕΜΟΡΦΗ ΠΡΩΤΕΟΥΟΥΣΑ 🙂

Ένα από τα πιο διαδεδομένα έθιμα του Πάσχα είναι τα κόκκινα αυγά και η διαδικασία του βαψίματος πρέπει να γίνεται σήμερα Μεγάλη Πέμπτη, κατά την παράδοση.

Στο ερώτημα γιατί βάφουμε κόκκινα αυγά τη Μεγάλη Πέμπτη η απάντηση «κρύβεται» σε διάφορες εκδοχές.

Τα αυγά βάφονται τη Μεγάλη Πέμπτη, η οποία είναι η ημέρα του Μυστικού Δείπνου, όπου ο Χριστός πρόσφερε άρτο και κρασί ως συμβολισμό για το σώμα Του και το αίμα Του, έτοιμος να θυσιαστεί για να ελευθερώσει τον κόσμο από τα δεσμά της αμαρτίας.

Η χριστιανική παράδοση θέλει τα αυγά, σύμβολο της γονιμότητας και της έναρξης ενός νέου κύκλου ζωής, να βάφονται κόκκινα, γιατί συμβολίζουν το Αίμα του Χριστού.

Σύμφωνα με μία εκδοχή η Παναγία πήρε ένα καλάθι αυγά και τα πρόσφερε στους φρουρούς Του Υιού της, ικετεύοντάς τους να μην τον βασανίσουν. Όταν τα δάκρυά της έπεσαν πάνω στα αυγά, τότε αυτά βάφτηκαν κόκκινα.

Μια άλλη ιστορία συνδέει το κόκκινο χρώμα με τη Μαρία Μαγδαληνή. Όταν ο Ρωμαίος αυτοκράτορας ενημερώθηκε για την Ανάσταση του Χριστού, τη θεώρησε τόσο απίθανη «όσο και το να βαφτούν τα αυγά κόκκινα». Η Μαρία Μαγδαληνή τότε, χρωμάτισε μερικά αυγά κόκκινα και του τα πήγε για να του επιβεβαιώσει το γεγονός.

Μία παραλλαγή της παραπάνω ιστορίας, θέλει μία γυναίκα να μην πιστεύει την είδηση της Ανάστασης Του Ιησού και να λέει: «Όταν τα αυγά που κρατώ θα γίνουν κόκκινα, τότε θα αναστηθεί και ο Χριστός». Και τότε αυτά έγιναν κόκκινα.

Λένε ακόμα πως το αυγό συμβολίζει τον τάφο του Χριστού που ήταν ερμητικά κλειστός, όπως το τσόφλι του αυγού, αλλά έκρυβε μέσα του τη «Ζωή», αφού από αυτόν βγήκε ο Χριστός και αναστήθηκε.

Σύμφωνα με το έθιμο, το πρώτο αυγό που βάφεται σε κάθε σπίτι είναι της Παναγίας και δεν πρέπει να το σπάει αλλά να φυλάγεται στο εικονοστάσι μέχρι το επόμενο Πάσχα.

Αυτήν την ημέρα οι νοικοκυρές δεν πλένουν, δεν απλώνουν ούτε κάνουν άλλες δουλειές στο σπίτι.

ΠΑΡΑΠΟΜΠΗ:

https://www.travelstyle.gr/wp-content/uploads/2018/04/pasxalina-kokkina-auga.jpg

Κτίστηκε στα χρόνια του αυτοκράτορα Γαλέριου γύρω στο 304, ενώ προοριζόταν ως Μαυσωλείο του Γαλέριου. Ωστόσο, εξαιτίας του θανάτου του Γαλέριου το 311, η Ροτόντα έμεινε κενή χωρίς χρήση. Αργότερα χρησιμοποιήθηκε με διαφορετική λειτουργία από λαούς της εγγύς ανατολής.

Στα τέλη του 4ου αιώνα, την εποχή του Θεοδόσιου Α' και αφότου στη Θεσσαλονίκη είχε επικρατήσει ο Χριστιανισμός, η Ροτόντα μετατράπηκε σε χριστιανικό ναό και τότε έγιναν στο μνημείο ορισμένες μετασκευές, που ήταν αναγκαίες για τη νέα λατρεία. Έτσι έγινε διάνοιξη της ανατολικής κόγχης και προσθήκη του ιερού, ενώ ανοίχτηκε και η αντίστοιχη δυτική κόγχη και δημιουργήθηκε νέα είσοδος. Ακόμη, σε απόσταση οκτώ μέτρων από τον τοίχο κατασκευάστηκε εξωτερικά ένας άλλος χαμηλότερος κυκλικός τοίχος που δεν υφίσταται σήμερα. Ο χώρος ανάμεσα στους δύο τοίχους στεγάστηκε και, με τη διάνοιξη των υπολοίπων κογχών, δημιουργήθηκε ένα περιμετρικό εξωτερικό κλίτος. Τέλος κατασκευάστηκαν τα περίφημα ψηφιδωτά του μνημείου, που κοσμούν καμάρες κογχών, τοξωτά ανοίγματα φεγγιτών και τον μεγάλο θόλο. Θεωρείται πως ο αρχικός σκοπός ήταν η χρήση του ως βαπτιστήριο των πιστών Χριστιανών της Θεσσαλονίκης.

Από την Αψίδα του Γαλερίου μία «πομπική οδός» οδηγούσε προς τα βορειοανατολικά στη Ροτόντα, το κορυφαίο κτίριο του Γαλεριανού Συγκροτήματος, στο επιβλητικό, πλινθόκτιστο, κυκλικό στην κάτοψή του οικοδόμημα.  Οι αγιογραφίες είναι από τις αρχές του 5ου αιώνα, διότι οι εικονιζόμενοι άγιοι μαρτύρησαν όλοι μέχρι την εποχή του Διοκλητιανού και του Μαξιμιανού. Οι αγιογραφίες διασώζονται σήμερα μόνο κάτω από τον θόλο, ενώ οι υπόλοιπες καταστράφηκαν όταν ο ναός μεταβλήθηκε από τους Τούρκους σε μωαμεθανικό τέμενος από τον σεΐχη Σουλεϊμάν Χορτατζή Εφέντη το 1590. Τότε έγινε και η προσθήκη του μιναρέ. Τα ψηφιδωτά που σώζονται στις καμάρες και στα τόξα των φεγγιτών έχουν καθαρά διακοσμητικό χαρακτήρα.  Το Μάρτιο του 1430 η Θεσσαλονίκη μετατρεπόταν από κέντρο του ορθόδοξου χριστιανικού πολιτισμού σε μια νέα εστία της τουρκο-ισλαμικής κουλτούρας. Η τουρκική κατάκτηση άλλαξε τη μορφή της πόλης με την ύψωση μιναρέδων δίπλα στις εκκλησίες που μεταβλήθηκαν σταδιακά σε τζαμιά. Η μετατροπή των εκκλησιών σε τζαμιά έγινε σε δύο φάσεις, μία στο τέλος του 15ου και μία στο τέλος του 16ου αιώνα. Η δεύτερη φάση συνδέεται με το γενικό φόβο για το τέλος του κόσμου στο μουσουλμανικό έτος 1000 (1592).Ο μιναρές της Ροτόντας σώζεται σήμερα χωρίς την κωνική στέγη του και με κατεστραμμένο μετά τον σεισμό του 1978 το υψηλότερο τμήμα του, όπως επίσης και τμήμα του εξώστη του. Το ύψος του μιναρέ φτάνει τα 35,85μ.

Μετά την Απελευθέρωση της Θεσσαλονίκης, το 1912, αφιερώθηκε στον Άγιο Γεώργιο. Συμπεριλαμβάνεται στα Παλαιοχριστιανικά και Βυζαντινά μνημεία της Θεσσαλονίκης ως Μνημείο Παγκόσμιας Κληρονομιάς της UNESCO.

παραπομπή:

https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%A1%CE%BF%CF%84%CF%8C%CE%BD%CF%84%CE%B1_(%CE%98%CE%B5%CF%83%CF%83%CE%B1%CE%BB%CE%BF%CE%BD%CE%AF%CE%BA%CE%B7)

Πρόκειται για μια αστυνομική σειρά για μικρούς αναγνώστες με ήρωα ένα εννιάχρονο αγόρι που δεν έχει τίποτα να ζηλέψει από τους ήρωες των κλασικών αστυνομικών μυθιστορημάτων.

Η τελευταία υπόθεση του Κλουζ οδηγεί τα βήματα του στο ίδιο του το σχολείο του!

Ο επιστάτης πιστεύει ότι υπάρχουν φαντάσματα. τέτοιες κουταμάρες δεν τον τρομάζουν τον Κλουζ.

Μα όταν έρχεται  πρόσωπο με πρόσωπο με το ροζ φάντασμα του σχολείου μέσα στη νύχτα, νιώθει τα γόνατα του να τρέμουν...

Μην ξεχάσετε να το διαβάσετε, γιατί είναι πολύ συναρπαστικό, με πολύ μυστήριο και  ένταση.

Πιστεύω ότι είναι πολύ καλό βιβλίο και σας προτείνω να το διαβάσετε !!!

Ο Μάρκος Μπότσαρης (Σούλι Θεσπρωτίας, 1790 - Καρπενήσι Ευρυτανίας, 9 Αυγούστου 1823) ήταν Έλληνας οπλαρχηγός της Ελληνικής Επανάστασης του 1821 και καπετάνιος των Σουλιωτών. Για τις συνολικές του υπηρεσίες και τη μεγάλη συνεισφορά του στον αγώνα, μετά θάνατον έλαβε τιμητικά τον στρατιωτικό βαθμό του Στρατηγού.

Δράση στην Ήπειρο (1820-1821)

O Μάρκος Μπότσαρης, μαζί με τον θείο του, τον Νότη, αγωνιζόταν στο πλευρό των σουλτανικών δυνάμεων εναντίον του τυράννου της Ηπείρου, του Αλή Πασά, επειδή είχαν πάρει την υπόσχεση ότι θα ξαναγυρνούσαν στην ιδιαίτερη πατρίδα τους. Βλέποντας ότι οι Οθωμανοί αθετούσαν την υπόσχεση τους, όταν ο Αλή Πασάς πολιορκήθηκε από τα σουλτανικά στρατεύματα στα τέλη Οκτωβρίου του 1820, ο Μπότσαρης ήρθε σε συνεννόηση μαζί του και ζήτησε τον επαναπατρισμό των Σουλιωτών, με αντάλλαγμα να βοηθήσουν τον Αλή στον αγώνα εναντίον των στρατευμάτων του Σουλτάνου, πράγμα που έγινε. Ο Μπότσαρης, επικεφαλής 300-350 ανδρών, εμφανίστηκε επί του όρους Σατοβέτζας, απέναντι από το σουλτανικό στρατόπεδο και επιτέθηκε εναντίον των Τούρκων (5 Δεκεμβρίου 1820). Κατόπιν κατέλαβε το φρούριο των Βαριάδων και οχυρώθηκε σε αυτό (7 Δεκεμβρίου 1820). Από εκεί, επικεφαλής 200 ιππέων, προσέβαλε μία σουλτανική εφοδιοπομπή στις Κόμψαδες (22 Δεκεμβρίου 1820). Αμέσως μετά κατέλαβε τη θέση Πέντε Πηγάδια και συνέτριψε μία δύναμη 5.000 Αλβανών που εστάλη εναντίον του. Τους επόμενους μήνες άρχισε διαπραγματεύσεις με τους Τούρκους και τους Αλβανούς ώσπου τον Μάρτιο του 1821 να έρθει στην Ήπειρο ο Χριστόφορος Περραιβός και να ενημερώσει τους Σουλιώτες για την επικείμενη επανάσταση.

Όταν ξέσπασε η Επανάσταση, νίκησε τους Τούρκους στη Βογόρτσα και στα Δερβίζιανα, όπου εξόντωσε ένα ισχυρό μισθοφορικό σώμα με ένα απίστευτο τέχνασμα. Καταλήφθηκαν τα Λέλοβα, η Καντσά και το παραθαλάσσιο φρούριο της Ρηνιάσας. Στις αρχές Μαΐου απειλήθηκε και η ίδια η Πρέβεζα. Στη συνέχεια, επιτέθηκε με 600 πολεμιστές σε δύο χιλιάδες γενίτσαρους που στάθμευαν στους Δραμεσούς, κατέλαβε τα Κοσμηρά, δύο ώρες μακριά από τα Ιωάννινα και νίκησε τον Ισμαήλ Πασά στο μοναστήρι της Ραψίνας. Ακολούθησαν οι νικηφόρες μάχες στο Κομπότι (3 Ιουλίου 1821), στους Βαριάδες (14 Ιουλίου 1821), όπου εκδίωξε τους Τούρκους από το φρούριο που μόλις είχαν καταλάβει, και στην Πλάκα (17 Ιουλίου 1821) όπου χάρη στην αποφασιστικότητα του και την ορμητική του επίθεση με 125 άντρες στοίχισε τους Τούρκους πάνω από διακόσιους νεκρούς. Ένα μήνα αργότερα διέλυσε τις υπέρτερες εχθρικές δυνάμεις στις Κομψάδες και συμμετείχε στη πολιορκία της Άρτας η οποία άρχισε στις 12 Νοεμβρίου και τέλειωσε άδοξα στις 4 Δεκεμβρίου 1821.

Μάχη του Πέτα και υπεράσπιση του Μεσολογγίου (1822)

Την άνοιξη του 1822 το Σούλι πολιορκήθηκε από τους Τούρκους και ο Μπότσαρης ζήτησε βοήθεια από τους οπλαρχηγούς της Στερεάς Ελλάδας. Έλαβε μέρος στην εκστρατεία του Μαυροκορδάτου στην Ήπειρο η οποία απέτυχε ολοσχερώς στις μάχες της Πλάκας και του Πέτα (4 Ιουλίου 1822), κι έτσι τους επόμενους μήνες το Σούλι παραδόθηκε. Βρέθηκε μεταξύ των υπερασπιστών του Μεσολογγίου στην πρώτη του πολιορκία στα τέλη του 1822, όπου παρέσυρε τους Τούρκους σε πλαστές συνομιλίες (τις λεγόμενες "καπάκια") και έδωσε χρόνο στους πολιορκημένους να ενισχύσουν τις οχυρώσεις. Τα Χριστούγεννα υπερασπίστηκε με μόνο 35 άνδρες το τείχος της πόλης από τα στρατεύματα του Ομέρ Βρυώνη. Τότε με παρέμβαση του Αλέξανδρου Μαυροκορδάτου του έδωσαν τον τίτλο του στρατηγού της Δυτικής Στερεάς Ελλάδας. Μάλιστα το γεγονός αυτό προκάλεσε την αντιζηλία των άλλων οπλαρχηγών κάτι το οποίο εξόργισε τον Μπότσαρη, ο οποίος μπροστά τους έσκισε το χαρτί του διορισμού του λέγοντας: "Όποιος είναι άξιος παίρνει το δίπλωμα με το σπαθί του από τον πασά!". Αυτή η μεγαλοπρεπής πράξη του αποδεικνύει την ανιδιοτέλειά του και την αγάπη του για την πατρίδα.

Μάχη στο Κεφαλόβρυσο, ο θάνατός του και η κηδεία του (1823)

Το καλοκαίρι του 1823 προσπάθησε να ανακόψει το δρόμο στα τούρκικα στρατεύματα που επέδραμαν προς τη δυτική Ρούμελη. Στις αρχές Ιουλίου ο Μουσταής πασάς, επικεφαλής 15.000 επίλεκτων ανδρών, εκστράτευσε εναντίον της Επανάστασης και σύντομα κατέφθασε ο Ομέρ πασάς και ο Σούλτζη Κόρτσα με τα πολυάριθμα στρατεύματα τους. Ο Μπότσαρης, τη νύχτα της 8-9 Αυγούστου, μαζί με τον Κίτσο Τζαβέλα και άλλους 450 Σουλιώτες, επιτέθηκε κατά της εμπροσθοφυλακής των εχθρών, που είχαν στρατοπεδεύσει στο Κεφαλόβρυσο του Καρπενησίου, στη μάχη που έμεινε γνωστή ως Μάχη του Κεφαλόβρυσου. Παρά τον αρχικά ελαφρύ τραυματισμό του, συνέχισε να πολεμάει και κατάφερε να νικήσει τους Τουρκαλβανούς. Όμως μια εχθρική σφαίρα έπληξε το μάτι του. Ιστορικοί αναφέρουν πως τότε ο Μπότσαρης είπε πριν ξεψυχήσει: «Αδέλφια, με βάρεσαν». Εκείνη τη στιγμή, οι Σουλιώτες, αν και νικούσαν, διέκοψαν τον αγώνα για να παραλάβουν τον νεκρό αρχηγό τους και τα λάφυρα. Οι Σουλιώτες σκότωσαν εκατοντάδες εχθρούς χωρίς όμως να καταφέρουν να σταματήσουν την τουρκική προέλαση. Μεταφέροντας το σώμα του Μπότσαρη προς το Μεσολόγγι όπου τελικά τον ενταφίασαν, σταμάτησαν για λίγο στον νάρθηκα της Μονής Προυσσού όπου ευρισκόταν ο Γεώργιος Καραϊσκάκης κατάκοιτος. Αυτός τον ασπάστηκε λέγοντας "Άμποτε ήρωα Μάρκο, κι' εγώ από τέτοιο θάνατο να πάω".
Ο νεκρός μεταφέρθηκε στο Μεσολόγγι με θριαμβική πομπή που περιγράφει και ο Πουκεβίλ. Του θριάμβου προηγούνταν Τούρκοι αιχμάλωτοι, ακολουθούσαν οι αιχμαλωτισμένοι ίπποι των αξιωματικών με πολύτιμα επισάγματα και πενήντα τέσσερις σημαίες των εχθρών. Ο νεκρός Μάρκος ήταν καλυμμένος με γαλάζια χλαμύδα. Ακολουθούσαν τα λάφυρα που ήταν ζώα, όπλα, σκηνές, πολεμοφόδια και άλλα στρατιωτικά εφόδια και το ταμείο των εχθρών. Η κηδεία ξεκίνησε το απομεσήμερο, από το οίκημα του Επάρχου Κωνσταντίνου Μεταξά, για να δειχθεί ότι τον κηδεύει το Έθνος. Η επικήδεια τελετή έγινε στον ναό Αγίου Νικολάου των προμαχώνων. Για τον θάνατο του Μπότσαρη γράφηκαν πολλά έντεχνα ποιήματα και δημοτικά τραγούδια, ενώ φιλοτεχνήθηκαν και πίνακες ζωγραφικής. Μεταξύ των άλλων ο Διονύσιος Σολωμός έγραψε ποίημα όπου παρομοιάζει την συρροή των Ελλήνων στην κηδεία του Μπότσαρη με την συρροή των Τρώων στην ταφή του Έκτορα.

Μετά την ηρωική Έξοδο και την κατάληψη του Μεσολογγίου από τους Οθωμανούς, οι Τουρκαλβανοί άνοιξαν τον τάφο του Μπότσαρη αναζητώντας τα πολύτιμα όπλα του.

Ο Μάρκος Μπότσαρης έμεινε στην ιστορία για την ανδρεία του και τη σημαντική συμβολή του στον Αγώνα για την ανεξαρτησία των Ελλήνων και δίκαια θεωρείται μεγάλος εθνικός ήρωας.

ΠΑΡΑΠΟΜΠΕΣ

https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9C%CE%AC%CF%81%CE%BA%CE%BF%CF%82_%CE%9C%CF%80%CF%8C%CF%84%CF%83%CE%B1%CF%81%CE%B7%CF%82

ΤΕΛΕΙΑ ΓΕΥΣΗ !!!

Η Ρωσία (ρωσικά: Россия, προφέρεται: [rɐˈsʲijə]), ή επίσημα γνωστή ως Ρωσική Ομοσπονδία (ρωσικά: Росси́йская Федера́ция, προφέρεται: [rɐˈsʲijskəjə fʲɪdʲɪˈrat͡sɨjə]), είναι μια χώρα που βρίσκεται στη βόρεια Ευρασία. Πολίτευμά της είναι Ομοσπονδιακή Ημιπροεδρική δημοκρατία και αποτελείται από 85 ομοσπονδιακά κρατίδια. Από τα βορειοδυτικά ως τα νοτιοανατολικά, η Ρωσία, μοιράζεται εδαφικά σύνορα με τη Νορβηγία, τη Φινλανδία, την Εσθονία, τη Λετονία, τη Λιθουανία, τη Λευκορωσία, την Πολωνία, την Ουκρανία, τη Γεωργία, το Αζερμπαϊτζάν, το Καζακστάν, την Κίνα, τη Μογγολία και τη Βόρεια Κορέα. Η Ρωσία εκτείνεται τόσο στην Ασία όσο και στην Ευρώπη, με το μεγαλύτερο τμήμα αυτής να εκτείνεται στην πρώτη, πολιτισμικά όμως είναι πιο κοντά στην δεύτερη. Η Ρωσική Ομοσπονδία είναι η μεγαλύτερη χώρα στον πλανήτη, με συνολική έκταση 17.098.246 χλμ^{2.  Η θέση της Ρωσίας στο βόρειο τμήμα της Ευρασίας προκάλεσε η τοποθέτηση του στην Αρκτική, πολικού ψύχους, ήπιο και υποτροπικό κλίμα σε ορισμένες ζώνες. Το μεγαλύτερο μέρος του εδάφους της βρίσκεται στην εύκρατη ζώνη.}

Το τεράστιο μέγεθος της Ρωσίας και η απόσταση πολλών περιοχών από την θάλασσα έχει ως αποτέλεσμα την κυριαρχία του υγρού ηπειρωτικού κλίματος, το οποίο υπάρχει σε όλη τη χώρα εκτός από την τούνδρα και τις πιο νοτιοανατολικές περιοχές. Τα βουνά στο νότο εμποδίζουν την ροή των θερμών αέριων μαζών από τον Ινδικό Ωκεανό, ενώ η πεδιάδα στη δύση και και το βορρά κάνει την χώρα ανοιχτή σε Αρκτικές και Ατλαντικές επιρροές.^[7]

Το μεγαλύτερο μέρος της Βόρειας Ευρωπαϊκής Ρωσίας και της Σιβηρίας έχει υποαρκτικό κλίμα, με ακραίους χειμώνες στις εσωτερικές περιοχές της Βορειοανατολικής Σιβηρίας (κυρίως η Δημοκρατία των Σαχά, όπου ο Βόρειος Πόλος του Κρύου έχει το ρεκόρ χαμηλότερης θερμοκρασίας των -71.3 °C) και υπάρχουν πιο μέτριοι χειμώνες αλλού. Η λωρίδα γης κατά μήκος της ακτής του Αρκτικού Ωκεανού και τα Ρωσικά Αρκτικά νησιά έχουν πολικό κλίμα.

Το παραλιακό μέρος του Κράι Κρασνοντάρ στην Μαύρη Θάλασσα, πιο αξιοσημείωτα στο Σότσι, έχει υγρό υποτροπικό κλίμα με ήπιους και υγρούς χειμώνες. Σε πολλές περιοχές της Ανατολικής Σιβηρίας και της Άπω Ανατολής, ο χειμώνας είναι ξηρός σε σύγκριση με το καλοκαίρι.

Μετά το 1989 και την πτώση της ΕΣΣΔ η Ορθόδοξη εκκλησία της χώρας βίωσε μια τεράστια αναγέννηση. Με την στήριξη των κυβερνήσεων μπόρεσε να αναδιοργανωθεί πολύ γρήγορα. Από το 1991 κατασκευάστηκαν χιλιάδες νέοι ναοί ενώ από το 2001 ο αριθμός των Ρώσων που προσέρχονται στις εκκλησίες αυξήθηκε σε εντυπωσιακά υψηλά επίπεδα ενώ παρατηρήθηκε ταχύτατη αύξηση της τέλεσης των θρησκευτικών υποχρεώσεων των Ρώσων. Με νόμο που ψηφίστηκε το 1997 αναγνωρίζεται η σημαντική προσφορά και θέση της στον Ρωσικό πολιτισμό και το Κράτος. Η Ρωσική Ορθόδοξη Εκκλησία είναι σήμερα η ισχυρότερη Ορθόδοξη εκκλησία στον κόσμο και η εκκλησία που διαθέτει την μεγαλύτερη επιρροή σε κοσμικό επίπεδο παγκοσμίως ενώ είναι γνωστές οι άριστες σχέσεις που διατηρεί με όλους σχεδόν τους πολιτικούς και κοινωνικούς φορείς της χώρας.

ΣΗΜΑΙΑ

ΑΞΙΟΘΕΑΤΑ

Υπερσιβηρικός

Αν είστε από αυτούς που τους αρέσει το ταξίδι μάλλον, παρά ο προορισμός, η καλύτερη ιδέα θα ήταν να κάνετε τη διαδρομή με τον υπερσιβηρικό. Θα διασχίσετε την Ευρασία μέσα σε μία βδομάδα (το τρένο συνδέει τη Μόσχα και την Ανατολική Ρωσία, με την Ιαπωνία, την Κίνα και τη Μογγολία), κατά τη διάρκεια της οποίας μπορείτε να δείτε ογδόντα πόλεις, τον ποταμό Βόλγα, τα Ουράλια όρη, τις στέπες, τις λίμνες και τα δάση της Σιβηρίας.  Ακούγεται μυθιστορηματικό, δε συμφωνείτε?

 Λίμνη Βαϊκάλη

Είναι η μεγαλύτερη, βαθύτερη και αρχαιότερη λίμνη του πλανήτη, αφού η ηλικία της υπολογίζεται στα 25 εκατομμύρια χρόνια και βρίσκεται στη νότια Σιβηρία. Την αποκαλούν και «Μπλε μάτι της Σιβηρίας», για τα πεντακάθαρα νερά της, τα οποία αποτελούν το 20% του παγκόσμιου αποθέματος νερού.  Με πολλά θέρετρα χτισμένα κοντά στις όχθες της, αποτελεί έναν από τους πιο δημοφιλείς τουριστικούς προορισμούς της χώρας και αποτελεί ένα από τα πλουσιότερα λιμναία οικοσυστήματα στον κόσμο με τεράστια βιοποικιλότητα.

 Μουσείο Ερμιτάζ, Αγία Πετρούπολη

Είναι ένα από τα σημαντικότερα μουσεία τέχνης παγκοσμίως, με μια συλλογή τριών εκατομμυρίων έργων, τα οποία βρίσκονται μοιρασμένα σε έξι κτήρια, μπαρόκ και ροκοκό ύφους. Το Ερμιτάζ, μαζί με τη βιβλιοθήκη του Βολταίρου και το μουσείο Kunstcammera είναι λίγοι μόνο από τους χώρους που οφείλει να επισκεφτεί κάποιος. Η  ίδια η πόλη της Αγίας Πετρούπολης (πρώην Λένινγκραντ), άλλωστε, χτισμένη γύρω στο 1700, στις εκβολές του δέλτα του ποταμού Νέβα, πάνω σε 44 νησιά, είναι ένα αξιοθέατο από μόνη της.

Κόκκινη Πλατεία, Μόσχα

Η Κόκκινη Πλατεία είναι ένα μέρος πλούσιο στη ρωσική ιστορία. Από εδώ ξεκινούν οι κύριες οδοί της Μόσχας, γι’ αυτό και με 330 μέτρα μήκος  και 70 μέτρα πλάτος, θεωρείται η κεντρική πλατεία της πόλης και συμβολικά, ολόκληρης της χώρας. Εδώ βρίσκεται το Μαυσωλείο του Λένιν, το ρώσικο Ιστορικό Μουσείο, ο καθεδρικός ναός  του Αγίου Βασιλείου, αλλά και το Κρεμλίνο. Φυσικά γύρω από την Κόκκινη Πλατεία απλώνεται και το εμπορικό κέντρο της πόλης, για όποιον προτιμά να περάσει τις ώρες του επισκεπτόμενος μπουτίκ και καταστήματα, παρά ιστορικά αξιοθέατα.

Φυσικά σε τόσο μεγάλη χώρα τα αξιοθέατα δεν είναι μόνο αυτά, αλλά και πολλά άλλα! Αυτά είναι από τα πιο γνωστά!!

ΠΑΡΑΠΟΜΠΕΣ:

https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%A1%CF%89%CF%83%CE%AF%CE%B1

https://www.clickatlife.gr/taksidi/story/26981

Η Μάλτα είναι αρχιπέλαγος στην κεντρική Μεσόγειο, 93 χλμ. νότια της Σικελίας. Μόνο τα τρία μεγαλύτερα νησιά Μάλτα, Γκόζο και Κομίνο κατοικούνται.

Η Μάλτα, επίσημα η Δημοκρατία της Μάλτας, είναι μικρό και πυκνοκατοικημένο νησιωτικό κράτος αποτελούμενο από ένα αρχιπέλαγος επτά νησιών στο μέσο της Μεσογείου. Η Μάλτα βρίσκεται ακριβώς νότια της Σικελίας, ανατολικά της Τυνησίας και βόρεια της Λιβύης. Η πρώτη επίσημη γλώσσα είναι τα μαλτέζικα και η δεύτερη τα αγγλικά. Ο ρωμαιοκαθολικισμός είναι η πιο και διαδεδομένη θρησκεία. Παρ' όλα αυτά η Μάλτα είναι από τις πιο πολυπολιτισμικές χώρες στον κόσμο.

ΣΗΜΑΙΑ

Το τοπικό κλίμα είναι μεσογειακό εύκρατο κλίμα, με ήπιους, βροχερούς χειμώνες και ξηρά καλοκαίρια. Δεν υπάρχει πραγματική περίοδος νάρκης για τα φυτά, παρόλο που η ανάπτυξή τους μπορεί να διακοπεί για λίγο από απότομο κρύο (κομμάτια πάγου στο έδαφος παρατηρούνται καμιά φορά στην ενδοχώρα), και η καλοκαιρινή ζέστη και ξηρασία μπορεί να προξενήσει μαρασμό στη βλάστηση.

Η Μάλτα είναι μια δημοκρατία, της οποίας το κοινοβουλευτικό σύστημα και η δημόσια διοίκηση βασίζονται στο σύστημα του Ηνωμένου Βασιλείου.

Η εθνική γλώσσα της Μάλτας είναι τα μαλτέζικα. Το μαλτέζικο αλφάβητο βασίζεται στο λατινικό, αλλά χρησιμοποιεί διακριτικά σε κάποια γράμματα: το ż (το οποίο υπάρχει και στο πολωνικό αλφάβητο) και τα ċ, ġ, għ, ħ και ie, τα οποία υπάρχουν μόνο στα μαλτέζικα. Επίσημες γλώσσες είναι τα μαλτέζικα και τα αγγλικά. Τα ιταλικά, τα γαλλικά και τα γερμανικά είναι επίσης διαδεδομένα και διδάσκονται στη δευτεροβάθμια εκπαίδευση (κυρίως τα ιταλικά).

Το σύνταγμα της Μάλτας προνοεί για θρησκευτική ελευθερία, αλλά καθιερώνει τον ρωμαιοκαθολικισμό ως επίσημη θρησκεία του κράτους. Ο οργανισμός Freedom House και το World Factbook της CIA  αναφέρουν ότι το 99% του πληθυσμού είναι καθολικοί, κάτι που καθιστά τη Μάλτα μια από τις πλέον καθολικές χώρες στον κόσμο.

Η μαλτέζικη κουζίνα είναι προϊόν μιας μακράς σχέσης των γηγενών κατοίκων με τους πολλούς ξένους που πέρασαν από το νησί στο πέρασμα των αιώνων, η οποία έχει δώσει στη Μάλτα ένα ενδιαφέρον μείγμα μεσογειακής κουζίνας. Πολλά φαγητά του νησιού έχουν προέλευση ιταλική/σικελική ή μαυριτανική.

Παρόλο που η σημερινή μουσική της Μάλτας είναι κυρίως δυτική, η παραδοσιακή μαλτέζικη μουσική περιλαμβάνει το «għana» (προφ. άανα). Στο άανα δύο ή τρία άτομα, υπό τον ήχο μιας κιθάρας, αυτοσχεδιάζουν στίχους τραγουδιστά και έρχονται σε κάποιου είδους συζήτηση-αντιπαράθεση.

Αν απολαύσεις κάτι στη Μάλτα, αυτό είναι οι βόλτες!

Valetta

Πρώτη βόλτα στη Βαλέτα, την πρωτεύουσα. Οφείλει το όνομά της στον μάγιστρο Jean de Valette και χτίστηκε το 1565. Μοιάζει πολύ με την παλιά πόλη της Ρόδου, μιας και χτίστηκε από το ίδιο τάγμα Ιπποτών, νωρίτερα.

Mdina

Η παλιά πρωτεύουσα της Μάλτας, η Mdina (ή Medina) είναι επίσης πολύ γραφική, με σοκάκια για εξερεύνηση. Είναι μικρή και την αποκαλούν «Η σιωπηλή Πόλη», επειδή το απόγευμα οι τουρίστες αποχωρούν, η πόλη ερημώνει και οι λιγοστοί κάτοικοι (300 περίπου) απολαμβάνουν την ηρεμία.

Κοντά στην Mdina βρίσκεται η περιοχή Ta’Qali, με τα εργοστάσια παραγωγής γυαλιού.

St. Julians

Η Μάλτα είναι μια από τις πιο όμορφες χώρες που πρέπει να επισκεφτείτε οπωσδήποτε!!!

ΠΑΡΑΠΟΜΠΕΣ:

https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9C%CE%AC%CE%BB%CF%84%CE%B1