Jardin du Luxembourg

Το Jardin du Luxembourg  επίσης γνωστή στα αγγλικά ως τα κήπους του Λουξεμβούργου , που βρίσκεται στο 6ο διαμέρισμα του Παρισιού , Γαλλία . Δημιουργήθηκε το 1612 από τη Marie de 'Medici , χήρα του Βασιλιά Henry Henry IV , για μια νέα κατοικία που δημιούργησε, το Παλάτι του Λουξεμβούργου .

 Ο κήπος σήμερα ανήκει στη Γαλλική Γερουσία , η οποία συνέρχεται στο Παλάτι. Καλύπτει 23 εκτάρια και είναι γνωστή για τα γκαζόν, τους δεντρόφυτους περιπάτους, τα παρτέρια, τα μοντέλα ιστιοφόρα στην κυκλική λεκάνη και τη γραφική κρήνη Medici, χτίστηκε το 1620. Το όνομα Λουξεμβούργο προέρχεται από το Λατινικό Μονς Lucotitius, το όνομα του λόφου όπου βρίσκεται ο κήπος.

Το 1611, η Marie de 'Medici , η χήρα του Henry IV και ο αντιβασιλέας του βασιλιά Louis XIII αποφάσισαν να χτίσουν ένα παλάτι για να μιμηθούν το παλάτι Pitti στη μητρική της Φλωρεντία . Αγόρασε το ξενοδοχείο du Luxembourg  και άρχισε την κατασκευή του νέου παλατιού. Έχει αναθέσει Salomon de Brosse να χτίσει το παλάτι και ένα σιντριβάνι, το οποίο εξακολουθεί να υφίσταται.

 Το 1612 φύτεψε 2.000 ελαιόδεντρα και σκηνοθέτησε μια σειρά από κηπουρούς, κυρίως τον Tommaso Francini , για να χτίσει ένα πάρκο με το στυλ που γνώριζε ως παιδί στη Φλωρεντία. Ο Φρανκίνι σχεδίασε δύο βεράντες με κιγκλιδώματα και παρτέρες που εκτείνονται κατά μήκος του άξονα του πύργου, ευθυγραμμισμένες γύρω από μια κυκλική λεκάνη.

 Κατασκεύασε επίσης τη Κρήνη Medici στα ανατολικά του ανακτόρου ως νυμφαίο, ένα τεχνητό σπήλαιο και κρήνη, χωρίς την παρούσα λίμνη και το αγαλματώδες. Ο αρχικός κήπος είχε μέγεθος μόλις οκτώ εκταρίων. ^[4]

Το 1630 αγόρασε επιπλέον γη και διεύρυνε τον κήπο στα 30 εκτάρια, και ανέθεσε το έργο στον Jacques Boyceau de la Barauderie, τον ανεξάρτητο των βασιλικών κήπων του Tuileries και τον πρώιμο κήπο των Βερσαλλιών . Ήταν ένας από τους πρώτους θεωρητικούς του νέου και πιο επίσημου κήπου à la française , και σχεδίασε μια σειρά από πλατείες κατά μήκος ενός δρόμου ανατολής-δύσης

που έκλεισε στο ανατολικό άκρο από τη Κρήνη του Μεντσί, και ένα ορθογώνιο παρτέρων με επώνυμα λουλούδια και φράκτες μπροστά από το παλάτι. Στο κέντρο τοποθέτησε μια οκταγωνική λεκάνη με σιντριβάνι, με προοπτική προς το σημερινό παρατηρητήριο του Παρισιού .

Αργότερα μονάρχες αγνόησαν σε μεγάλο βαθμό τον κήπο. Το 1780, το Comte de Provence, το μελλοντικό Louis XVIII , πούλησε το ανατολικό τμήμα του κήπου για ανάπτυξη ακινήτων. Μετά τη Γαλλική Επανάσταση , ωστόσο, οι ηγέτες του Γαλλικού Ευρετηρίου επέκτειναν τον κήπο σε σαράντα εκτάρια, κατασχένοντας τη γη της γειτονικής θρησκευτικής τάξης των Καρθουσιανών μοναχών.

 Ο αρχιτέκτονας Jean Chalgrin , ο αρχιτέκτονας της Αψίδας του Θριάμβου, ανέλαβε το καθήκον της αποκατάστασης του κήπου. Ανακατασκευάστηκε το Σιντριβάνι Medici και έθεσε μια μακρά προοπτική από το παλάτι στο παρατηρητήριο. Διατήρησε το περίφημο πεπινιέρα, ή τον φυτώριο του Καρθουσιανού τάγματος, και τους παλιούς αμπελώνες, και κράτησε τον κήπο σε επίσημο γαλλικό στιλ.

Κατά τη διάρκεια και μετά τη μοναρχία του Ιουλίου του 1848, το πάρκο έγινε το σπίτι ενός μεγάλου πληθυσμού αγαλμάτων. Πρώτα οι βασίλισσες και διάσημες γυναίκες της Γαλλίας, ευθυγραμμισμένες στις βεράντες.

 τότε, το 1880 και το 1890, μνημεία σε συγγραφείς και καλλιτέχνες, ένα μοντέλο μικρής κλίμακας από τον Bartholdi του Liberty Enlightening the World (κοινώς γνωστό ως το άγαλμα της ελευθερίας ) και ένα μοντέρνο γλυπτό του Zadkine .

Το 1865, κατά την ανοικοδόμηση του Παρισιού από τον Louis Napoleon , η rue de l'Abbé de l'Épée, (τώρα rue Auguste-Comte) επεκτάθηκε στο πάρκο, κόβοντας περίπου επτά εκτάρια, συμπεριλαμβανομένου ενός μεγάλου μέρους του παλιού φυτωρίου κήπος.

 Η κατασκευή νέων δρόμων δίπλα στο πάρκο απαιτούσε επίσης τη μετακίνηση και την ανοικοδόμηση της κρήνης Medici στην παρούσα θέση της. Η μεγάλη λεκάνη της βρύσης προστέθηκε αυτή τη στιγμή, μαζί με τα αγάλματα στους πρόποδες της βρύσης.

Κατά τη διάρκεια αυτής της ανακατασκευής, ο αρχιτέκτονας των πάρκων και των περιπάτων του Παρισιού, Gabriel Davioud , υπό την ηγεσία του Adolphe Alphand , έχτισε νέες διακοσμητικές πύλες και περιφράξεις γύρω από το πάρκο, καθώς και σπίτια από πολύχρωμα τούβλα στον κήπο.

 Επίσης, μετέτρεψε ό, τι απέμεινε από τον παλιό φυτώριο Chartreux, στο νότιο άκρο του πάρκου, σε αγγλικό κήπο με μονοπάτια, και φύτεψε έναν κήπο φρούτων στη νοτιοδυτική γωνία. Διατήρησε το κανονικό γεωμετρικό σχέδιο των μονοπατιών και των δρομών, αλλά δημιούργησε ένα διαγώνιο δρομάκι κοντά στη βρύση των Μεδίκων που άνοιξε μια θέα του Πάνθεον .

Ο κήπος στα τέλη του 19ου αιώνα περιείχε ένα θέατρο μαριονέτας, ένα μουσικό περίπτερο, θερμοκήπια, ένα μελισσοκομείο ή μια μέλισσα. ένα πορτοκαλί χρησιμοποιήθηκε επίσης για την προβολή γλυπτικής και μοντέρνας τέχνης (χρησιμοποιείται μέχρι το 1930). έναν κήπο με τριανταφυλλιές, τον οπωρώνα και περίπου εβδομήντα έργα γλυπτικής.