Από το ημερολόγιο της Μαργκότ (κείμενα μαθητριών)

Σάββατο 7 Νοεμβρίου 1942

Αγαπητό ημερολόγιο,

Σήμερα τσακώθηκα, για άλλη μια φορά, με την αδερφή μου, την Άννα, για ένα χαζό λόγο, όπως λέει η μαμά. Διάβαζα ένα βιβλίο και το άφησα στο κρεβάτι, για να το συνεχίσω, όταν γυρίσω. Όταν γύρισα στο δωμάτιο, είδα την Άννα να κρατάει  στα χέρια της και να ξεφυλλίζει το βιβλίο μου. Εκείνη τη στιγμή ενοχλήθηκα και την παρακάλεσα να μου το δώσει πίσω, αλλά εκείνη δεν έλεγε να μου το δώσει. Τότε θύμωσα για τα καλά, όμως πριν προλάβω να μιλήσω, μπήκε στην μέση η μαμά και είπε στην Άννα:
-Η Μαργκότ είχε και διάβαζε αυτό το βιβλίο· πρέπει λοιπόν  να της το δώσεις πίσω.
Ακούγοντάς μας μπήκε μέσα κι ο μπαμπάς και είπε στην Άννα:
-Θα ήθελα πολύ να δω τι θα έκανες,  αν η Μαργκότ άρχιζε να ξεφυλλίζει ένα από τα δικά σου βιβλία.
Η Άννα στεναχωρημένη μου έδωσε το βιβλίο και βγήκε έξω από το δωμάτιο. Η αλήθεια είναι ότι την λυπήθηκα λίγο, αλλά δεν έκανα κάτι να της το δείξω.

Η αλήθεια είναι ότι εγώ και η μαμά είμαστε ομάδα, αλληλοβοηθιόμαστε και προστατεύει η μία την άλλη, αυτό όμως δεν σημαίνει ότι δεν αγαπάει και την Άννα. Απ’ την άλλη πλευρά πιστεύω ότι η Άννα έχει μεγάλη αγάπη στον μπαμπά, γι’ αυτό και πληγώνεται περισσότερο, όταν εκείνος παίρνει το μέρος μου. Δε γίνεται όμως πάντα να της δίνει δίκιο. Είναι βέβαια πιο μικρή, αλλά  πρέπει να αρχίσει να καταλαβαίνει ότι δεν μπορεί να τα έχει όλα δικά της. Κάθε φορά με εκνευρίζει και με  ενοχλεί και μου πειράζει τα πράγματα και θεωρεί ότι πρέπει να το ανέχομαι. Περιμένω μια μέρα να έρθει και να μου ζητήσει  συγνώμη - αλλά μήπως πρέπει κι εγώ να της εξηγήσω τι αισθάνομαι;
......................................................................................................................................................Με αγάπη
.......................................................................................................................................................Μαργκότ!  (Ράνια Πορτοκάλη)

 

Σάββατο  7 Νοεμβρίου 1942

Αγαπημένο μου ημερολόγιο,

Επιτέλους!!! Περίμενα αυτήν τη στιγμή όλη την ημέρα· να έρθει η ώρα για ύπνο και να σου γράψω τι έγινε!  Λοιπόν, διάβαζα ένα υπέροχο βιβλίο με φανταστικές εικόνες, που μου είχε δωρίσει η θεία μου στα γενέθλια·  είχα πάει μία στιγμή τουαλέτα και, όταν γύρισα στο δωμάτιο, το βιβλίο μου έλειπε από το κρεβάτι που το είχα αφήσει. Το είχε πάρει η Άννα χωρίς την άδεια μου. Εγώ θύμωσα και την κοίταξα με βλέμμα θυμωμένο και της ζήτησα να μου το δώσει, εκείνη όμως αρνήθηκε και τσακωθήκαμε. Τότε μπήκε ο πατέρας μέσα στο δωμάτιο και με μια κουβέντα τελείωσε ο τσακωμός. Ευτυχώς, δεν ήμουν αυτή που έφταιγε· φοβόμουν πως θα θεωρούσαν εμένα υπεύθυνη.

Γενικά ο πατέρας αγαπάει περισσότερο την Άννα, ενώ τον αγαπάω και εγώ, όπως κι εκείνη. Αλλά να πούμε την αλήθεια αδυναμία έχω στην μητέρα !!! Είναι η καλύτερη μητέρα του κόοοοοσμου όοοοοολου. Είναι τέλεια !!!!   Η μητέρα κάθε μέρα μου δίνει ένα φιλί, μόλις σηκωθώ, και μου φτιάχνει πρωινό!!! Επίσης είναι πάντα υπερήφανη για εμένα. Καλά, και ο πατέρας είναι, αλλά τώρα μιλάμε για την μητέρα, την τέλεια μητέρα!

Η Άννα πάλι, μην ακούσει την μαμά να μπει στο δωμάτιο, νεύρα την πιάνουν και φεύγει. Την αγαπάει αλλά με έναν πολύ περίεργο τρόπο που ούτε εμείς δεν καταλαβαίνουμε. Η Άννα είναι γενικά ένα περίεργο παιδί. Είναι σας να νιώθει ανεξάρτητη, δεν την καταλαβαίνω ούτε εγώ η μεγάλη της αδελφή.

Καλά, για να μην τα πολυλογούμε πάω για ύπνο, και θα τα πούμε αύριο !!!!
 .............................................................................................................................................................Πάντα σε αγαπώ,
...............................................................................................................................................................Μαργκότ !  ( Κοραλία Ρούσσου)

 

................................................................................................................................................................................Σάββατο, 7 Νοεμβρίου 1942

Αγαπητό μου ημερολόγιο ,

Σήμερα ξύπνησα στις 9 η ώρα και από την μικρή τρυπούλα του τοίχου μας ξεπρόβαλε ο ήλιος και έκανε το σπίτι να λάμψει! Ένιωθα πως σήμερα θα γίνει κάτι συναρπαστικό… Αφού πήγα στην τουαλέτα να πλύνω τα δόντια μου, έτρεξα γρήγορα-γρήγορα στην κουζίνα για το « Breakfast» μου ,  όπως έλεγε σε ένα από τα βιβλία μου ότι λέγεται  στα εγγλέζικα το πρωινό. Όταν έκατσα στο μικρό μας τραπέζι , με περίμεναν κάτι γευστικότατες λιχουδιές που είχε ετοιμάσει για εμένα η μαμά. Εννοώ για μένα …και την Άννα. Τέλος πάντων,  χθες- αφού επιτέλους έφυγε αυτός ο άγνωστος εργάτης από κάτω από την κρυψώνα μας και παραλίγο να την ανακαλύψει, γιατί δεν είχαμε ειδοποιηθεί για την επίσκεψή του και κανένας μας δεν τήρησε τους κανόνες σιωπητηρίου-  για να φτιάξει λίγο η διάθεσή μας είπε η μαμά να φτιάξουμε  μελομακάρονα με τα υλικά που μας έφερε ο κύριος Κοοφούις. Σήμερα λοιπόν είχα να φάω τα τρία μου μελομακάρονα με το γάλα μου μαζί με το βιβλίο που μου κρατάει συντροφιά τα πρωινά.

Όταν πια τελείωσα τα μελομακάρονά μου, δεν πρόλαβα να ξεκινήσω το διάβασμα και η Άννα ήρθε στην κουζίνα. Έλεος! Τώρα την έχασα την ευκαιρία… είμαι σίγουρη πως η Άννα θα βρει έναν τρόπο να με διακόψει. Με το που κάθεται  η Άννα στο τραπέζι, πηγαίνω τρέχοντας στον διαλυμένο καναπέ μας και κάθομαι ήρεμα. Το βιβλίο μου είχε κινήσει το ενδιαφέρον και είχα ήδη διαβάσει τρία κεφάλαια. Κάποια στιγμή πήγα στην τουαλέτα και, μόλις επιστρέφω και κάθομαι στον καναπέ , βλέπω ότι το βιβλίο μου λείπει. Αστραπιαία μου ήρθε η Άννα στο μυαλό και αμέσως τρέχω στο δωμάτιό της και την  βλέπω να κρατά το βιβλίο μου και να το διαβάζει. Μου ανέβηκε το αίμα στο κεφάλι , παρ’ όλα αυτά επέλεξα να κρατήσω την ψυχραιμία μου και να την παρακαλέσω να μου το επιστρέψει. Εκείνη μου ζήτησε να το κρατήσει λίγο ακόμα και  παραπονιόταν ότι ποτέ δεν την άφησα να ξεφυλλίσει ένα από τα βιβλία μου. Εμένα δεν μου αρέσει καθόλου να μου παίρνει η Άννα τα πράγματα, χωρίς να ρωτήσει και για αυτό και εκνευρίστηκα. Φωνάζαμε τόσο πολύ που καταφέραμε να ξυπνήσουμε την μαμά και τον μπαμπά, οι οποίοι ήρθαν την κατάλληλη στιγμή σαν από μηχανής θεός να δώσουν την λύση. Με το που ήρθαν και οι δύο πήραν το μέρος  μου και κατάφεραν να  κάνουν την Άννα να μου δώσει επιτέλους το βιβλίο μου· εκείνη υποχώρησε και κλείστηκε στο δωμάτιο.

Η αλήθεια είναι πως την λυπήθηκα λίγο, άλλα από την άλλη δεν μπορεί να με ενοχλεί συνέχεια… Ούτως ή άλλως, όλοι την ξέρουμε την Άννα. Πάντα θέλει όλα τα βλέμματα πάνω της και να την δικαιολογεί πάντα ο μπαμπάς. Εγώ και η μαμά έχουμε κουραστεί με τα μούτρα και της ανοησίες της. Λες και δεν έχει δικά της βιβλία … Βέβαια, όταν έφυγε, η μαμά με συμβούλεψε ότι, σαν πιο μικρή, η Άννα μπορεί να ζηλεύει κάποια πράγματα που έχω και γιατί τα καταφέρνω καλύτερα σε πολλά θέματα. Δεν μπορώ να πω ότι δεν σκέφτηκα τα λόγια της μητέρας, αλλά αυτή τη στιγμή κυριαρχούν στο μυαλό μου οι δικές μου σκέψεις.

Τελικά, μόνο συναρπαστική δεν ήταν η μέρα μου σήμερα και αρχίζω να αμφιβάλλω για τα προαισθήματα μου. Αχχ! Αυτό που πρέπει να κάνω είναι κουράγιο και υπομονή!
....................................................................................................................................................Καληνύχτα ημερολόγιο!
....................................................................................................................................................Η  Μαργκότ σου  (Ειρήνη Γιαννακοπούλου)

 

….......................................................................................................………………………………………………………….Σάββατο 7 Νοεμβρίου 1942

Αγαπητό μου ημερολόγιο,

Η αδελφή μου η Άννα ώρες-ώρες με κάνει έξαλλη... Χθες βράδυ, για παράδειγμα, εγώ διάβαζα ένα βιβλίο- όπως ξέρεις μου αρέσει πολύ να διαβάζω βιβλία, γιατί με ταξιδεύουν σε άλλους κόσμους, με αποτέλεσμα να ξεχνιέμαι από τις δύσκολες στιγμές που περνάμε εδώ στο κρησφύγετο. Όμως κάποια στιγμή σηκώθηκα και βγήκα από το δωμάτιο, αφήνοντας το βιβλίο μου ανοιχτό, για να συνεχίσω το διάβασμα, μόλις θα ξαναγύριζα. Γυρίζοντας, όμως, το βιβλίο μου δεν ήταν στη θέση του, αλλά το είχε πάρει και χάζευε τις εικόνες η Άννα ξεφυλλίζοντάς το. Εγώ είχα τόση πολλή όρεξη να συνεχίσω το βιβλίο μου, γι' αυτό στην αρχή την παρακάλεσα να μου το δώσει. Αυτή αδιαφόρησε δεν απάντησε και συνέχισε να το ξεφυλλίζει. Εγώ όμως θύμωσα με τη συμπεριφορά και την αδιαφορία της και της το ξαναζήτησα με πιο έντονο τρόπο. Τότε πήρε θέση η μητέρα λέγοντας:
«Η Μαργκότ είχε και διάβαζε αυτό το βιβλίο πρέπει λοιπόν να της το δώσεις». Τότε, μπήκε και ο πατέρας στο δωμάτιο και της είπε:
«Θα ήθελα πολύ να δω τι θα έκανες αν η Μαργκότ άρχιζε να ξεφυλλίζει ένα από τα βιβλία σου!»
Το ίδιο ακριβώς ήθελα να της πω και εγώ, αλλά με πρόλαβε ο πατέρας. Μόλις το άκουσε αυτό η Άννα, έφυγε από το δωμάτιο μουτρωμένη, με κατεβασμένο το κεφάλι και με ύφος θυμωμένο.

Ήμουν σίγουρη ότι εκείνη την στιγμή θα σκεφτόταν πως ήταν αδικημένη, γιατί πάντα πιστεύει ότι ο πατέρας και η μητέρα παίρνουν το μέρος μου. Εγώ δεν το πιστεύω αυτό, απλά θεωρώ ότι η Άννα είναι που συνήθως κάνει σκανταλιές, γι' αυτό τη μαλώνουν οι γονείς μας. Έτσι, νομίζει ότι δεν την αγαπούν και πως δεν την υποστηρίζουν. Αυτή είναι μικρή ακόμη και ανώριμη, γι’ αυτό κάνει αυτές τις σκέψεις. Μπορεί να πρέπει και οι γονείς να της δίνουν λίγο περισσότερη σημασία, αλλά και αυτή να μην είναι τόσο υπερβολική.

Ειδικά σήμερα δεν μου άρεσε καθόλου η συμπεριφορά της. Όχι μόνο γιατί δεν με ρώτησε πριν το πάρει, αλλά πιο πολύ γιατί, όταν της το ζήτησα, αδιαφόρησε. Είμαι εκνευρισμένη μ' αυτήν τη στάση της. Τι πιστεύει, ότι μπορεί να κάνει ότι θέλει; Δεν ξέρω τι στάση να κρατήσω...

Δεν θέλω να της πω ότι είναι πολύ συχνά εκνευριστική, ευέξαπτη, γκρινιάρα και χωρίς όρια. Απλά είμαστε δύο εντελώς διαφορετικοί χαρακτήρες, γι' αυτό μπορεί να συγκρουόμαστε μερικές φορές. Υπάρχουν στιγμές που νιώθω κατά βάθος ότι είμαι λίγο παράλογη, γιατί κι αυτή η καημένη ήθελε απλά να δει τις εικόνες από το βιβλίο από ενδιαφέρον. Δεν ξέρω τι να κάνω... Τα συναισθήματά μου είναι ανάμεικτα.  Από την μία είμαι στεναχωρημένη και θυμωμένη με τη συμπεριφορά της, αλλά από την άλλη την λυπάμαι και μπαίνω στη θέση της. Ούτως ή άλλως είναι η αδελφή μου, η μοναδική αδερφή μου, ένα στήριγμα που μπορώ να έχω σε αυτές τις δύσκολες στιγμές της ζωής μου.

Αυτή μάλλον θα πιστεύει ότι δεν την αγαπώ και γι' αυτό πρέπει να της δείξω το αντίθετο. Στο μυαλό μου έρχεται μία ιδέα, απλά κάτι με πάει ένα βήμα πίσω στο να την πραγματοποιήσω. Αυτό που σκέφτηκα, λοιπόν, είναι να της μιλήσω και με κάποιον τρόπο να έρθουμε πιο κοντά. Έτσι θα της δείξω ότι την νοιάζομαι και θα την παρηγορήσω. Ακόμη σκέφτομαι να της ζητήσω συγνώμη για την απότομη συμπεριφορά μου. Αλλά αυτό που με κάνει να διστάζω είναι ο θυμός μου για την πράξη της. Αν και πιστεύω πως η αγάπη μου προς εκείνη θα πρέπει να νικήσει το θυμό μου. Το σωστό είναι η μεγαλύτερη αδελφή να είναι το παράδειγμα για τη μικρότερη και να μην τσακώνονται ασκόπως.  Αχ! μακάρι να μπορούσες να μου πεις τη γνώμη σου! Αν και την απόφασή μου την έχω πάρει... Θα της μιλήσω! Τέλος πρέπει να ευχαριστώ το Θεό που τουλάχιστον έχω την οικογένειά μου και εσένα για να λέω σε κάποιον τις σκέψεις μου και να ξεχνιέμαι. Είσαι το στήριγμά μου!
…………………………………………………………….............................................................................................................Δική σου,
……………………………………………………............................................................................................................………..Μαργκότ (Μαρία Δεσποτίδου )