Το πρώτο θαύμα είναι το νησί που έχει σχήμα δελφίνι, βρίσκεται στις ακτές της Ιταλικής πόλης Αμάλφι, η ακτή έχει χαρακτηριστεί από το 1997 από την UNESCO ως  μνημείο παγκόσμιας κληρονομιάς – υπάρχουν τρία μικρά, βραχώδη νησιά, γνωστά  ως  Li Galli (οι κόκορες) ή Le Sirenuse (οι Σειρήνες). Σύμφωνα με την Αινειάδα  τα Βιργίλια και την οβιδιο, σε αυτά τα τρία νησάκια, το Licasa, το st. Pietro και το La Galleta ζούσαν οι Σειρήνες, το τραγούδι των οποίων άκουσε ο Οδύσσεας καθώς περιπλανιόταν μέχρι να φτάσει στην Ιθάκη. Άλλωστε η δεύτερη ονομασία τους, αλλά και η πρώτη προέρχεται από την μορφή τους. Ένα από  αυτά  τα νησάκια, αν το δει κάποιος από μια συγκεκριμένη οπτική γωνία μοιάζει με δελφίνι.

Το δεύτερο είναι η μεγάλη μπλε τρύπα, βρίσκεται στο Μπελίζ, είναι ένας από τους 10 πιο σημαντικούς τόπους για καταδύσεις παγκοσμίως, παρατηρώντας το φυσικό τοπίο αντιλαμβάνεται κανείς εύκολα το μεγάλο βάθος, λόγω διαφοράς χρώματος, φτάνει τα 125 μέτρα βάθος και έχει περίμετρο 300 μέτρων. Δεν είναι όμως  μόνο αυτό που κάνει ξεχωριστή την μεγάλη μπλε τρύπα. Πρόκειται για τόπο με σπάνια βιοποικηλότητα και εκεί μπορεί κάποιος να συναντήσει αρκετά είδη καρχαριών. Η κατάδυση εκεί είναι συναρπαστική εμπειρία, αφού τα παιχνίδια που κάνει το φως στα τοιχώματα από τον ασβεστόλιθο αποκαλύπτουν το υπέροχο υποθαλάσσιο τοπίο και κάνουν σταδιακά ορατές τις φιγούρες των καρχαριών, που συνοδεύουν τους δύτες στην κατάδυση προς τον βυθό, όμως μπορεί να εμπεριέχει κυνδίνους ακόμη και για τον καλύτερο δύτη στον κόσμο για αυτό υπάρχουν ειδικοί εκπαιδευτές που δίνουν σαφείς οδηγίες.

Το τρίτο είναι το νησί σε σχήμα καρδιάς, βρίσκεται  στο νότιο Ειρηνικό Ωκεανό και μπορεί να το επισκεφθεί οποίος έχει γερό πορτοφόλι καθώς η μόνη επιλογή για διανυχτέρευση είναι ένα  πολυτελέστατο all inclusive θέρετρο. Πρόκειται για μία κοραλλιογενή ύφαλο και αποτελεί ιδανική επιλογή για τους ερωτευμένους.

Στην τέταρτη θέση είναι το σπήλαιο με έναστρο ουρανό, βρίσκεται στο King country της Νέας Ζηλανδίας, έχει ηλικία 2 εκατομμύρια ετών και φιλοξενεί χιλιάδες  Arachacompa luminosa, είδος πυγολαμπίδας ή αλλιώς σκουλήκια που λάμπουν. Αυτά τα μικροσκοπικά βιοφωταγή πλάσματα μοιάζουν με χιλιάδες φωτάκια που αναβοσβήνουν στους τοίχους και την οροφή του σπηλαίου. Οι τουρίστες μπορούν να χαζέψουν το μαγευτικό αυτό θέαμα στα ενδότερα του σπηλαίου σε μια ξενάγηση με βάρκα. Οι πυγολαμπίδες λάμπουν επειδή οι ουρές τους είναι  βιοφωταυγείς- οι χημικές ουσίες που παράγουν  κολλώδη νήματα, σαν φωλιές στην οροφή του σπηλαίου και χρησιμοποιούν το φως από τις ουρές τους για να προσελκύσουν άλλα έντομα και να τα παγιδευόσουν.

Στο πέντε είναι η ροζ λίμνη Hillier που βρίσκεται στην Αυστραλία στο νησί Middle Island, είναι γνωστή  για το ιδιαίτερο χρώμα της που είναι ροζ! Το Middle Island είναι το μεγαλύτερο από τα νησιά και νησίδες που συνθέτουν το αρχιπέλαγος Recherché, μια ομάδα από περίπου 105 νησιά και πάνω από 1.200 ΄΄ εμπόδια στα πλοία ΄΄ Η μικρή λίμνη που έχει 600 μέτρα πλάτος, έχει υφάλμυρο νερό και περιβάλλεται  από  σκούρα πράσινα δάση ευκαλύπτων, ο λόγος για το χρώμα της παραμένει μυστήριο. Μια πιθανή εξήγηση, σύμφωνα με ορισμένους επιστήμονες, εμπλέκει τις χαμηλές συγκεντρώσεις θρεπτικών στοιχείων αλλά κατά των διαφόρων  τύπων βακτηριδίων και φυτών. Για κάποιους άλλους ο ροζ χρωματισμός μπορεί να οφείλεται στην μεγάλη περιεκτικότητα της στο λευκό θαλασσινό αλάτι που έρχεται σε αντίθεση με τα κόκκινα αλόλιφα  βακτήρια που βρίσκονται στις κρουστές άλατος.

Το έκτο είναι τα χρωματιστά βουνά της Κίνας, το μοναδικό γεωλογικό φαινόμενο, γνωστό ως ΄΄ Dania Landform ΄΄ Dania σημαίνει ΄΄ ρόδινο σύννεφο ΄΄ και είναι ένας σχηματισμός που δημιουργείται από κόκκινο ψαμίτι που έχει διαβρωθεί με την πάροδο του χρόνου, σε μία σειρά από βουνά που περιβάλλονται από απότομους βράχους και ασυνήθιστους βραχώδης σχηματισμούς. Η γραφική περιοχή, η οποία είναι το σπίτι πολλών ναών, είναι  ιδιαίτερα δημοφιλής σε τουρίστες που έρχονται από όλο τον κόσμο για να πειστούν με τα ίδια τους τα μάτια ότι…υπάρχει! Η επιτροπή παγκόσμιας κληρονομιάς αποφάσισε να συμπεριλάβει το φαινόμενο αυτό της Κίνας στον κατάλογο παγκόσμιας κληρονομιάς την 1^η Αυγούστου 2010.

Τελευταίο το Γέλοουστοουν  που άνοιξε τις πύλες του το 1872, με νομοθετική πράξη του τότε προέδρου Ulysses S. Grant, φιλοξενεί περίπου 10.000 γεωθερμικά θαύματα, 300 από τους 500 θερμοπίδακες που υπάρχουν σε όλη τη γη και την Μεγάλη Πρισματική Θερμή Πηγή με τα εξωπραγματικά χρώματα .Εδώ το θέαμα είναι μεγαλειώδες. Οι θερμοπίδακες εκρήγνυνται ανά τακτά χρονικά διαστήματα, με απίστευτη πίεση και σε τεράστιο ύψος, κάνοντας τους επισκέπτες να ξεσπούν σε χειροκροτήματα.Όλοι αυτοί οι θερμοπίδακες αντλούν ενέργεια από ένα υπερηφαίστειο που κρύβεται κάτω από την επιφάνεια και εξερράγη για τελευταία φορά πριν από 600.000 χρόνια.Το Γέλοουστοουν αποτελεί επίσης, ιδανικό καταφύγιο για τεράστιες αρκούδες γκρίζλι, βίσωνες, άλκες, λύκους, εκατοντάδες είδη θηλαστικών και πτηνών. Απλωμένο σε μια έκταση 9.000 τετραγωνικών μέτρων, γεμάτο από λίμνες, ποτάμια, καταρράκτες, φαράγγια και αιώνια χιονισμένες οροσειρές, διεκδικεί επάξια μία από τις πρώτες θέσεις ανάμεσα στα μεγαλύτερα φυσικά θαύματα των Ηνωμένων Πολιτειών.

 Μελίνα Σ. Β5

Η Παλίρροια είναι ένα φυσικό φαινόμενο που συνδέεται με την πτώση και την άνοδο της στάθμης της θάλασσας σε σχέση με την Γη. Δημιουργείται από την βαρυτική  έλξη της σελήνης και του ήλιου .Το φαινόμενο αυτό συμβαίνει σε μεγάλες λίμνες, σε θάλασσες, στην ατμόσφαιρα και στο εσωτερικό του στερεού φλοιού της Γης.  Το φαινόμενο αυτό κρατάει 24 ώρες, 50 λεπτά και 28 δευτερόλεπτα. Στους Ωκεανούς η άνοδος της στάθμης μπορεί να φτάσει μέχρι ένα μέτρο, ενώ σε στενούς κόλπους η άνοδος είναι ακόμα μεγαλύτερη. Η ένταση του φαινομένου αυτού επηρεάζεται από την περιοχή αλλά και από την διαμόρφωση των ακτών.

Η Παλίρροια οφείλεται στη βαρυτική έλξη που ασκεί η σελήνη και ο Ήλιος στους ωκεανούς. Ο ήλιος αν και έχει μεγαλύτερη μάζα από την σελήνη ασκεί μικρότερη έλξη από την σελήνη, περίπου 46% εξαιτίας της μεγάλης απόστασης του από την Γη. Η εξήγηση του φαινομένου αυτού είναι: Η Σελήνη και ο Ήλιος έλκουν ισχυρότερα τους ωκεανούς που βρίσκονται πιο κοντά, λιγότερο ισχυρά το κέντρο της Γης και ακόμα πιο λίγο τους ωκεανούς της απομακρυσμένης πλευράς. Με αυτόν τον τρόπο οι ωκεανοί διογκώνονται στην πλησιέστερη πλευρά επειδή το νερό έλκεται περισσότερο και τείνει να απομακρυνθεί από την Γη. Επίσης εξογκώνονται και τα νερά που βρίσκονται στην απομακρυσμένη πλευρά της, διότι το κέντρο της Γης έλκεται ισχυρότερα από ό, τι  τα νερά αυτής της πλευράς και τείνει να απομακρυνθεί από αυτά.

                                                                        Γρηγόρης Τ. Β6