ΔΙΑΓΩΝΙΣΜΟΣ ΛΟΓΟΤΕΧΝΙΑΣ 2024 (ΤΣΙΡΑΜΠΙΔΟΥ)

Η μαθήτρια του Α2 Νικολέτα Θεοδώρου συμμετείχε στο «12ο Λογοτεχνικό Διαγωνισμό Εφηβικού Διηγήματος και Ποίησης “Γρηγόρης Πεντζίκης’’» με το παρακάτω ποίημα. Μπορεί τελικά να μην έλαβε κάποιο βραβείο, αλλά το γυμνάσιό μας τη συγχαίρει για την επιμελημένη και εμπνευσμένη προσπάθεια! Συγχαρητήρια, Νικολέτα! Συνέχισε!

Πόνος κι αγάπη

Όλοι μας κάποια στιγμή έχουμε κλάψει.Έχουμε ζητήσει βοήθεια, αλλά κανένας δεν νοιαζόταν για εκείνο το μελλοντικό λεπτό του πόνου. Έχουμε χάσει άτομα που αγαπούσαμε και ακόμα αγαπάμε. Γι’ αυτό πονάμε.

Η ζωή είναι ένας μακρύς δρόμος, ένα μακρύ μονοπάτι που όλους μας μας τρομάζει.Μονοπάτι αγάπης, πόνου και φόβου. Πορεία αέναη στο άγνωστο. Στη μέση συναντάς εμπόδια ίδια με τη Σκύλλα και τη Χάρυβδη, τέρατα ανελέητα. Εσύ θέλεις να φανείς δυνατός και ονειρεύεσαι πως τα ξεπερνάς. Δείχνεις εμπιστοσύνη στον εαυτό σου.

Όμως… αγαπάς πρώτα τους άλλους και ξεχνάς το βασικό: να αγαπήσεις τον εαυτό σου σωστά κι αληθινά, με σιγουριά κι αισιοδοξία. Δείχνεις ένα άλλο πρόσωπο που στην πραγματικότητα εσύ δεν είσαι. Είναι του εαυτού σου ομοίωμα, σκιάχτρο που όλο περνά εμπόδια και βοήθεια ζητά. Και οι Σειρήνες συνέχεια καραδοκούν τη λάθος κίνηση. Δεν είναι εύκολο να εμπιστευτείς τον άλλο κι ας είναι ο πολυμήχανος Φιλέταιρος.

Ο μόνος ικανός να τον εμπιστευτείς είναι ο καλός εαυτός σου, ο πρώτος πλησίον. Δεν θα σε παρατήσει ποτέ στου πελάγου τα μισά. Μα εσύ δεν τα προσέχεις αυτά, νεαρέ ταξιδιώτη. Εμπιστεύεσαι λάθος άτομα και πληγώνεσαι σαν ένα σπουργίτι ανήμπορο... Πονάς για την προδοσία, μα είναι αργά… η πληγή ανεπούλωτη βοά. Με μάτια πιο ρομαντικά η ζωή μοιάζει με τεράστια μαργαρίτα. Κάθε πέταλο που πέφτει είναι σαν ένα μοιραίο λάθος. Δεν θέλεις να το κρατάς άλλο μέσα σου. Μαδάς για να εξαφανιστεί. Και στο τέλος; Μένει του άνθους ο κύκλος γυμνός να συμβολίζει την καρδιά, την απλή ουσία.

Το κέρδος είναι η πείρα που στολίζει τη ζωή καθώς τα χρόνια θα κυλούν… μετ’ εμποδίων μα πάντα με αστείρευτη αγάπη προς τον κάθε Άλλο. Στο πρόσωπό του καθρεφτίζεται ο εαυτός μου. Και προχωράμε μαζί!

Μόνο αυτή η αγάπη λιώνει τους πάγους, νικά τα τέρατα, προσπερνά τα εμπόδια. Μόνο αυτή η έμπονη αγάπη κολλάει τα σπασμένα κομμάτια του ποτηριού σε ένα αριστούργημα ενότητας!