Αγαπημένο μου ημερολόγιο , έχω γεννηθεί μέσα σε μια τριτοκοσμική χωματερή και περνώ καθημερινά την μέρα μου ξεδιαλέγοντας σκουπίδια με την ελπίδα ότι θα βρω κάτι που αξίζει τον κόπο και θα μπορέσει να βοηθήσει την οικογένεια μου να επιβιώσει . Βιώνω μια δεινή κατάσταση χωρίς καμία προοπτική για το μέλλον μέσα σε ένα κλίμα ανασφάλειας και φόβου . Ωστόσο σήμερα όταν η αστυνομία άρχισε να μας κυνηγάει για να πάρει πίσω την δερμάτινη τσάντα ένιωσα πολύ περήφανος για τον εαυτό μου γιατί δεν ενέδωσα στους φόβους μου και αντιστάθηκα . Αν κάποιος στο μέλλον διαβάσει το ημερολόγιο μου θα ήθελα να τον συμβουλέψω να μην σταματάει ποτέ να μάχεται με αξιοπρέπεια ειδικά όταν πρόκειται για την επιβίωσή του .
Πετρά Δέσποινα , τμήμα Α1