Αγαπημένο μου ημερολόγιο,
σήμερα νιώθω ξένος στο ίδιο μου το σώμα. Διέπραξα ό,τι χειρότερο μπορεί να κάνει ένας άνθρωπος και μάλιστα όχι μία φορά αλλά δύο. Η φτώχεια και η απελπισία με οδήγησαν σε αυτή την αισχρή πράξη. Το πρωί πήγα στο σπίτι μιας γριάς απο την οποία είχα δανειστεί κάποια πολύτιμα αντικείμενα. Μπήκα στο σπίτι κρατώντας τσεκούρι και αποφασισμένος να εκτελέσω το σχέδιο μου. Μόλις πέρασα το κατώφλι του σπιτιού, τη σκότωσα. Όμως είχα ξεχάσει ανοίχτη την πόρτα και μπήκε μέσα η αδέρφη της. Τη σκότωσα και αυτή χωρίς δεύτερη σκέψη. Βιώνω τη χειρότερη περιόδο της ζωής μου. Είμαι απίστευτα απογοητευμένος με τον εαυτό μου και σε πλήρες αδιέξοδο αφού δεν μπορώ να κάνω τίποτα για να γίνουν τα πράγματα όπως πριν. Καταδικάστηκα να ζω το υπόλοιπο της ζωής του με τύψεις και αυτό είναι ένα είδος τιμωρίας. Δεν τολμώ ούτε από Το Θεό να συγχώρεση, τόσο πολύ ντρέπομαι για την πράξη μου.
Ηλίας Παπαδόπουλος Α1