Απαιτούμε τα δικαιώματά μας στην διαφορετικότητα και στην χωρίς φόβο καθημερινότητα. Τα δικαιώματα αυτά μας τα στερεί η λέσχη των προληπτικών, τα μέλη της οποίας παροτρύνουν τους πολίτες να μας κυνηγάνε και να μας εξοντώνουν γιατί είμαστε μαύρες και δήθεν φέρνουμε ατυχία. Αυτή η συμπεριφορά είναι απαράδεκτη και θέλουμε να σταματήσει άμεσα!
Οι μαύρες γάτες του νησιού
Αγαπημένο μου ημερολόγιο, νιώθω απελπισμένος και πονάει όλο μου το σώμα. Σήμερα το βράδυ ήρθαν οι αστυνομικοί στο σπίτι μας και με συνέλαβαν. Με πήγαν στο αρχηγείο για ανάκριση. Ήμουν τόσο φοβισμένος που δεν μπορούσα να σταματήσω να κλαίω. Όταν είδαν πως δεν τους έλεγα που είναι η πολύτιμη δερμάτινη τσάντα άρχισαν να με χαστουκίζουν, να με κλοτσάν και να με βρίζουν. Μάλιστα με κρέμασαν από το παράθυρο και απειλούσαν πως θα με ρίξουν κάτω εάν δεν τους έλεγα που είναι η τσάντα. Εγώ όμως επέμενα. Δεν θα τους έλεγα ποτέ που είναι η τσάντα, το είχα υποσχεθεί στον εαυτό μου και στον νεκρό Χοσέ Ανχέλικο. Τώρα με άφησαν να φύγω και τρέχω ασταμάτητα για να καταφέρω να φτάσω κάποτε σπίτι.
Στο μυθιστόρημα του Ιούλιου Βερν «Μιχαήλ Στρογκόφ» δεν υπάρχει μόνο ένας ήρωας που δυσφορεί και κινδυνεύει αλλά πλήθος ηρώων. Οι ήρωες αυτοί είναι οι κάτοικοι των σιβηρικών πόλεων, στις οποίες έχουν εισβάλει οι Τάταροι. Οι κάτοικοι έχουν πιαστεί αιχμάλωτοι και είναι αναγκασμένοι να ζουν κάτω από άθλιες συνθήκες. Κάποιοι αιχμάλωτοι μάλιστα, δολοφονούνται ή βασανίζονται.
Από τους αιχμαλώτους αυτούς, στερείται το δικαίωμα στην τροφή, το δικαίωμα σε ένα αξιοπρεπές βιοτικό επίπεδο, το δικαίωμα στην ελεύθερη έκφραση, το δικαίωμα στην ελευθερία και σε κάποιους ακόμα και το δικαίωμα στη ζωή.
