Αγαπημένο μου ημερολόγιο, νιώθω απελπισμένος και πονάει όλο μου το σώμα. Σήμερα το βράδυ ήρθαν οι αστυνομικοί στο σπίτι μας και με συνέλαβαν. Με πήγαν στο αρχηγείο για ανάκριση. Ήμουν τόσο φοβισμένος που δεν μπορούσα να σταματήσω να κλαίω. Όταν είδαν πως δεν τους έλεγα που είναι η πολύτιμη δερμάτινη τσάντα άρχισαν να με χαστουκίζουν, να με κλοτσάν και να με βρίζουν. Μάλιστα με κρέμασαν από το παράθυρο και απειλούσαν πως θα με ρίξουν κάτω εάν δεν τους έλεγα που είναι η τσάντα. Εγώ όμως επέμενα. Δεν θα τους έλεγα ποτέ που είναι η τσάντα, το είχα υποσχεθεί στον εαυτό μου και στον νεκρό Χοσέ Ανχέλικο. Τώρα με άφησαν να φύγω και τρέχω ασταμάτητα για να καταφέρω να φτάσω κάποτε σπίτι.
Έγκλημα και τιμωρία-ημερολογιο
Αγαπητό μου ημερολόγιο,
Πιστεύω πως έκανα ένα πολύ μεγάλο λάθος και έμπλεξα τον εαυτό μου σε ένα μεγάλο πρόβλημα. Νιώθω καταπιεσμένος. Δεν ξέρω αν μετά από αυτό θα μπορέσω να βγω έξω και να ξανά αντικρίσω τους συμπολίτες μου. Τι εικόνα θα έχουν για εμένα. Πέρα από λύπη νιώθω απογοήτευση και απορία για το τι άνθρωπος θα γίνω όταν ενηλικιωθώ.Απογοητευτικα με τον εαυτό μου. Πώς μπόρεσα και έκανα κάτι τέτοιο σε αθώους πολίτες. Η αδελφή μού είπε να ομολογήσω.Να τα πω όλα. Η αλήθεια είναι ότι στην αρχή δίσταζα αλλά τελικά τα κατάφερα. Μου αξίζει η τιμωρία μου διότι έχυσα αίμα σαν δολοφόνος σε ταινία. Δεν είχα τέτοιους σκοπούς και δεν είχα σκεφτεί τις συνέπειες.Το μέλον μόνο θα δείξει τι θα συμβεί.
Τσοχανταρίδου Ιφιγένεια-Α1