Δημήτριος Υψηλάντης

Ο Δημήτριος Υψηλάντης γεννήθηκε το 1793 στην Κωνσταντινούπολη  από τον Κωνσταντίνο Υψηλάντη και την Ελισάβετ Βακαρέσκου, γόνος εύπορης και ισχυρής Φαναριώτικης οικογένειας και είχε έξι αδέλφια. Σπούδασε στην Γαλλία σε στρατιωτικές σχολές και το 1818 μυήθηκε στην Φιλική Εταιρεία, ενώ αργότερα κατατάχθηκε και στην αυτοκρατορική φρουρά του Τσάρου.

Με δύο διαβατήρια, Γερμανικό και Ρώσικο, κατάφερε να φτάσει στην Ελλάδα, όπου και ανέλαβε την αρχιστρατηγία των επαναστατών ενώ και ο Καποδίστριας αργότερα τον διόρισε στρατάρχη του στρατού. 

Κατά την διάρκεια του απελευθερωτικού αγώνα έλαβε μέρος στην πολιορκία του Ναυπλίου και τους Άργους, στην  μάχη των Δερβενακίων, στους Μύλους της Λέρνης, στην Πέτρα της Βοιωτίας.

Ανέπτυξε και πολιτική δράση αφού ανέλαβε πρωτοβουλίες για την συγκρότηση Εθνικής Συνέλευσης, διετέλεσε πρόεδρος της Πελοποννησιακής Γερουσίας, ενώ τον Ιανουάριο του 1822 εκλέχθηκε πρόεδρος του βουλευτικού.

Πέθανε τον Αύγουστο του 1832 από μυοτονική δυστροφία τύπου 1.

Χαρακτηρίστηκε από τον ιστορικό Κωνσταντίνο Βακαλόπουλο ως ο  «αγνότερος ίσως και περισσότερο ανιδιοτελής από τους αρχηγούς της Ελληνικής Επανάστασης»