Category: Δραστηριότητες/ Διαθεματικά
Υπέρμαχοι της ειρήνης: Έλινορ Ρούζβελτ
Ως πρόεδρος της Επιτροπής των Ηνωμένων Εθνών για τα Ανθρώπινα Δικαιώματα, η Ελέανορ Ρούσβελτ ήταν η κινητήρια δύναμη δημιουργίας, το 1948, του καταστατικού χάρτη ελευθεριών που αποτελεί την παντοτινή της κληρονομιά: της Οικουμενικής Διακήρυξης των Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων.
Η Ελέανορ γεννήθηκε στην πόλη της Νέας Υόρκης και παντρεύτηκε τον ανερχόμενο πολιτικό Φράνκλιν Ντελάνο Ρούσβελτ το 1905, οπότε και απορροφήθηκε τελείως στην υπηρεσία των κοινών. Όταν έφτασαν στον Λευκό Οίκο το 1933, η Ελέανορ ως Πρόεδρος και Πρώτη Κυρία ασχολούνταν ήδη ευρέως με θέματα ανθρωπίνων δικαιωμάτων και κοινωνικής δικαιοσύνης. Συνεχίζοντας το έργο της προς χάριν ολόκληρου του λαού, προήγαγε ίσα δικαιώματα για τις γυναίκες, τους Αφροαμερικανούς και για τους εργαζόμενους την εποχή της μεγάλης οικονομικής ύφεσης, εμπνέοντας και τραβώντας την προσοχή στον αγώνα τους. Μιλούσε με θάρρος και υποστήριξε δημόσια τη μαύρη τραγουδίστρια Μαριάν Άντερσον όταν, το 1939, της απαγορεύτηκε να τραγουδήσει στο Κονστιτιούσον Χολ της Ουάσιγκτον εξαιτίας του χρώματός της. Αντ’ αυτού, η Ρούσβελτ φρόντισε ώστε η Άντερσον να τραγουδήσει στα σκαλιά του Μνημείου του Λίνκολν, δημιουργώντας και διατηρώντας μια εικόνα έμπνευσης με το προσωπικό της θάρρος υπεράσπισης των ανθρωπίνων δικαιωμάτων.
Το 1946, η Ρούσβελτ διορίστηκε εκπρόσωπος των Ηνωμένων Πολιτειών στα Ηνωμένα Έθνη από τον Πρόεδρο Χάρι Τρούμαν ο οποίος διαδέχθηκε τον Φράνκλιν Ρούσβελτ στον Λευκό Οίκο μετά τον θάνατό του, το 1945. Ως επικεφαλής της Επιτροπής για τα Ανθρώπινα Δικαιώματα έπαιξε ρόλο ζωτικής σημασίας στη δημιουργία της Οικουμενικής Διακήρυξης των Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων, την οποία και υπέβαλε στη Γενική Συνέλευση των Ηνωμένων Εθνών με τα παρακάτω λόγια:
«Σήμερα, βρισκόμαστε στην αφετηρία ενός σπουδαίου γεγονότος τόσο για τη ζωή των Ηνωμένων Εθνών όσο και για τη ζωή της ανθρωπότητας. Αυτή η διακήρυξη μπορεί να καταστεί η διεθνής Μάγκνα Κάρτα για όλους τους ανθρώπους, όπου κι αν βρίσκονται».
Η Ρούσβελτ, την οποία ο πρόεδρος Τρούμαν αποκαλούσε «Πρώτη Κυρία του Κόσμου» για τα ανθρωπιστικά της επιτεύγματα, εργάστηκε μέχρι το τέλος της ζωής της για να κερδίσει την αποδοχή και την εφαρμογή των δικαιωμάτων που αναφέρονταν στη Διακήρυξη. Η κληρονομιά των λόγων και των έργων της είναι αισθητή στα συντάγματα πολυάριθμων χωρών και στην εξελισσόμενη διεθνή νομοθεσία που τώρα προστατεύει τα δικαιώματα των ανδρών και γυναικών σε όλο τον κόσμο.
«Να κάνετε αυτό που νιώθετε ότι είναι σωστό, γιατί θα υποστείτε κριτική έτσι κι αλλιώς. Θα σας αναθεματίσουν αν το κάνετε, θα σας αναθεματίσουν κι αν δεν το κάνετε». – Ελέανορ Ρούσβελτ
Υπέρμαχοι της Ειρήνης: Ουανγκάρι Μούτα Μαατάι
Πόσο δύσκολο είναι να μάχεσαι ενάντια στην ίδια τη χώρα, ενάντια στην ίδια σου την οικογένεια, να υπερασπίζεις το φύλο σου, τους αδύναμους, τα δάση και τη δημοκρατία; Η Ουανγκάρι Μούτα Μαατάϊ (Wangari Muta Maathai) γνώριζε από δυσκολίες, πόνο και αγώνες. Είναι η πρώτη γυναίκα που τιμήθηκε με Νόμπελ στην Αφρική, η πρώτη γυναίκα που έγινε καθηγήτρια πανεπιστημίου στην Κένυα. Πολέμησε για τη διάσωση των δασών του πλανήτη, για τα δικαιώματα των γυναικών, για τη δημοκρατία και την ελεύθερη διεξαγωγή εκλογών.
Γεννημένη (1940) στη δασώδη περιοχή της Κένυας, η Ουανγκάρι Μούτα Μαατάι, έμαθε από μικρή ηλικία να αγαπά τη φύση. Ανήκε στη μεγαλύτερη σε μέγεθος φυλή, την Kikuyu. Την περίοδο εκείνη, η Κένυα βρισκόταν υπό τον έλεγχο των Βρετανών. Αν και οι γυναίκες ήταν σε υποδεέστερη θέση σε σχέση με τους άνδρες, στη χώρα της, είχε την τύχη να πάει σε Καθολικό σχολείο, όπου βαπτίστηκε με το όνομα Μαρία Ζοζεφίνα. Φιλομαθής και εργατική, η Μαατάι, ήταν πάντα ανάμεσα στους καλύτερους μαθητές. Μετά την αποφοίτηση της, οι ευνοϊκές πολιτικές συγκυρίες τη βοήθησαν να συνεχίσει τις σπουδές της στη Δύση στο αντικείμενο της Βιολογίας, στο οποίο απέκτησε μεταπτυχιακό τίτλο. Όσο βρισκόταν στο εξωτερικό η Μαατάι είχε την ευκαιρία να ενημερωθεί σε ότι αφορούσε τη μόλυνση του περιβάλλοντος και την οικολογία.
Η Μαατάι επέστρεψε στην πατρίδα της, όντας επιτυχημένη επιστήμονας, για να προσφέρει τις υπηρεσίες της. Απέκτησε θέση στο πανεπιστήμιο του Ναϊρόμπι ως καθηγήτρια ζωολογίας. Εκεί διαπιστώνει, πως τα όνειρά της δεν χωρούσαν σε μια κοινωνία όπου επικρατούσε ο νόμος του δυνατού, τα οικονομικά συμφέροντα, η αδιαφορία και η αδικία. Οι συνάδελφοί της δεν την αποδέχονται και χάνει τη θέση της. Αναζητά εργασία και ο Γερμανός καθηγητής Χόφμαν, της προσφέρει θέση στο κτηνιατρικό τμήμα της Ιατρικής Πανεπιστημιακής Σχολής και της συμπαραστέκεται στις δυσκολίες που αντιμετωπίζει καθώς, εκτός της ανδροκρατούμενης ακαδημαϊκής κοινότητας, θα αρχίσει να δέχεται και τα βέλη του πολιτικού κατεστημένου. Ο καθηγητής Χόφμαν, την προτρέπει να συνεχίσει τις σπουδές της στη Γερμανία και, το 1971, η Μαατάι είναι η πρώτη γυναίκα στην Ανατολική Αφρική που κατέχει διδακτορικό δίπλωμα. Παράλληλα με τις σπουδές της παντρεύεται τον Μουάνγκι Ματάι, αποκτά το πρώτο της παιδί ενώ ο σύζυγός της αποφασίζει να πολιτευτεί.
Υπέρμαχοι της ειρήνης: Λούντβιχ Λέιζερ Ζάμενχοφ
Ο Λούντβιχ ΛΕίζερ Ζαμένχοφ ήταν Πολωνός-Εβραίος οφθαλμολόγος, φιλόλογος και ο εμπνευστής της Εσπεράντο, της πλέον δημοφιλούς τεχνητής γλώσσας μέχρι σήμερα.
Η γλώσσα Εσπεράντο:
Ένα τραγούδι στη γλώσσα αυτή:
Υπέρμαχοι της ειρήνης: Μπέρτα Φον Ζούτνερ
Η Μπέρτα φον Ζούτνερ ήταν Αυστριακή λογοτέχνης, ειρηνίστρια, η πρώτη γυναίκα ακτιβίστρια για την ειρήνη και η πρώτη γυναίκα στην οποία απονεμήθηκε το Νόμπελ Ειρήνης (1905).
Γεννήθηκε στις 9 Ιουνίου του 1843 στην Πράγα της τότε Αυστροουγγαρίας. Ήταν γόνος φτωχής οικογένειας. Αρραβωνιάστηκε το μηχανικό και λογοτέχνη Βαρόνο Άρτουρ Γκούντακαρ φον Ζούτνερ, τον οποίο αργότερα παντρεύτηκε κρυφά, λόγω της αντίθεσης της οικογένειάς της.
Αναδείχθηκε σε κορυφαία μορφή του ειρηνιστικού κινήματος με τη δημοσίευση του βιβλίου της Die Waffen nieder! (Κάτω τα όπλα!) το 1889 και με την ίδρυση ειρηνιστικής οργάνωσης δυο χρόνια αργότερα.
Εργάστηκε για μικρό διάστημα ως γραμματέας του Άλφρεντ Νόμπελ και είχε μαζί του μακρά αλληλογραφία ως το θάνατό του το 1896. Θεωρείται ότι επηρέασε την απόφασή του να συμπεριλάβει και το Βραβείο Ειρήνης Νόμπελ μαζί με τα υπόλοιπα που θεσμοθέτησε στη διαθήκη του. Η ίδια είναι η πρώτη γυναίκα στην οποία δόθηκε το βραβείο αυτό, το 1905.
Πέθανε στη Βιέννη στις 21 Ιουνίου 1914. Η μορφή της εικονίζεται τιμητικά στο αυστριακό κέρμα των 2 ευρώ.
Εργαστήριο Δεξιοτήτων: Το μεγάλο ταξίδι του ξύλου
Από δέντρο...... χαρτί
Η αποψίλωση των δασών
Υπέρμαχοι της ειρήνης: Ερρίκος Ντυνάν
Καλό μήνα!!!!!
Ο Μάρτης έφτασε και ήρθε ο καιρός να “μυρίσει” λίγο Άνοιξη! Διαβάστε τι συμβολίζει το “μαρτάκι” που φοράνε στο χέρι τους μικροί και μεγάλοι.
Μάρτης ή μαρτάκι αποκαλείται το έθιμο στο οποίο ένα φτιαγμένο από κόκκινο και άσπρο σχοινάκι ή κλωστές που έχουν στριφτεί ή πλεχτεί, βραχιόλι φοριέται την 1η Μαρτίου στην Ελλάδα.
Ο Μάρτης ή Μαρτιά είναι ένα παμπάλαιο έθιμο, με βαλκανική διασπορά. Πιστεύεται ότι έχει τις ρίζες του στην Αρχαία Ελλάδα, και συγκεκριμένα στα Ελευσίνια Μυστήρια. Οι μύστες των Ελευσίνιων Μυστηρίων έδεναν μια κλωστή στο δεξί τους χέρι και το αριστερό τους πόδι.
Τι συμβολίζει το μαρτάκι
Από τη 1η ως τις 31 του Μάρτη, τα παιδιά φορούν στον καρπό του χεριού τους το βραχιολάκι. Σύμφωνα με τη λαϊκή παράδοση, το μαρτάκι προστατεύει τα πρόσωπα των παιδιών από τον πρώτο ήλιο της Άνοιξης. Σκοπός είναι δηλαδή να μην καούν. Τον φτιάχνουν την τελευταία μέρα του Φλεβάρη. Τον φορούν την πρώτη μέρα του Μάρτη, πριν βγουν από το σπίτι.
Πιστεύεται ότι τα μικρά παιδιά, προστατεύονται είτε από ασθένειες γενικά ή «για να μην τα κάψει ο ήλιος» / για να «μην τα μαυρίζει ο ήλιος» ή για να «μην τα πιάνει το μάτι».
Το βραχιολάκι αυτό το βγάζουν στο τέλος του μήνα. Εναλλακτικά, το αφήνουν πάνω στις τριανταφυλλιές όταν δουν το πρώτο χελιδόνι, για να τον πάρουν τα πουλιά και να χτίσουν τη φωλιά τους.
Γιατί έχει αυτά τα χρώματα
Σύμφωνα με τη μυθολογία, ο θεός Ήλιος μεταμορφώθηκε σε νεαρό άνδρα και κατέβηκε στη Γη για να πάρει μέρος σε μια γιορτή. Τον απήγαγε όμως ένας δράκος, με αποτέλεσμα να χαθεί και να βυθιστεί ο κόσμος στο σκοτάδι. Μια μέρα, ένας νεαρός μαζί με τους συντρόφους του σκότωσε τον δράκο. Έτσι, απελευθέρωσε τον Ήλιο, φέρνοντας την άνοιξη.
Ο νεαρός έχασε τη ζωή του και το αίμα του -λέει ο μύθος- έβαψε κόκκινο το χιόνι. Από τότε, συνηθίζεται την 1η του Μάρτη όλοι οι νεαροί να πλέκουν το μαρτάκι, με κόκκινη κλωστή που συμβολίζει το αίμα του νεαρού άνδρα και την αγάπη προς τη θυσία και άσπρη που συμβολίζει την αγνότητα.
Δείτε 4 απλούς τρόπους να φτιάξετε μαρτάκι:
Υπέρμαχοι της ειρήνης: Ιμάνουελ Καντ
Περιμένοντας το χιόνι
Το χιόνι είναι άσπρο, μαλακό σαν τελειωμένος έρωτας-είπε.
Έπεσε απρόσμενα, τη νύχτα μ’ όλη τη σοφή σιωπή του,
Το πρωί, λαμποκοπούσε ολόλευκη η εξαγνισμένη πολιτεία,
Μια παλιά στάμνα πεταμένη στην αυλή, ήταν ένα άγαλμα.
Εκείνος ένοιωσε την κοφτερή ψυχρότητα του πάγου,
την απεραντοσύνη της λευκότητας, σαν άθλο του προσωπικό
μονάχα μια στιγμή ανησύχησε: μήπως και δεν του απόμενε
τίποτα πιο θερμό να το παγώσει, μήπως και δεν ήταν
μια νίκη του χιονιού, μα απλώς μια ουδέτερη γαλήνη,
μια ελευθερία χωρίς αντίπαλο και δόξα.
Βγήκε λοιπόν αμήχανος στο δρόμο, κι όπως είδε το χιονάνθρωπο
που φτιάχναν τα παιδιά, πλησίασε και του’ βαλε
δυο σβηστά κάρβουνα για μάτια, χαμογέλασε αόριστα
κι έπαιξε χιονοπόλεμο μαζί τους ως τ’ απόγευμα.
Γιάννης Ρίτσος, Το χιόνι
Μπορείτε να ζωγραφίσετε κι εσείς το δικό σας χιονισμένο σκηνικό!