ΕΔΩ
| ἔσχον | σχῶ | σχοίην | σχές | σχεῖν | σχών |
| Ενικός αριθμός | ||||
| ἡ
τῆς τῇ τὴν ὦ |
γυνὴ
γυναικὸς γυναικὶ γυναῖκα γύναι |
ναῦς
νεὼς νηὶ ναῦν ναῦ |
χεὶρ
χειρὸς χειρὶ χεῖρα χεὶρ |
|
| Πληθυντικός αριθμός | ||||
| αἱ
τῶν ταῖς τὰς ὦ |
γυναῖκες
γυναικῶν γυναιξὶ γυναῖκας γυναῖκες |
νῆες
νηῶν ναυσὶ ναῦς νῆες |
χεῖρες
χειρῶν χερσὶ(ν) χεῖρας χεῖρες |
|
Αρσενικό
| Ενικός | Πληθυντικός | |
| Ονομαστική | παῖς | παῖδες |
| Γενική | παιδός | παίδων |
| Δοτική | παιδί | παισί(ν) |
| Αιτιατική | παῖδᾰ | παῖδᾰς |
| Κλητική | παῖ | παῖδες |
221. Προσωπικές λέγονται οι αντωνυμίες που φανερώνουν τα τρία πρόσωπα του λόγου.
Πρώτο πρόσωπο είναι εκείνο που μιλεί: εγώ·
Δεύτερο πρόσωπο είναι εκείνο που του μιλούμε: σύ·
Τρίτο πρόσωπο είναι εκείνο για το οποίο γίνεται λόγος: αὐτός, ἐκεῖνος κτλ.
222. Οι προσωπικές αντωνυμίες κλίνονται έτσι:
|
Ενικός αριθμός |
|||
| α' πρόσ. | β' πρόσ. | γ' πρόσ. | |
| ον. | ἐγὼ | σὺ | — |
| γεν. | ἐμοῦ, μου | σοῦ, σου | (οὗ) |
| δοτ. | ἐμοί, μοι | σοί, σοι | οἷ, οἱ |
| αιτ. | ἐμέ, με | σέ, σε | (ἓ) |
|
Πληθυντικός αριθμός |
|||
| ον. | ἡμεῖς | ὑμεῖς | (σφεῖς) |
| γεν. | ἡμῶν | ὑμῶν | (σφῶν) |
| δοτ. | ἡμῖν | ὑμῖν | σφίσι(ν) |
| αιτ. | ἡμᾶς | ὑμᾶς | (σφᾶς) |
. Κτητικές αντωνυμίες
228. Κτητικές λέγονται οι αντωνυμίες που φανερώνουν σε ποιον ανήκει κάτι, δηλ. ορίζουν τον κτήτορα.
Οι κτητικές αντωνυμίες έχουν τρία πρόσωπα, όπως και οι προσωπικές, και σχηματίζονται από τα θέματα των αντίστοιχων προσωπικών αντωνυμιών:
Α΄ Για έναν κτήτορα
α΄ πρόσωπο: ἐμός, ἐμή, ἐμὸν (= δικός μου, δική μου, δικό μου)·
β΄ πρόσωπο: σός, σή, σὸν (= δικός σου, δική σου, δικό σου)·
γ΄ πρόσωπο: ἑός, ἑή, ἑὸν (= δικός του, δική του, δικό του).
Β΄ Για πολλούς κτήτορες
α΄ πρόσ.: ἡμέτερος, ἡμετέρα, ἡμέτερον (= δικός μας, δική μας, δικό μας)·
β΄ πρόσ.: ὑμέτερος, ὑμετέρα, ὑμέτερον (= δικός σας, δική σας, δικό σας)·
γ΄ πρόσ.: σφέτερος, σφετέρα, σφέτερον (= δικός τους, δική τους, δικό τους).
2. Δεικτικές αντωνυμίες
223. Δεικτικές λέγονται οι αντωνυμίες που φανερώνουν δείξιμο (αισθητό ή νοητό).
Δεικτικές αντωνυμίες της αρχαίας ελληνικής είναι οι ακόλουθες (όλες τρικατάληκτες με τρία γένη):
οὗτος, αὕτη, τοῦτο
ἐκεῖνος, ἐκείνη, ἐκεῖνο
ὅδε, ἥδε, τόδε (= αυτός εδώ, αυτός δα, ο εξής)
τοιόσδε, τοιάδε, τοιόνδε ή τοιοῦτος, τοιαύτη, τοιοῦτο(ν) (= τέτοιος).
τηλικόσδε, τηλικήδε, τηλικόνδε ή τηλικοῦτος, τηλικαύτη, τηλικοῦτο(ν) (= τόσο μεγάλος).
224. 1) Η αντωνυμία οὗτος, αὗτη, τοῦτο κλίνεται έτσι:
|
Ενικός αριθμός |
Πληθυντικός αριθμός |
|||||
| ον. | οὗτος | αὕτη | τοῦτο | οὗτοι | αὗται | ταῦτα |
| γεν. | τούτου | ταύτης | τούτου | τούτων | τούτων | τούτων |
| δοτ. | τούτῳ | ταύτῃ | τούτῳ | τούτοις | ταύταις | τούτοις |
| αιτ. | τοῦτον | ταύτην | τοῦτο | τούτους | ταύτας | ταῦτα |
| κλ. | (ὦ) οὗτος | (ὦ) αὕτη |
— |
— |
— |
— |
ΠΡΟΣΕΞΤΕ ΤΗΝ
| ὃς | ἣ | ὃ |
Ενικός αριθμός
| αρσ. | θηλ. | ουδ. | αρσ. | θηλ. | ουδ. | |||||
| ον. | ὃς | ἣ | ὃ | ὅσπερ | ἥπερ | ὅπερ | ||||
| γεν. | οὗ | ἧς | οὗ | οὗπερ | ἧσπερ | οὗπερ | ||||
| δοτ. | ᾧ | ᾗ | ᾧ | ᾧπερ | ᾗπερ | ᾧπερ | ||||
| αιτ. | ὃν | ἣν | ὃ | ὅνπερ | ἥνπερ | ὅπερ | ||||
|
Πληθυντικός αριθμός |
||||||||||
| αρσ. | θηλ. | ουδ. | αρσ. | θηλ. | ουδ. | |||||
| ον. | oἳ | αἱ | ἃ | οἵπερ | αἵπερ | ἅπερ | ||||
| γεν. | ὧν | ὧν | ὧν | ὧνπερ | ὧνπερ | ὧνπερ | ||||
| δοτ. | οἷς | αἷς | οἷς | οἷσπερ | αἷσπερ | οἷσπερ | ||||
| αιτ. | οὓς | ἃς | ἃ | οὕσπερ | ἅσπερ | ἅπερ | ||||
Κλίση του ρήματος εἰμί (ΥΛΗ Α ΓΥΜΝΑΣΙΟΥ ΑΛΛΑ ΣΟΣ)
| Οριστική | Υποτακτική | Ευκτική | Προστακτική | Απαρέμφατο | |
| Ενεστώτας | εἰμί εἶ ἐστί ἐσμέ(ν) ἐστέ εἰσί(ν) |
ὦ ᾖς ᾖ ὦμεν ἦτε ὦσιν |
εἴην εἴης εἴη εἴημεν – εἶμεν εἴητε – εἶτε εἴησαν – εἶεν |
ἴσθι ἔστω ἔστε ἔστων ή ὄντων ή ἔστωσαν |
εἶναι Μετοχή ὤν, οὖσα, ὄν |
| Παρατατικός | ἦ και ἦν ἦσθα ἦν ἦμεν ἦτε ή ἦστε ἦσαν |
||||
| Μέλλοντας | ἔσομαι ἔσῃ ή ἔσει ἔσται ἐσόμεθα ἔσεσθε ἔσονται |
ἐσοίμην ἔσοιο ἔσοιτο ἐσοίμεθα ἔσοισθε ἔσοιντο |
Απαρέμφατο ἔσεσθαι Μετοχή ἐσόμενος, ἐσομένη, ἐσόμενον |
||
| Αόριστος | ἐγενόμην ἐγένου ἐγένετο ἐγενόμεθα ἐγένεσθε ἐγένοντο |
γένωμαι γένῃ γένηται γενώμεθα γένησθε γένωνται |
γενοίμην γένοιο γένοιτο γενοίμεθα γένοισθε γένοιντο |
γενοῦ γενέσθω γενέσθε γενέσθων, γενέσθωσαν |
Απαρέμφατο γενέσθαι Μετοχή γενόμενος γενομένη γενόμενον |
| Παρακείμενος | γέγονα γέγονας γέγονε γεγόναμεν γεγόνατε γεγόνασιν |
γεγονώς, -υῖα, -ός ὦ γεγονώς, -υῖα, -ός ᾖς γεγονώς, -υῖα, -ός ᾖ γεγονότες, -υῖαι, -ότα ὦμεν γεγονότες, -υῖαι, -ότα ἦτε γεγονότες, -υῖαι, -ότα ὦσιν |
γεγονώς, -υῖα, -ός εἴην γεγονώς, -υῖα, -ός εἴης γεγονώς, -υῖα, -ός εἴη γεγονότες, -υῖαι, -ότα εἴημεν γεγονότες, -υῖαι, -ότα εἴητε γεγονότες, -υῖαι, -ότα εἴησαν |
γεγονώς, -υῖα, -ός ἴσθι γεγονώς,-υῖα,-ός ἔστω γεγονότες,-υῖαι,-ότα ἔστε γεγονότες, -υῖαι, -ότα ἔστων |
Απαρέμφατο γεγονέναι Μετοχή γεγονώς γεγονυῖα γεγονός |
| Υπερσυντέλικος | ἐγεγόνειν ἐγεγόνεις ἐγεγόνει ἐγεγόνεμεν ἐγεγόνετε ἐγεγόνεσαν |
||||
