Αφροδίτη (ατμόσφαιρα – τροπόσφαιρα)

Η ατμόσφαιρα χωρίζεται σε ορισμένα τμήματα ανάλογα με το υψόμετρο. Το πυκνότερο τμήμα της ατμόσφαιρας, η τροπόσφαιρα, ξεκινάει από την επιφάνεια και εκτείνεται προς τα πάνω κατά 65 χιλιόμετρα. Στη ζεστή σαν φούρνος επιφάνεια οι άνεμοι είναι αργοί, αλλά στην κορυφή της τροπόσφαιρας η θερμοκρασία και η πίεση φθάνουν τα Γήινα επίπεδα και τα σύννεφα επιταχύνονται σε ταχύτητα 100 m/s.

Η ατμοσφαιρική πίεση στην επιφάνεια της Αφροδίτης είναι κατά 92 φορές μεγαλύτερη από της Γης, και ισοδύναμη της πίεσης που βρίσκεται σε βάθος 900 μ. στους Γήινους ωκεανούς. Η πυκνότητα του αέρα στην επιφάνεια είναι 67 kg/m³, ισοδύναμη του 6,5% του υγρού ύδατος στη Γη. Η πίεση στην επιφάνεια είναι τόσο υψηλή που το διοξείδιο του άνθρακα δε βρίσκεται πλέον σε κατάσταση αερίου, αλλά ως υπερκρίσιμο ρευστό, και σχηματίζει ένα είδος θάλασσας που καλύπτει όλη την επιφάνεια της Αφροδίτης. Αυτή η θάλασσα από υπερκρίσιμο διοξείδιο του άνθρακα είναι εξαιρετικός αγωγός θερμότητας, και έχει ρυθμιστική λειτουργία στις μεταβολές της θερμοκρασίας μεταξύ ημέρας και νύχτας (που διαρκούν 56 γήινες ημέρες).

Οι μεγάλες ποσότητες του CO₂ στην ατμόσφαιρα μαζί με τους υδρατμούς και το διοξείδιο του θείου προκαλούν ένα ισχυρό φαινόμενο του θερμοκηπίου, παγιδεύοντας την ηλιακή ενέργεια και αυξάνοντας την επιφανειακή θερμοκρασία περί τους 467 °C. Η μέση θερμοκρασία στην επιφάνεια είναι υψηλότερη από τα σημεία τήξης του μολύβδου (327 °C), του κασσίτερου (232 °C) και του ψευδαργύρου ( 420 °C). Η παχιά τροπόσφαιρα αμβλύνει τις διαφορές στην θερμοκρασία μεταξύ ημέρας και νύχτας, παρόλο που η αργή ανάδρομη περιστροφή του πλανήτη κάνει τη μία αστρική ημέρα να διαρκεί κατά 116,5 γήινες ημέρες. Η επιφάνεια της Αφροδίτης βρίσκεται για 58,3 μέρες στο σκοτάδι, προτού ο ήλιος ανατείλει και πάλι πίσω από τα σύννεφα.