Δημοσιεύτηκε στις 1 Αυγούστου, 2020
Αφροδίτη (Σύννεφα)
Τα σύννεφα της Αφροδίτης είναι πυκνά και αποτελούνται κυρίως (75-96%) από σταγονίδια θειικού οξέος.[35] Σκιάζουν την επιφάνεια του πλανήτη στην οπτική απεικόνιση, και αντανακλούν το 75%[36] του ηλιακού φωτός που πέφτει πάνω τους.[1] Η γεωμετρική λευκαύγεια, ένα κοινό μέτρο της ανακλαστικότητας, είναι το υψηλότερο από τους πλανήτες του Ηλιακού Συστήματος. Η μεγάλη ανακλαστικότητα δυνητικά εξασφαλίζει σε κάθε διαστημικό όχημα που ταξιδεύει στην κορυφή του σύννεφου επαρκή ηλιακή ενέργεια ώστε τα ηλιακά κύτταρα να μπορούν να τοποθετηθούν οπουδήποτε στο όχημα.[37] Η πυκνότητα των νεφών είναι εξαιρετικά μεταβλητή με το πυκνότερο στρώμα στα 48,5 χλμ. να φτάνει το 0,1 g/m3 , παρόμοια με τους χαμηλότερους σωρειτομελανίτες στη Γη.[38]
Το θειικό οξύ παράγεται στην ανώτερη ατμόσφαιρα από τη φωτοχημική επίδραση του Ήλιου σε διοξείδιο του άνθρακα, διοξείδιο του θείου και υδρατμούς.[39] Τα υπεριώδη φωτόνια των μηκών κύματος <169 nm μπορεί να προκαλέσουν φωτοδιάσπαση του διοξειδίου του άνθρακα προς μονοξείδιο του άνθρακα και ατομικό οξυγόνο. Το ατομικό οξυγόνο είναι εξαιρετικά αντιδραστικό, και από την αντίδραση του με διοξείδιο του θείου, ένα ιχνοστοιχείο της ατμόσφαιρας, παράγεται τριοξείδιο του θείου, το οποίο μπορεί να συνδυαστεί με υδρατμούς, ένα άλλο ιχνοστοιχείο της ατμόσφαιρας, προς παραγωγή θειικού οξέος.[40]
Στο επίπεδο της επιφάνειας η υγρασία είναι λιγότερη από 0,1%.[41] Η βροχή θειϊκού οξέος δεν φτάνει ποτέ στο έδαφος της Αφροδίτης επειδή εξατμίζεται από τη θερμότητα προτού φτάσει.[42] Θεωρητικά, η πρώιμη ηφαιστειακή δραστηριότητα απελευθέρωσε θείο στην ατμόσφαιρα και οι υψηλές θερμοκρασίες το εμπόδισαν από το να παγιδευτεί σε στερεά συστατικά της επιφάνειας όπως έγινε στη Γη.[43]