Ανέκαθεν οι σχέσεις μεταξύ μαθητών και εκπαιδευτικών ήταν καλές γενικότερα. Μόνο όταν ήταν η περίοδος των βαθμών κάποιοι μαθητές που δεν πήραν τους βαθμούς που περίμεναν έδειχναν την δυσαρέσκειά τους στους καθηγητές. Όμως το τελευταίο διάστημα αυτό δεν ισχύει, διότι οι καθηγητές από την μεριά τους προσπάθησαν να αναπτύξουν καλύτερες σχέσεις με τους μαθητές τους.

Κατ' αρχήν και οι 2 πλευρές έχουν χτίσει μεταξύ τους όμορφες, φιλικές και χαρούμενες σχέσεις. Κατά κοινή ομολογία των συμμαθητών μου αλλά και από προσωπική μου εμπειρία, οι καθηγητές μας δεν είναι απρόσιτοι και αυστηροί αλλά απεναντίας είναι εξυπηρετικοί και πρόθυμοι να μας λύσουν τις απορίες ακόμη και στο διάλειμμα. Μπορεί ο κάθε καθηγητής να έχει διαφορετικό χαρακτήρα και συμπεριφορά αλλά όλοι μαζί αποτελούν ένα αρμονικό σύνολο.Μερικοί καθηγητές λειτουργούν ως μεγαλύτερα αδέρφια μας, ως μητέρα μας κλπ. Μας συμβουλεύουν όταν έχουμε κάποιο πρόβλημα ή είναι εκεί δίπλα μας όταν τους χρειαζόμαστε διότι το σχολείο δεν είναι μόνο μάθημα και γνώσεις αλλά διαπλάθει και τον χαρακτήρα μας. Ακόμη, σε εξωσχολικές δραστηριότητες είναι δίπλα μας και μας βοηθάνε σε ό,τι χρειαστούμε ανιδιοτελώς. Στις εκδρομές περνάμε υπέροχα, παιδιά και καθηγητές γινόμαστε ένα.

Στην ώρα του μαθήματος κοιτάν πρώτα να λύσουν τις απορίες των μαθητών πάνω σε κάποιο θέμα και μετά προχωράνε παρακάτω στο μάθημα. Δεν βαριούνται να μεταδώσουν το μάθημα, κάνοντας μόνο ότι λέει το βιβλίο αλλά μας βάζουν και δικά τους παραδείγματα και ασκήσεις πιο κατανοητές για το σπίτι. Έχουν αμεσότητα στο μάθημα, ζωντάνια και παραστατικότητα, κρατώντας μας πάντα σε εγρήγορση.

Από όλα τα παραπάνω προκύπτει εύλογα το συμπέρασμα ότι άμα υπάρχει διάθεση και θέληση και από τις δύο πλευρές χτίζεται ένα αξιοζήλευτο οικοδόμημα !