Άδωνις – Αφροδίτης

Σε έναν μαγευτικό κήπο γεμάτο πολύχρωμα λουλούδια και καταπράσινα δέντρα, ζούσε η όμορφη θεά της αγάπης και της ομορφιάς, η Αφροδίτη. Η Αφροδίτη, με τα χρυσά της μαλλιά να λάμπουν στον ήλιο και τα μάτια της να αστράφτουν σαν τα αστέρια του ουρανού, ήταν η πιο όμορφη θεά του Ολύμπου. Όλοι την αγαπούσαν και την θαύμαζαν.

Ο Άδωνις, από την άλλη, δεν ήταν ένα συνηθισμένο παιδί. Ήταν γιος της Μύρρας, μιας πριγκίπισσας της Κύπρου. Η ιστορία της γέννησής του ήταν δραματική και λυπητερή. Η Μύρρα είχε κάνει ένα μεγάλο αμάρτημα και ο πατέρας της, ο βασιλιάς Κινύρας, την κυνηγούσε για να την τιμωρήσει. Η Μύρρα, φοβισμένη, έτρεξε στο δάσος και προσευχήθηκε στους θεούς να τη σώσουν

Οι θεοί, ακούγοντας τις προσευχές της, τη μεταμόρφωσαν σε δέντρο Μύρρας, και από τον κορμό του δέντρου γεννήθηκε ο Άδωνις, ένας εξαιρετικά όμορφος νέος που η ομορφιά του ξεπερνούσε κάθε φαντασία.

Όταν γεννήθηκε ο Άδωνις, οι θεοί συνειδητοποίησαν την εξαιρετική ομορφιά του και αποφάσισαν ότι δεν θα ήταν ασφαλές να μεγαλώσει ως θνητός. Έτσι, η Αφροδίτη, που είχε ήδη αρχίσει να νιώθει συμπάθεια για το αγόρι, τον πήρε και τον έκρυψε σε ένα ασφαλές μέρος - τον μαγευτικό της κήπο. Εκεί, ο Άδωνις μεγάλωσε προστατευμένος από τον κόσμο και τις κακίες του.

Καθώς οι μέρες περνούσαν, η Αφροδίτη και ο Άδωνις περνούσαν όλο και περισσότερο χρόνο μαζί. Περιπλανιόντουσαν στον κήπο, έπαιζαν με τα ζώα και απολάμβαναν την ομορφιά της φύσης. Έγιναν αχώριστοι φίλοι και η Αφροδίτη τον δίδαξε για τα μυστικά της αγάπης και της φύσης.

Όμως, όπως σε κάθε όμορφη ιστορία, υπήρχε κι ένας κίνδυνος. Ο Άρης, ο θεός του πολέμου, ζήλευε τον Άδωνη επειδή είχε κερδίσει την καρδιά της Αφροδίτης. Μια μέρα, ενώ ο Άδωνις κυνηγούσε στο δάσος, ο Άρης μεταμορφώθηκε σε έναν άγριο κάπρο και επιτέθηκε στον Άδωνη. Ο Άδωνις τραυματίστηκε σοβαρά και η Αφροδίτη, ακούγοντας τις κραυγές του, έτρεξε κοντά του.

Με δάκρυα στα μάτια της, η Αφροδίτη κράτησε τον Άδωνη στην αγκαλιά της και προσευχήθηκε στους θεούς να τον σώσουν. Όμως, η μοίρα είχε άλλα σχέδια. Ο Άδωνις άφησε την τελευταία του πνοή στην αγκαλιά της αγαπημένης του. Από τα δάκρυα της Αφροδίτης και το αίμα του Άδωνη, άνθισε ένα όμορφο λουλούδι, η ανεμώνη.

Η Αφροδίτη υποσχέθηκε να θυμάται για πάντα τον αγαπημένο της Άδωνη και κάθε χρόνο, όταν άνθιζαν οι ανεμώνες, ήξερε πως ήταν ο τρόπος της φύσης να της θυμίζει την αγάπη τους. Και έτσι, η ιστορία του Άδωνη και της Αφροδίτης συνεχίζει να ζει μέσα από τα όμορφα λουλούδια και τις μαγευτικές ιστορίες που λέμε στα παιδιά μας.