Σχολιασμός στα λεγόμενα του Γ.Σ. για την πνευματική μας κληρονομιά

"Η ελληνική πνευματική κληρονομιά είναι τόσο μεγάλη που αλήθεια δεν ξέρει κανείς ποίους μπορεί να διαλέξει για να πραγματοποιήσει τις βουλές της. Είναι στιγμές που την κρατούν στα χέρια τους οι πιο φημισμένοι άνθρωποι που ακούστηκαν ποτέ στον κόσμο , και είναι στιγμές που πάει και φωτίζει ανάμεσα στους ανώνυμους. Το δημοτικό τραγούδι να φωτίζει τον Όμηρο και ο Αισχύλος να συμπληρώνεται από το δημοτικό τραγούδι, στην ευαισθησία ενός ίδιου ανθρώπου, δεν είναι λίγο πράγμα.." (Γ.Σ. Δοκιμές)

 

Συμφωνώ, όπως λέει ο Γ.Σ., ότι η ελληνική πνευματική κληρονομιά είναι τόσο μεγάλη, που κανένας δεν ξέρει ποιόν να πρωτοδιαλέξει για να την χαρακτηρίσει. Ένα σημείο που μου άρεσε παρά πολύ είναι το ότι "το δημοτικό τραγούδι φωτίζει τον Όμηρο και ο Αισχύλος συμπληρώνεται από το δημοτικό τραγούδι". Αυτό που κατάλαβα από αυτό το απόσπασμα είναι ότι οι μύθοι των αρχαίων συνδέονται με το Βυζάντιο, οι αρχαίες τραγωδίες με τους ύμνους, τα Ομηρικά έπη φτάνουν ως το δημοτικό τραγούδι. Έτσι όλα τα στοιχεία τις πνευματικής μας κληρονομιάς γίνονται ένα και σχηματίζουν όλον τον ελληνικό πολιτισμό.

*Πηγή εικόνας: https://diastixo.gr/arthra/16791-dimotiko-tragoudi