Vincent van Gogh: Συναίσθημα, όραμα και ένα μοναδικό στυλ

Vincent van Gogh: Συναίσθημα, όραμα και ένα μοναδικό στυλ

Ο Βίνσεντ βαν Γκογκ(Vincent Willem van Gogh, προφορά στα ολλανδικά: Φίνσεντ φαν Χοχ) (30 Μαρτίου 1853 – 29 Ιουλίου 1890) ήταν Ολλανδός ζωγράφος.

Ο Vincent σαν ήταν μικρό παιδί αγαπούσε να κοιτά τον ήλιο , τα αστέρια , τον ουρανό! Aγαπούσε τα ξανθά ηλιοτρόπια  , τα πράγματα που έστεκαν μόνα τους, τις αμυγδαλιές και τα χρώματα!

https://www.youtube.com/watch?v=qv8TANh8djI

Ήθελε τόσο να μοιραστεί με τους ανθρώπους όλα εκείνα τα αισθήματα που τον κατέκλυζαν σαν κοιτούσε τα πράγματα αυτά! Μα πόσο δύσκολο για εκείνον να πλησιάσει τους ανθρώπους . Σαν μεγάλωνε και γινόταν άντρας, οι εντυπώσεις του για τον κόσμο ολοένα θέριευαν και γρήγορα αποζήτησε τρόπους για να ξεχυθούν σαν ποτάμι από μέσα του. Και μέσα σ’αυτό το ποτάμι της δημιουργίας  άφησε τους άλλους ανθρώπους να κολυμπήσουν  και να ανακαλύψουν τον τρόπο που ονειρευόταν τον κόσμο,  σαν έστεκε μόνος και τον παρατηρούσε. https://www.youtube.com/watch?v=BbgrHnbgoDU 

(Δείτε εδώ αποσπάσματα από τη διαδραστική έκθεση για τον ζωγράφο που είχε επισκεφτεί και την Αθήνα πριν κάποια χρόνια ..! )

ΔΕΙΤΕ ΤΟ ΜΙΚΡΟ ΒΙΝΤΕΑΚΙ ΠΡΩΤΟΥ ΔΙΑΒΑΣΕΤΕ ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΟΛΥΤΑΡΑΧΗ ΖΩΗ ΤΟΥ:

https://www.youtube.com/watch?v=ePYilVQDmFIΕν ζωή, το έργο του δεν σημείωσε επιτυχία ούτε ο ίδιος αναγνωρίστηκε ως σημαντικός καλλιτέχνης. Ωστόσο, μετά το θάνατό του, η φήμη του εξαπλώθηκε πολύ γρήγορα και σήμερα αναγνωρίζεται ως ένας από τους σημαντικότερους ζωγράφους όλων των εποχών.

Η επίδρασή του στα μεταγενέστερα κινήματα του εξπρεσιονισμού, του φωβισμού αλλά και εν γένει της αφηρημένης τέχνης, θεωρείται καταλυτική.

Ζωή και έργο

Ο Βίνσεντ βαν Γκογκ γεννήθηκε στο ολλανδικό χωριό Ζούντερτ (Zundert) και ήταν ο μεγαλύτερος από τα συνολικά επτά παιδιά της οικογένειάς του, γιος του πάστορα Θεόδωρου βαν Γκογκ. Στον Βίνσεντ δόθηκε το όνομα του παππού του, το οποίο είχε δοθεί και στο πρωτότοκο παιδί της οικογένειας, το οποίο είχε πεθάνει σε βρεφική ηλικία. Ήδη από τα πολύ νεανικά του χρόνια παρουσίασε τάσεις μελαγχολίας και πρώιμα ψυχολογικά προβλήματα.(Δείτε εδώ ένα φιλμάκι για τα μυστικά της ζωής του)

.https://www.youtube.com/watch?v=sNckW7-puhU

Σε ηλικία 16 ετών και αφού είχε ήδη καταπιαστεί χωρίς επιτυχία με αρκετά επαγγέλματα, ασχολήθηκε για ένα διάστημα με το εμπόριο έργων τέχνης, στην εταιρεία Goupilator & Company, όπου τον επόμενο χρόνο προσελήφθη και ο αδελφός του Τεό βαν Γκογκ (Theo van Gogh). Χωρίς να ενθουσιάζεται με το επάγγελμά του ,στρέφεται στις σπουδές θεολογίας όπου μετά τη λήψη  του πτυχίου του  το 1878 του ανατίθεται μία θέση ιεροκήρυκα στο Βέλγιο και συγκεκριμένα στην υποβαθμισμένη περιοχή Μπορινάζ, όπου λειτουργεί ορυχείο. Ο βαν Γκογκ κηρύττει για περίπου έξι μήνες επιδεικνύοντας ιδιαίτερο ενδιαφέρον για την ένδεια των ανθρώπων της περιοχής. Αυτή είναι και η περίοδος κατά την οποία ξεκινά να σχεδιάζει μικρά έργα και πιθανόν αποφασίζει να ασχοληθεί με την τέχνη.

Το 1880, σε ηλικία 27 ετών, ξεκινά να παρακολουθεί τα πρώτα του μαθήματα ζωγραφικής, ωστόσο σύντομα έρχεται σε ρήξη με τον δάσκαλό του, Αντόν Μωβ (Anton Mauve), γύρω από καλλιτεχνικά ζητήματα. Τα επόμενα χρόνια δημιουργεί έργα κυρίως επηρεασμένα από τη ζωγραφική του Ζαν Φρανσουά Μιγέ (Jean-François Millet), ενώ ταξιδεύει στην ολλανδική επαρχία ζωγραφίζοντας θέματα που εμπνέεται από αυτή. Το χειμώνα του 1885, παρακολουθεί μαθήματα στην Ακαδημία της Αμβέρσας, τα οποία όμως διακόπτονται πολύ σύντομα αφού αποβάλλεται από τον καθηγητή της ακαδημίας Ευγένιο Σιμπέρ (Eugene Siberdt). Παρά το γεγονός αυτό, ο βαν Γκογκ προλαβαίνει να έρθει σε επαφή με την ιαπωνική τέχνη από την οποία και δανείζεται στοιχεία ή πολλές φορές μιμείται την τεχνοτροπία της. Αρκετές από τις προσωπογραφίες του, περιλαμβάνουν επίσης σε δεύτερο πλάνο κάποιο έργο ιαπωνικής τέχνης.

Την άνοιξη του 1886 επισκέπτεται το Παρίσι όπου ζει με τον αδελφό του — επιτυχημένο πλέον έμπορο τέχνης — στην περιοχή της Μονμάρτρης, κέντρο της καλλιτεχνικής δραστηριότητας. Κατά την παραμονή του, έρχεται σε επαφή με τους ιμπρεσιονιστές Εντγκάρ Ντεγκά, Καμίλ Πισαρό, Πωλ Γκωγκέν και Τουλούζ Λωτρέκ. Επηρεάζεται σημαντικά από το κίνημα του ιμπρεσιονισμού και ειδικότερα σε ότι αφορά τη χρήση του χρώματος. Ο ίδιος ο βαν Γκογκ κατατάσσεται περισσότερο στους μετα-ιμπρεσιονιστές ζωγράφους. Χρησιμοποίησε συχνά τεχνικές των ιμπρεσιονιστών αλλά διαμόρφωσε παράλληλα και ένα προσωπικό ύφος, το οποίο διακρίνεται από τη χρήση συμπληρωματικών χρωμάτων που οι ιμπρεσιονιστές αποφεύγουν.

Δύο χρόνια αργότερα, το 1888, ο βαν Γκογκ εγκαταλείπει τη γαλλική πρωτεύουσα και επισκέπτεται τη νότια Γαλλία και την περιοχή της Προβηγκίας.Υπάρχουν αναφορές πως εκεί εμπνέεται από το τοπίο καθώς και την αγροτική ζωή των κατοίκων, θέματα τα οποία προσπαθεί να αποδώσει και στη ζωγραφική του. Την περίοδο αυτή, επινοεί και μία ιδιαίτερη τεχνική των στροβιλισμάτων με το πινέλο ενώ στους πίνακές του κυριαρχούν έντονα χρώματα, όπως κίτρινο, πράσινο και μπλε, με χαρακτηριστικά δείγματα τα έργα Έναστρη νύχτα και μία σειρά πινάκων που απεικονίζουν ηλιοτρόπια. Το έργο Κόκκινο αμπέλι αυτής της περιόδου είναι επίσης το μοναδικό έργο που κατάφερε να πουλήσει ο βαν Γκογκ εν ζωή. Κατά το διάστημα της παραμονής του στην Αρλ, δέχεται και την επίσκεψη του ζωγράφου Γκωγκέν. Ωστόσο, μετά από λίγους μήνες, οι δυο τους διαφωνούν έντονα και λόγω της ασταθούς ψυχικής του υγείας, ο βαν Γκογκ κόβει μέρος του αριστερού του αυτιού καταλήγοντας στο νοσοκομείο της περιοχής. Υπάρχουν ισχυρισμοί πως ο βαν Γκογκ είχε απειλήσει να σκοτώσει τον Γκωγκέν και προέβη στο κόψιμο του αυτιού του αναζητώντας ένα είδος κάθαρσης από τις τύψεις του.

Το 1889 εισάγεται στο ψυχιατρικό κέντρο του μοναστηριού του Αγίου Παύλου στον Σαιν Ρεμύ, όπου και παραμένει συνολικά για ένα περίπου χρόνο πάσχοντας από κατάθλιψη. Κατά την παραμονή του εκεί, συνεχίζει να ζωγραφίζει. Τον Μάιο του 1890 εγκαταλείπει την ψυχιατρική κλινική και ζει για ένα διάστημα σε μία περιοχή κοντά στο Παρίσι, όπου παρακολουθείται από τον γιατρό Πωλ Γκασέ, στον οποίο είχε συστήσει τον βαν Γκογκ ο ζωγράφος Καμίλ Πισαρό. 

Τον Ιούλιο του 1890, ο βαν Γκογκ εμφανίζει συμπτώματα έντονης κατάθλιψης και τελικά αυτοπυροβολείται στο στομάχι στις 27 Ιουλίου ενώ πεθαίνει δύο ημέρες αργότερα. Σύμφωνα με μια άλλη θεωρία πυροβολήθηκε από δύο έφηβους. Δεν είναι απολύτως βέβαιο ποιο ήταν το τελευταίο του έργο, αλλά πρόκειται πιθανά για το έργο με τον τίτλο Ο κήπος του Ντωμπινύ ή για τον πίνακα Σιτοχώραφο με κοράκια.

Μετά το θάνατο του βαν Γκογκ, η φήμη του εξαπλώθηκε ραγδαία, με αποκορύφωμα μεγάλες εκθέσεις έργων του που πραγματοποιήθηκαν στο Παρίσι (1901), το Άμστερνταμ (1905), την Κολωνία (1912), τη Νέα Υόρκη (1913) και το Βερολίνο (1914).

Συνολικά δημιούργησε σε διάστημα περίπου δέκα ετών περισσότερα από 800 πίνακες και 1000 μικρότερα σχέδια. Σώζεται ακόμα εκτενής αλληλογραφία του με τον αδελφό του, που περιλαμβάνει περισσότερα από 700 γράμματα. Επίσης ο βαν Γκογκ είναι διάσημος για τις πινελιές του οι οποίες πολλές φορές παρουσιάζουν μια κίνηση.

ΤΙ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΕΧΟΥΜΕ ΣΤΟ ΜΥΑΛΟ ΜΑΣ ΓΙ ΑΥΤΟΝ :

Δείτε σε δραματοποιημένο animation εικόνες από την πολυτάραχη ζωή του https://www.youtube.com/watch?v=CGzKnyhYDQI

Eνα από τα πρώτα πράγματα που πιθανότατα έρχονται στο μυαλό πολλών ανθρώπων είναι το γεγονός ότι έκοψε το αυτί του. Αυτή η αυστηρή πράξη, που διαπράχθηκε το 1888, σηματοδότησε την αρχή της κατάθλιψης που θα τον μάστιζε μέχρι το τέλος της ζωής του. Αλλά το να ξέρεις ποιος ακριβώς ήταν  ο Βαν Γκογκ είναι να ξεπεράσεις την καρικατούρα του βασανισμένου, παρανοημένου καλλιτέχνη και να εξοικειωθείς με τον εργατικό, βαθιά θρησκευτικό και δύσκολο άνθρωπο. Ο Βαν Γκογκ βρήκε τη θέση του στην τέχνη και παρήγαγε συναισθηματικούς, οπτικά συλλεκτικούς πίνακες κατά τη διάρκεια μιας καριέρας που κράτησε μόνο μια δεκαετία.
https://www.vangoghmuseum.nl/en/visit/whats-on/the-permanent-collection-van-goghs-masterpieces
Σε μεγάλο βαθμό αυτοδίδακτος, Βαν Γκογκ παρήγαγε περισσότερα από 2.000 πετρελαίου έργα ζωγραφικής, ακουαρέλες , σχέδια και σκίτσα , που έγινε σε ζήτηση μόνο μετά το θάνατό του. Έγραψε επίσης δεκάδες επιστολές, ειδικά στον αδερφό του Theo, στον οποίο επεξεργάστηκε τις σκέψεις του για την τέχνη. «Συνεχίστε να περπατάτε πολύ και να αγαπάτε τη φύση, γιατί αυτός είναι ο πραγματικός τρόπος να μάθετε να καταλαβαίνετε την τέχνη όλο και καλύτερα», έγραψε το 1874. «Οι ζωγράφοι καταλαβαίνουν τη φύση και την αγαπούν και μας διδάσκουν να βλέπουμε ». https://www.youtube.com/watch?v=dipFMJckZOM

Ήταν η φύση, και οι άνθρωποι που ζούσαν κοντά σε αυτό, που ανακάλεσαν για πρώτη φορά τις καλλιτεχνικές τάσεις του Βαν Γκογκ. Σε αυτό δεν ήταν μόνος. Τα τοπία παρέμειναν ένα δημοφιλές θέμα στην τέχνη του τέλους του 19ου αιώνα. Εν μέρει από τη δυσαρέσκειά τους για τη σύγχρονη πόλη, πολλοί καλλιτέχνες αναζήτησαν μέρη που μοιάζουν με γήινους παραδείσους, όπου μπορούσαν να παρατηρήσουν τη φύση από πρώτο χέρι, τροφοδοτώντας τις ψυχολογικές και πνευματικές της αντηχίες στο έργο τους. Ο Βαν Γκογκ πήρε ιδιαίτερα τους αγρότες που είδε να εργάζεται στην ύπαιθρο. Οι πρώτες συνθέσεις του περιείχαν πορτρέτα ολλανδών αγροτών και αγροτικών τοπίων, που αποδίδονται σε σκοτεινούς, ευμετάβλητους τόνους .

Το 1886, ο van Gogh μετακόμισε στο Παρίσι, όπου συνάντησε τα έργα των Ιμπρεσιονιστών και των Νέων-Ιμπρεσιονιστών , καθώς και τις συνθέσεις Pointillist του Georges Seurat. Εμπνευσμένος από την αρμονική αντιστοίχιση χρωμάτων αυτών των καλλιτεχνών , τις βραχύτερες πινελιές και τη φιλελεύθερη χρήση του χρώματος , φωτίζει τη δική του παλέτα και χαλαρώνει το πινέλο του , τονίζοντας τη φυσική εφαρμογή του χρώματος στον καμβά.

Το στυλ που ανέπτυξε στο Παρίσι και έφερε μέχρι το τέλος της ζωής του έγινε γνωστό ως μετα-ιμπρεσιονισμός, ένας όρος που περιλαμβάνει έργα από καλλιτέχνες που ενοποιούνται από το ενδιαφέρον τους να εκφράσουν τις συναισθηματικές και ψυχολογικές τους απαντήσεις στον κόσμο μέσω έντονων χρωμάτων και εκφραστικών , συχνά συμβολικών εικόνων .Μέχρι το 1888, ο van Gogh είχε επιστρέψει στη γαλλική ύπαιθρο, όπου θα παρέμενε μέχρι το θάνατό του. Εκεί, για άλλη μια φορά κοντά στους αγρότες που τον είχαν εμπνεύσει νωρίς, επικεντρώθηκε στη ζωγραφική τοπίων, πορτρέτα (του εαυτού του και των άλλων), εσωτερικούς χώρους και ακόμα ζωές γεμάτους προσωπικούς συμβολισμούς           

       

Η  ΕΝΑΣΤΡΗ ΝΥΧΤΑ Παρατήρηση και φαντασία στην έναστρη νύχτα (1889)

«Σήμερα το πρωί είδα την ύπαιθρο από το παράθυρό μου πολύ πριν από την ανατολή του ηλίου, με τίποτα άλλο από το πρωί, το οποίο φαινόταν πολύ μεγάλο», έγραψε ο van Gogh στον αδερφό του Theo, περιγράφοντας την έμπνευσή του για έναν από τους πιο γνωστούς πίνακες του, The Starry Night (1889).  Το παράθυρο στο οποίο αναφέρεται ήταν στο άσυλο του Saint-Paul στο Saint-Rémy, στη νότια Γαλλία, όπου αναζήτησε ανάπαυλα από τα συναισθηματικά του βάσανα ενώ συνέχισε να κάνει τέχνη.https://www.youtube.com/watch?v=1BxZDzI6xVU

Αυτή η ζωγραφική μεσαίας κλίμακας, σε καμβά κυριαρχείται από έναν νυχτερινό ουρανό γεμάτο αστέρι και αστέρι. Καταλαμβάνει τα τρία τέταρτα του επιπέδου εικόνας και φαίνεται ταραχώδης, ακόμη και ταραγμένος, με έντονα στροβιλισμένα μοτίβα που φαίνεται να κυλούν στην επιφάνεια του σαν κύματα. Είναι γεμάτο με φωτεινές σφαίρες - συμπεριλαμβανομένης της ημισελήνου στα αριστερά, και της Αφροδίτης, το πρωί της αστέρας, στα αριστερά του κέντρου - περιτριγυρισμένη από ομόκεντρους κύκλους ακτινοβολίας λευκού και κίτρινου φωτός.

Κάτω από αυτόν τον εκφραστικό ουρανό βρίσκεται ένα σιωπηλό χωριό ταπεινών σπιτιών που περιβάλλουν μια εκκλησία, του οποίου το καμπαναριό υψώνεται απότομα πάνω από τα κυματιστά μπλε-μαύρα βουνά στο βάθος . Ένα κυπαρίσσι κάθεται στο πρώτο πλάνο αυτής της νυχτερινής σκηνής. Φλόγα, φτάνει σχεδόν στην πάνω άκρη του καμβά, χρησιμεύοντας ως οπτικός σύνδεσμος μεταξύ γης και ουρανού. Θεωρητικά συμβολικά, το κυπαρίσσι θα μπορούσε να θεωρηθεί ως γέφυρα μεταξύ ζωής, όπως αντιπροσωπεύεται από τη γη, και θανάτου, όπως αντιπροσωπεύεται από τον ουρανό, που συνήθως συνδέεται με τον ουρανό. Τα κυπαρίσσια θεωρήθηκαν επίσης ως δέντρα του νεκροταφείου και πένθος. «Αλλά η θέα των αστεριών με κάνει πάντα να ονειρεύομαι», έγραψε κάποτε ο Βαν Γκογκ. «Γιατί, λέω στον εαυτό μου, πρέπει τα σημεία φωτός στο στέρνο να είναι λιγότερο προσιτά σε εμάς από τα μαύρα σημεία στο χάρτη της Γαλλίας; Ακριβώς όπως παίρνουμε το τρένο για να πάμε στο Tarascon ή στη Ρουέν, παίρνουμε το θάνατο για να πάμε σε ένα αστέρι. " https://www.youtube.com/watch?v=jaHVKQlPr6U

Το Starry Night βασίζεται στις άμεσες παρατηρήσεις του van Gogh καθώς και στη φαντασία, τις αναμνήσεις και τα συναισθήματά του. Το καμπαναριό της εκκλησίας, για παράδειγμα, μοιάζει με εκείνα που είναι κοινά στην πατρίδα του, την Ολλανδία, όχι στη Γαλλία. Οι στροβιλίζονται μορφές στον ουρανό, από την άλλη πλευρά, ταιριάζουν με δημοσιευμένες αστρονομικές παρατηρήσεις σύννεφων σκόνης και αερίου γνωστών ως νεφελώματα. Με μια ισορροπημένη και εκφραστική σύνθεση, η σύνθεση δομείται από την εντολή τοποθέτησής του από το κυπαρίσσι, το καμπαναριό και τα κεντρικά νεφελώματα, ενώ οι αμέτρητες κοντές πινελιές και η πυκνά εφαρμοσμένη βαφή του έθεσαν την επιφάνεια σε έντονη κίνηση(Δείτε σε animation τον πίνακα)

. https://www.youtube.com/watch?v=G7Dt9ziemYAΈνας τέτοιος συνδυασμός οπτικών αντιθέσεων δημιουργήθηκε από έναν καλλιτέχνη που βρήκε ομορφιά και ενδιαφέρον τη νύχτα, ο οποίος, για αυτόν, ήταν «πολύ πιο ζωντανός και πλούσιος χρωματισμός από την ημέρα». 

Τέλος για περισσότερη έμπνευση αλλά και διασκέδαση σχετικά με τον διάσημο Ολλανδό ζωγράφο, ζωγραφήστεhttps://www.youtube.com/watch?v=FLNU6dPi93s ή δείτε το trailer της ομώνυμης βιογραφικής ταινίας https://www.youtube.com/watch?v=RYjBXyJu-ME

Καλή διασκέδαση μαθαίνοντας !!!

Παπαντωνόπουλος Α.