της Σοφίας Ρίζου
Τους τελευταίους μήνες η καθημερινότητά μας έχει αλλάξει λόγω ενός πρωτόγνωρου ιού, του κορονοϊού. Εξαιτίας του οι άνθρωποι στις περισσότερες χώρες του πλανήτη έχουν μπει σε καραντίνα, μια εμπειρία που μπορεί να μην ξαναζήσουν στη ζωή τους. Παρόλη την αναστάτωση και την πίεση, αν παρατηρήσουμε προσεκτικά, θα δούμε πως λόγω αυτών των δύσκολων συνθηκών ο κορονοϊός μπορεί να μας φέρει πιο κοντά ως μέλη της οικογένειας αλλά και ως κράτη.
Η αλήθεια είναι πως η πλειοψηφία των οικογενειών δεν περνούσε πολύ χρόνο με όλα τα μέλη μαζεμένα στο ίδιο σπίτι. Αυτό είχε ως αποτέλεσμα ένα χάσμα επικοινωνίας - αλλά και περισσότερη ηρεμία. Η καραντίνα μας ανάγκασε να βρούμε έναν τρόπο να συνυπάρχουμε δημιουργικά ως πυρηνική οικογένεια, παρόλο που περνάμε μαζί όλη την ημέρα. Για παράδειγμα, μια οικογένεια θα μπορεί τώρα να παίξει επιτραπέζια παιχνίδια ή να δει μία ταινία και να τη σχολιάσει. Επιπρόσθετα, οι συγγενείς που μένουν μακριά δέχονται συχνότερα τηλεφωνήματα λόγω της ανησυχίας της οικογένειάς τους. Τέλος, η θέληση των οικογενειών να δούνε τους συγγενείς τους αυξάνεται.
Παράλληλα, ο κορονοϊός ανάγκασε τα κράτη του πλανήτη μας να συνεργαστούνε και να αλληλοβοηθηθούν βρίσκοντας θεραπεία και εμβόλια. Άτομα με δύναμη και χρήματα από όλο τον κόσμο δώρισαν χρήματα ή υλικά αγαθά για να κατασκευαστούν μάσκες και για να βρεθούν τρόποι να ξεπεραστεί αυτή η δυσκολία. Ακόμη, άνθρωποι από όλο τον κόσμο μοιράζονται τα ερευνητικά τους στοιχεία και οι ειδικοί συνεργάζονται για την εύρεση του εμβολίου.
Το συμπέρασμα στο οποίο καταλήγουμε είναι πως στις δύσκολες συνθήκες οι άνθρωποι και τα κράτη ενώνονται για το κοινό καλό και έρχονται στην πραγματικότητα πιο κοντά.
