της Λαμπρινής Ντοβώνη
Αυτές τις μέρες ολόκληρος ο πλανήτης ταλανίζεται από έναν φονικό ιό που μας οδήγησε στην απομόνωση. Ο γνωστός σε όλους μας κορωνοϊός έφερε τα πάνω κάτω στις ζωές μικρών και μεγάλων. Η καθημερινότητά μας πια περιορίζεται στα σπίτια μας. Μήπως όμως αυτό που προέκυψε δεν είναι εξ ολοκλήρου αρνητικό;
Παρατηρώντας από μία διαφορετική οπτική γωνία, μπορούμε να δούμε πως η κατάσταση αυτή είναι μία ευκαιρία να έρθουμε πιο κοντά μεταξύ μας. Στην προηγούμενη ρουτίνα μας οι κοντινοί μας άνθρωποι θεωρούνταν δεδομένοι, όπως και κάθε δραστηριότητα εκτός σπιτιού, που τη θεωρούσαμε και μπελά. Έτσι όμως όπως χάσαμε και τη ρουτίνα μας, έτσι μπορούν τα πάντα να αλλάξουν – και η απομόνωση είναι η ευκαιρία μας να το καταλάβουμε.
Μια εύστοχη απορία θα ήταν το πώς θα έρθουμε πιο κοντά ενώ είμαστε απομακρυσμένοι. Κι όμως… το εσωτερικό μας «καμπανάκι» σε συνδυασμό με τη βαρεμάρα θα μας οδηγήσουν εκεί χωρίς να προσπαθήσουμε. Επιτραπέζια με τον συγκάτοικο ή τους γονείς μας, καφεδάκι και κουβεντούλα με τους γείτονες στο μπαλκόνι, χαλαρό τρέξιμο με τον κολλητό ή την κολλητή είναι ιδανικές ευκαιρίες να μειώσουμε την απόσταση μεταξύ μας. Ύστερα, μην μου πείτε πως δεν μιλάτε ατελείωτες ώρες με ανθρώπους που επικοινωνούσατε πολύ σπάνια και είχατε απομακρυνθεί αρκετά. Είμαι σίγουρη πως όλοι μας το κάνουμε.
Συνοψίζοντας, αντί να δούμε την αρνητική εικόνα της καραντίνας, μπορούμε να αναζητήσουμε την ομορφιά που έχει το να είμαστε κοντά με ανθρώπους που αγαπάμε. Ας ξεκινήσουμε λοιπόν την αναζήτηση και όλα θα γίνουν καλύτερα.
