Ζει η απουσία λοιπόν, μαζί μας ή και μόνη της (Γιάννης Ρίτσος)
Στην ιστορία με τον Τζορτζ Ουάσινγκτον και την κερασιά, ο νεαρός, τότε, Τζορτζ εξηγεί πως «δεν μπορεί να πει ψέματα». Εάν αληθεύει αυτό, τότε επρόκειτο για ένα πολύ ασυνήθιστο άτομο. Οι περισσότεροι μπορούν, αν και για μερικούς μπορεί να είναι πιο εύκολο από ό,τι είναι για κάποιους άλλους. Και αν η αλήθεια προκαλεί περιττό πόνο, είναι απαραίτητα το ψέμα κάτι κακό; Αλλά τι θα γινόταν εάν λέγαμε όλοι διαρκώς ψέματα; Continue reading "Θα σου έλεγα ψέματα;"
Ο Αβραάμ είχε ένα μήνυμα από τον Θεό, ένα πραγματικά απαίσιο μήνυμα: πρέπει να θυσιάσει τον μονάκριβο γιο του, τον Ισαάκ. Ο Αβραάμ υποφέρει. Αγαπά τον γιο του, αλλά είναι πιστός και γνωρίζει ότι πρέπει να υπακούει στον Θεό. Σε αυτή την ιστορία της Γένεσης από την Παλαιά Διαθήκη, ο Αβραάμ παίρνει τον γιο του και τον ανεβάζει σε ένα όρος, τον Μοριά, τον δένει σε έναν πέτρινο βωμό και ετοιμάζεται να τον σφάξει, όπως έχει διατάξει ο Θεός. Την τελευταία στιγμή ωστόσο ο Θεός στέλνει έναν άγγελο που σταματά τη σφαγή. Έτσι, ο Αβραάμ θυσιάζει ένα κριάρι που έχει πιαστεί σε κοντινούς θάμνους. Ο Θεός ανταμείβει την πίστη του Αβραάμ επιτρέποντας στον γιο του να ζήσει.
Ο Locke, όπως πολλοί φιλόσοφοι, είχε ευρύτατα ενδιαφέροντα. Τον ενθουσίαζαν οι επιστημονικές ανακαλύψεις των φίλων του Ρόμπερτ Boyle και Isaac Newton, ενεπλάκη στην πολιτική της εποχής του και έγραφε για την εκπαίδευση. Μετά τον αγγλικό εμφύλιο πόλεμο έφυγε εσπευσμένα για την Ολλανδία επειδή κατηγορήθηκε ότι συνωμοτούσε να δολοφονήσει τον προσφάτως αποκατεστημένο βασιλιά Κάρολο Β'. Από εκεί αγωνίστηκε για την ανεξιθρησκία, τονίζοντας ότι είναι παράλογο να βασανίζει κανείς ανθρώπους για να τους αλλάξει τις θρησκευτικές πεποιθήσεις τους. Η άποψή του ότι μας έχει δοθεί ελέω Θεού το δικαίωμα στη ζωή, την ελευθερία, την ευτυχία και την ιδιοκτησία επηρέασε τους ιδρυτές του Συντάγματος των Ηνωμένων Πολιτειών.
Τον 19ο αιώνα υπήρχαν χιλιάδες μύλοι κλωστοϋφαντουργίας στη βόρεια Αγγλία. Ο μαύρος καπνός έβγαινε μέσα από τις ψηλές καμινάδες τους μολύνοντας τους δρόμους και καλύπτοντας τα πάντα με κάπνα. Μέσα, άνδρες, γυναίκες και παιδιά δούλευαν πολλές ώρες -συχνά 14 ώρες- για να κρατούν σε λειτουργία τα κλωστήρια. Δεν ήταν δούλοι, αλλά ο μισθός τους ήταν πολύ χαμηλός και οι συνθήκες εργασίας σκληρές και συχνά επικίνδυνες. Αν έχαναν τη συγκέντρωσή τους, συχνά μπλέκονταν στη μηχανή και έχαναν κάποιο άκρο τους ή ακόμα και τη ζωή τους. Η ιατρική περίθαλψη σε αυτές τις περιστάσεις
ήταν απλώς οι πρώτες βοήθειες. Δεν είχαν ωστόσο και πολλές άλλες επιλογές: αν δε δούλευαν, θα λιμοκτονούσαν. Αν έφευγαν, μπορεί να μην έβρισκαν άλλη δουλειά. Όσοι δούλευαν σε αυτές τις συνθήκες δε ζούσαν πολύ, και ελάχιστες στιγμές στη ζωή τους θα μπορούσαν να τις αποκαλέσουν προσωπικές. Continue reading "Προλετάριοι όλων των χωρών ενωθείτε (ΚΑΡΛ ΜΑΡΞ)"
